Παρέμβαση από τους αποφοίτους γιατρούς στο Ηράκλειο
Η φετινή ορκωμοσία στην Ιατρική Σχολή της Κρήτης στις 16 Ιουλίου είχε σίγουρα διαφορετικό χρώμα. Ένας από τους αποφοίτους, ο Αντώνης Μαυρόματος, πήρε το λόγο και μίλησε για όλα όσα απασχολούν τους νέους, τους νέους πτυχιούχους, τους νέους γιατρούς. Τη σύντομη ομιλία του δημοσιεύουμε παρακάτω.
Πέρασαν κιόλας 6 χρόνια. Ήταν τέτοια περίοδος όταν μαθαίναμε ότι θα μπούμε στην Ιατρική Κρήτης. Προερχόμενοι από διαφορετικά μέρη, αλλά και κουβαλώντας διαφορετικές εμπειρίες και φιλοδοξίες είχαμε σίγουρα όλοι μπροστά μας μια ενδιαφέρουσα φοιτητική ζωή. Θέλαμε να γίνουμε γιατροί.
Το τι σήμαινε γιατρός μάλλον το είχε ο καθένας λίγο διαφορετικά στο μυαλό του. Άλλος είχε γιατρούς γονείς και άρα γνώριζε από πρώτο χέρι, άλλος όχι. Πάντως είχαμε πετύχει αυτό που ακούγαμε συχνά από συγγενείς: «Παιδί μου να γίνεις γιατρός, δικηγόρος ή μηχανικός». Θα ήταν χαρούμενοι τότε όπως και σήμερα.
Η αλήθεια είναι ότι κατά τη διάρκεια των φοιτητικών μας χρόνων συνέβησαν και άλλαξαν πολλά από αυτά που είχαμε δεδομένα. Μας πρόλαβε η κρίση. Μάθαμε καινούργιες λέξεις όπως μνημόνιο και τρόικα. Βιώσαμε στο νοσοκομείο μας, εδώ δίπλα, την πρωτοφανή υποβάθμιση του συστήματος Υγείας. Δεν είναι και λίγο να συνειδητοποιείς πως κάποιες φορές δεν υπάρχουν βασικά αναλώσιμα υλικά ή ότι η πρόσβαση στις δημόσιες δομές υγείας είναι «όνειρο θερινής νυκτός» για ένα σημαντικό κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού. Εκεί καταλαβαίνεις ότι η κρίση είναι κάτι περισσότερο από οικονομική, είναι ανθρωπιστική. Τώρα, μάλιστα, με τον Άδωνη είμαστε σίγουροι ότι θα πουληθούν τα πάντα. Έχει εμπειρία αυτός άλλωστε από τις εγκυκλοπαίδειες.
Απέναντι σε όλα αυτά δεν θέλουμε να είμαστε αμέτοχοι. Νιώθουμε μια σημαντική ευθύνη στις πλάτες μας γιατί η υγεία του λαού μας θα εξαρτηθεί και από μας. Το ότι υπάρχουν ακόμα νοσοκομεία που λειτουργούν οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, στον καθημερινό αγώνα και την αυταπάρνηση τόσων συναδέλφων μας.
Ξέρουμε ότι έχουμε δύσκολες μέρες μπροστά μας. Πολλοί από μας εξωθούνται στο εξωτερικό. Οι περισσότεροι όχι από επιλογή, νιώθουμε να μας διώχνουν από την ίδια μας τη χώρα. Άλλοι στη Γερμανία, άλλοι στην Ελβετία και τη Σουηδία.
Όμως, όλους μας νοιάζει να μη χαθεί το αγαθό της υγείας από αυτό τον τόπο, να μη γίνει προνόμιο για λίγους. Κυρίως μας μοιάζει να μη χαθεί η αξιοπρέπεια.
Θέλουμε να σας υποσχεθούμε σήμερα, με έναν τρόπο, ότι η νέα γενιά των γιατρών που σήμερα ορκίζεται εδώ και αύριο θα βρίσκεται σε διάφορες γωνιές της Ελλάδας, και όχι μόνο, θα έρθει σε ρήξη με όλες τις «κακές συνήθειες» του παρελθόντος. Θέλουμε να τελειώνουμε με το φακελάκι, θέλουμε να τελειώνουμε με την υγεία-επιχείρηση και τα νοσοκομεία φέουδα κάποιων εκλεκτών. Θέλουμε να φτιάξουμε νέα ταυτότητα και νέες αξίες για τους νέους γιατρούς.
Η «υγεία για όλους» είναι υπόθεση του καθενός ξεχωριστά αλλά και όλων μαζί, ταυτόχρονα. Σας θέλουμε μαζί μας σε αυτό, τους καθηγητές, τους γονείς, τους φίλους, γιατί μόνο εμείς δεν αρκούμε.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι εγώ, προσωπικά, θα προσπαθήσω να μείνω εδώ για να το παλέψω. Να παλέψω να αλλάξει αυτός ο τόπος από την πλευρά μου κι εγώ σαν νέος γιατρός. Θα ήθελα να καλέσω και όλους εσάς, τους συναδέλφους, να το σκεφτείτε, αν και οι πιέσεις και οι δυσκολίες είναι πολλές. Μας έχει ανάγκη ο τόπος αυτός και οι άνθρωποί του.
Από όπου κι αν είμαστε όμως είμαι σίγουρος ότι θα κάνουμε το καλύτερο δυνατόν να μη μείνουμε στην Ιστορία σαν μια χαμένη γενιά νέων επιστημόνων. Το μέλλον είναι μπροστά μας και δεν θα τους το χαρίσουμε.
Καλή μας δύναμη και να ξανανταμώσουμε σύντομα!
