Την Παρασκευή 6/5 στο χώρο της ΔΕΘ, στα πλαίσια της έκθεσης βιβλίου, παρουσιάζεται το βιβλίο του κ. Πέτρου Παπασαραντόπουλου με τίτλο Πολιτικό Τραβέρσο και Ύστερη Μεταπολίτευση. Για όσους έχουν αδύνατη μνήμη, κι αυτοί φαίνεται ότι περίσσεψαν στις μέρες μας, θα ήθελα να θυμίσω τα έργα και τις ημέρες του κ. Παπασαραντόπουλου, άλλοτε μεγαλοεκδότη του Παρατηρητή, στη συνέχεια «πτωχεύσαντα», «αγνώστου διαμονής» για κάποια χρόνια και πρόσφατα ανανήψαντα στον εκδοτικό χώρο της Θεσσαλονίκης.
Ο κ.Παπασαραντόπουλος, επί 5 ολόκληρα χρόνια, μετά τη δόλια και εικονική πτώχευση του Παρατηρητή, χρωστούσε στους εργαζόμενους πάνω από 700.000 ευρώ. Οι εργαζόμενοι πήραν μέρος από τα χρήματά τους, μέσα από την πτωχευτική διαδικασία των δικαστηρίων και μετά από συνεχή προσκόμματα του ίδιου, ο οποίος δεν δίστασε να κάνει ανακοπή ενάντια στους εργαζόμενους διεκδικώντας ο ίδιος μέρος από τα οφειλόμενα στους εργαζόμενους ως αμοιβή για τις «υπηρεσίες» του ως πρόεδρος ,τού από τον ίδιο πτωχεύσαντα, εκδοτικού οίκου.
Μετά την πτώχευση για ένα χρονικό διάστημα εξαφανίστηκε από τη χώρα για να αποφύγει τις ποινικές ευθύνες που είχε, προς γείτονες βαλκανικές χώρες, όπου και εκεί άφησε, μέσα από επαγγελματικές δραστηριότητες, απλήρωτους εργαζόμενους.
Επέστρεψε μετά βαΐων και κλάδων ως εκδότης ή υπάλληλος εκδοτικού οίκου, και τώρα ως συγγραφέας, προφανώς γιατί πήρε συγχωροχάρτι από την πολιτική ηγεσία του τόπου (γνωστές σε όλους και όλες είναι οι κουμπαριές του και οι στενές σχέσεις με κάποιους πολιτικούς της πόλης μας).
Τα συμφέροντα και η διασύνδεση επιχειρηματικών συμφερόντων με πολιτικές που ασκήθηκαν και ασκούνται είναι γνωστές και δεν μπορούν να κρυφτούν από τους εργαζόμενους και το λαό. Ειδικά στην πόλη μας είναι γνωστός ο τρόπος που έπαιρνε ο Παρατηρητής τη μερίδα του λέοντος από τα συγγράμματα του ΑΠΘ.
Το μεγάλο ερώτημα είναι το εξής. Οι πνευματικοί άνθρωποι της πόλης και του τόπου έδωσαν και αυτοί συγχωροχάρτι στον άνθρωπο που άφησε απλήρωτους 200 εργαζόμενους επί 5 συνεχή έτη;
Μετά την πτώχευση για ένα χρονικό διάστημα εξαφανίστηκε από τη χώρα για να αποφύγει τις ποινικές ευθύνες που είχε, προς γείτονες βαλκανικές χώρες, όπου και εκεί άφησε, μέσα από επαγγελματικές δραστηριότητες, απλήρωτους εργαζόμενους.
Επέστρεψε μετά βαΐων και κλάδων ως εκδότης ή υπάλληλος εκδοτικού οίκου, και τώρα ως συγγραφέας, προφανώς γιατί πήρε συγχωροχάρτι από την πολιτική ηγεσία του τόπου (γνωστές σε όλους και όλες είναι οι κουμπαριές του και οι στενές σχέσεις με κάποιους πολιτικούς της πόλης μας).
Τα συμφέροντα και η διασύνδεση επιχειρηματικών συμφερόντων με πολιτικές που ασκήθηκαν και ασκούνται είναι γνωστές και δεν μπορούν να κρυφτούν από τους εργαζόμενους και το λαό. Ειδικά στην πόλη μας είναι γνωστός ο τρόπος που έπαιρνε ο Παρατηρητής τη μερίδα του λέοντος από τα συγγράμματα του ΑΠΘ.
Το μεγάλο ερώτημα είναι το εξής. Οι πνευματικοί άνθρωποι της πόλης και του τόπου έδωσαν και αυτοί συγχωροχάρτι στον άνθρωπο που άφησε απλήρωτους 200 εργαζόμενους επί 5 συνεχή έτη;
Δέσποινα Χαραλαμπίδου
Σχόλια
