Επιμέλεια: Γιάννης Σχίζας
Για όσους αναζητούν ένα ιδιαίτερο αντικείμενο που δεν υπάρχει πουθενά στον πλανήτη, ένας οίκος δημοπρασιών προσφέρει κάτι δελεαστικό: Μετεωρίτες.
Σε μια διαδικτυακή πώληση, ο οίκος δημοπρασιών Christie’s παρουσιάζει ένα χαρτοφυλάκιο ουράνιων αντικειμένων, συμπεριλαμβανομένων δειγμάτων που προέρχονται από το φεγγάρι και τον Άρη, καθώς και αισθητικούς μετεωρίτες σιδήρου και βράχους που περιέχουν πολύτιμους λίθους.
Οι μετεωρίτες είναι μικρά φυσικά αντικείμενα από το διάστημα που επιβιώνουν κατά τη διέλευσή τους στην ατμόσφαιρα της Γης και προσγειώνονται στην επιφάνεια – και ενώ μερικά από αυτά τα δείγματα στεγάζονται σε μουσεία, 75 πωλούνται αυτόν τον μήνα ως μέρος μίας δημοπρασίας με τίτλο «Deep Impact: Martian, Lunar and Other Rare Meteorites».
Μεταξύ της συλλογής είναι ένα αγαλματίδιο αποτελούμενο από αστερόσκονη ηλικίας 7 δισεκατομμυρίων ετών – έναν πέτρινο μετεωρίτη που βρήκε τον δρόμο του προς τη Γη με ασυνήθιστο τρόπο.
Σε αντίθεση με τους περισσότερους μετεωρίτες, αυτός δεν έπεσε ούτε αναποδογύρισε πέφτοντας στη Γη, αλλά διατήρησε σταθερό προσανατολισμό καθώς έπεφτε, σύμφωνα με τον οίκο Christie’s. Η πέτρα, που ζυγίζει περίπου 16 κιλά εκτιμάται ότι θα πωληθεί για 50.000-80.000 δολάρια.
Πηγή: Ναυτεμπορική
Απτόητη η SpaceX
Απτόητη εμφανίζεται η διαστημική εταιρεία SpaceX μετά τη «φλογερή» κατάληξη της τελευταίας δοκιμής του Starship της, το οποίο συνετρίβη κατά τη διαδικασία προσγείωσης.
Όπως τονίζει η εταιρεία, το SN9 ολοκλήρωσε τη δεύτερη δοκιμή πτήσης σε μεγάλο ύψος, εκτοξευόμενο από τις εγκαταστάσεις της στο Κάμερον του Τέξας. Το SN9 άρχισε να χρησιμοποιεί τις δεξαμενές με το καύσιμο για την προσγείωση πριν πάρει θέση για επανείσοδο και ελεγχόμενη κάθοδο.
Το Starship πραγματοποίησε κάθοδο υπό ενεργό αεροδυναμικό έλεγχο, χάρη στην ανεξάρτητη κίνηση των flaps (πτερυγίων) στο εμπρόσθιο και το οπίσθιο τμήμα του, που ελέγχονται από υπολογιστή πτήσης στο σκάφος. Ωστόσο κατά τον ελιγμό προσγείωσης ο ένας από τους κινητήρες Raptor δεν πυροδοτήθηκε, με αποτέλεσμα τη συντριβή και την καταστροφή του.
Το, ύψους 50 μέτρων, SN9, δεν μπόρεσε να έρθει σε κάθετη θέση για την προσγείωση, με αποτέλεσμα, όπως γράφει το Space.com, να συντριβεί 6,5 λεπτά μετά την εκτόξευσή του, σε μια τεράστια έκρηξη, σαν τον προκάτοχό του, SN8, στις 9 Δεκεμβρίου. «Και πάλι, πρέπει να δουλέψουμε λίγο πάνω στην προσγείωση» είπε ο Τζον Ίνσπρουκερ, μηχανικός της SpaceX, προσθέτοντας πως «έχουμε πολλά καλά δεδομένα, και ο πρωταρχικός στόχος –να επιδείξουμε έλεγχο του οχήματος κατά την υποηχητική επανείσοδο– φάνηκε πολύ καλός, και θα βγάλουμε πολλά από αυτό».
Reuters/Gene Blevin
Το «Αρχιπέλαγος» για την ιχθυοπαραγωγή
Αναφορικά με την προγραμματιζόμενη αύξηση (κατά 70%) της ιχθυοκαλλιεργητικής παραγωγής στις δυτικές ακτές της Αιτωλοακαρνανίας, στην πρόσφατη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτικής Ελλάδας συζητήθηκε η πιθανή αναίρεση παλαιότερης θετικής γνωμάτευσης της Περιφέρειας. Το Ινστιτούτο «Αρχιπέλαγος» ως επιστημονικός σύμβουλος του Δήμου Ξηρομέρου, συμμετείχε παρουσιάζοντας σημαντικά δεδομένα αναφορικά με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις που θα προκληθούν εάν πραγματοποιηθεί αυτή η επέκταση.
Η ευρύτερη περιοχή του Αστακού-Εχινάδων-Καστού-Κάλαμου, ήδη εδώ και περισσότερα από 30 χρόνια, παράγει το 18-20% της συνολικής εθνικής παραγωγής ιχθυοκαλλιέργειας, ενώ έχει ήδη προκαλέσει έντονη επιβάρυνση στα θαλάσσια οικοσυστήματα, στον τουρισμό και στην αλιεία.
Οι δυτικές ακτές της Αιτωλοακαρνανίας αποτελούν άλλη μία περιοχή όπου εφαρμόζεται το απαρχαιωμένο μοντέλο ιχθυοκαλλιέργειας, σύμφωνα με το οποίο οι εγκαταστάσεις βρίσκονται κοντά στις ακτές, σε περιοχές με χαμηλή κυκλοφορία νερών, με γνώμονα το χαμηλό κόστος επένδυσης και συντήρησης. Αποτέλεσμα αυτού του μοντέλου είναι η έντονη επιβάρυνση στα παράκτια οικοσυστήματα, η σημαντική υποβάθμιση του τουρισμού και της αλιείας, καθώς και η παραγωγή ψαριών χαμηλής ποιότητας και εμπορικής αξίας.
Αυτό το αποτυχημένο μοντέλο που εφαρμόζεται επί δεκαετίες έχει τελικά καταστρέψει τη βιωσιμότητα της ελληνικής ιχθυοκαλλιέργειας. Οι μεγάλες εταιρείες του κλάδου πορεύονται από χρεωκοπία σε χρεωκοπία, επιβιώνοντας αρχικά με επιδοτήσεις, έπειτα με το χρηματιστήριο, σε συνέχεια υπό τραπεζική επιτήρηση και διαγραφή χρεών και πιο πρόσφατα με το οικονομικό παιχνίδι μεταφοράς της ιδιοκτησίας από το ένα ξένο fund στο άλλο.
Όλα αυτά που συμβαίνουν στην εποχή της «πράσινης» και της «γαλάζιας» ανάπτυξης, είναι φυσικά εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, εις βάρος των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων ιχθυοκαλλιέργειας που αγωνίζονται να επιβιώσουν, αλλά και εις βάρος των τοπικών κοινωνιών.
Πάγια θέση του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» είναι ότι οι ιχθυοκαλλιεργητικές μονάδες πρέπει να μεταφερθούν στο ανοιχτό πέλαγος, ή/και σε περιοχές με καλή κυκλοφορία του νερού, ενώ η φέρουσα ικανότητα πρέπει να είναι συμβατή με την πραγματική δυνατότητα του κάθε τόπου και να μην υπολογίζεται με κριτήριο τα οικονομικά μοντέλα, όπως είθισται στην Ελλάδα.
Αυτή η προσέγγιση, ως ένα πραγματικά βιώσιμο –περιβαλλοντικά και οικονομικά– μοντέλο ιχθυοκαλλιέργειας εφαρμόζεται εδώ και δεκαετίες σε πολλές περιοχές της ΕΕ. Ένα καλό παράδειγμα αποτελεί η Κύπρος όπου:
‒ Οι μονάδες έχουν εγκατασταθεί 1,5+ χλμ. από τις ακτές (και όχι κοντά στις ακτές, όπως συνηθίζεται στην Ελλάδα).
‒ Έχουν ελάχιστη θνησιμότητα των ψαριών (σε αντίθεση με τις ελληνικές μονάδες εντατικής καλλιέργειας όπου η τα ποσοστά θνησιμότητας φτάνουν και το 40%).
‒ Έχουν πιστοποίηση για τη μη-χρήση αντιβιοτικών (σε αντίθεση με την εκτεταμένη χρήση αντιβιοτικών που γίνεται στην πλειονότητα των μονάδων στην Ελλάδα).
‒ Τα προϊόντα τους είναι περιζήτητα στις μεγάλες διεθνείς αγορές (σε αντίθεση με τα αντίστοιχα ελληνικά ψάρια ιχθυοκαλλιέργειας που πωλούνται από τις μεγάλες εταιρείες κάτω του κόστους).
Σημαντικότερο όλων, είναι να συνειδητοποιήσουμε πριν να είναι πολύ αργά, ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να πορευόμαστε καταστρέφοντας τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο κρίσεων.
Αναστασία Μήλιου
