Είναι άγνωστος ο τελικός απολογισμός του ισχυρότατου σεισμού με επίκεντρο την ιστορική πόλη Μανταλέι της Βιρμανίας (που το 1989 μετονομάστηκε σε Μιανμάρ από την τότε στρατιωτική χούντα). Δυστυχώς, ο αριθμός των θυμάτων θα μετριέται σε δεκάδες χιλιάδες. Θύματα, πολύ λιγότερα βέβαια, μετρά και η Ταϊλάνδη. Οι περισσότεροι θάνατοι προκλήθηκαν από καταρρεύσεις κτιρίων – μερικών παλιών που δεν συντηρούνταν, και νεώτερων που κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτα.
Το μοτίβο ήταν ίδιο με αυτό άλλων πολύνεκρων σεισμών (π.χ. Τουρκία): πολυώροφες οικοδομές σε σεισμογενείς περιοχές, όπου ξεφυτρώνουν γιγάντια επιχειρηματικά και οικιστικά συγκροτήματα χωρίς τήρηση έστω και στοιχειωδών κανόνων. Αυτός ο τεχνολογικός γιγαντισμός και το «στρίμωγμα» εκατομμυρίων ανθρώπων είναι από μόνα τους αιτία κινδύνου, και αποδεικνύονται μοιραία π.χ. σε περιπτώσεις σεισμών.
Παρά τις τεράστιες καταστροφές, ο σεισμός αντιμετωπίστηκε από τη χούντα της Μιανμάρ ως ευκαιρία: 1) να σπάσει τη διεθνή απομόνωσή της, 2) να πλουτίσει κι άλλο, και 3) να συντρίψει οριστικά κάθε αντίσταση. Γι’ αυτό απαιτεί όλη η διεθνής βοήθεια να περνά από τα χέρια της: δεν είναι τυχαίο ότι ο στρατός άνοιξε πυρ εναντίον αυτοκινητοπομπής του κινεζικού Ερυθρού Σταυρού που μετέφερε βοήθεια απευθείας στα θύματα (κι αυτό παρόλο που η Κίνα δείχνει μεγάλη κατανόηση προς τη χούντα…).
Δηλώνει χαρακτηριστικά η Πανβιρμανική Ομοσπονδία Φοιτητικών Ενώσεων, στην οποία πρωταγωνιστούν οι υποστηρικτές του εκτός νόμου Κ.Κ. Βιρμανίας: «Το 2008 ο κυκλώνας Ναργκίς προκάλεσε δεκάδες χιλιάδες θύματα, αλλά η διεθνής βοήθεια πουλήθηκε από τους στρατιωτικούς στη μαύρη αγορά… Η τότε φασιστική χούντα είχε αρκετό χρόνο να προετοιμαστεί για τον κυκλώνα, αλλά επέλεξε να αδιαφορήσει, κι έτσι είχαμε τόσους θανάτους που μπορούσαν να αποφευχθούν. Το ίδιο θα κάνουν και τώρα: θα επιχειρήσουν να κερδίσουν διεθνή νομιμοποίηση, και θα χρησιμοποιήσουν ιδιοτελώς τη διεθνή βοήθεια. Είναι σημαντικό να στέλνετε όποια δυνατή βοήθεια απευθείας στα θύματα. Ζήτω η διεθνής αλληλεγγύη! Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος!»…
Γ.Α.
