Εξοβελισμένο από την προεκλογική συζήτηση, όπως και όλα τα πραγματικά κρίσιμα ζητήματα για τη χώρα, παραμένει το μεταναστευτικό ζήτημα. Επανέρχεται μόνο ως επικοινωνιακό πυροτέχνημα, άλλοτε για να ανέβουν οι τόνοι αντιπαράθεσης μεταξύ «ρεαλιστών» της Ν.Δ. και «ανθρωπιστών» του ΣΥΡΙΖΑ, και άλλοτε ως έκτακτη ανάγκη που κυριαρχεί για 1-2 μέρες στα δελτία ειδήσεων για να χαθεί στη συνέχεια, όπως πρόσφατα με την προσπάθεια τριών μεγάλων ομάδων μεταναστών να περάσουν τον ποταμό Έβρο ή με τη σύλληψη των επίορκων συνοριοφυλάκων που συνεργαζόταν με κυκλώματα διακίνησης.
Πιο συγκεκριμένα, την 1 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε διάσωση 135 μεταναστών (κυρίως από τη Συρία ανάμεσα στους οποίους βρίσκονταν 53 ανήλικοι) από νησίδα κοντά στη Νέα Βύσσα. Στη συνέχεια, την προηγούμενη εβδομάδα, ομάδα 91 προσφύγων (οι πλειοψηφία αυτών Γεζίντι) εντοπίστηκε σε νησίδα στην περιοχή Μαράσια και μετά τον απεγκλωβισμό τους μεταφέρθηκαν τη Δευτέρα στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης στο Φυλάκιο Έβρου. Παράλληλα, την Τρίτη σήμανε συναγερμός για την παρουσία πάνω από 300 μεταναστών σε νησίδα στην τουρκική πλευρά του Έβρου, οι οποίοι αποχώρησαν με παρέμβαση της τουρκικής στρατοχωροφυλακής μετά από επικοινωνία των υπουργών Εξωτερικών . Τα περιστατικά αυτά εμφανίζονται ως μεμονωμένα που μάλιστα αντιμετωπίζονται με αποφασιστικότητα από την ελληνική πλευρά. Στην πραγματικότητα είναι μόνο ένα μέρος, η κορυφή του παγόβουνου, του συνόλου των μεταναστευτικών ροών από την Τουρκία προς τη χώρα μας και της δράσης ενός πολυπλόκαμου ελεγχόμενου από το ουρκικό κράτος δικτύου διακινητών, ΜΚΟ, ακόμη και επίορκων αστυνομικών / συνοριοφυλάκων που ελέγχει τις ροές αυτές.
Ο νέος μηχανισμός μετανάστευσης και ασύλου της Ε.Ε. επανεπιβεβαιώνει την πολιτική για περιορισμό της εισερχόμενης μετανάστευσης μέσω της μετατροπής των χωρών της περιφέρειας σε φράχτη και σε αποθήκη εγκλωβισμού πληθυσμών
Ε.Ε.: Νέος μηχανισμός μετανάστευσης και ασύλου
Την ίδια στιγμή στην Ευρώπη οδεύει προς έγκριση ο νέος μηχανισμός μετανάστευσης και ασύλου που διαμορφώθηκε μετά από μήνες διαπραγματεύσεων από το Συμβούλιο Εσωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε. στο Λουξεμβούργο, την Πέμπτη 8 Μαΐου. Η συμφωνία, που αποτυπώνει τις έντονες αντιθέσεις εντός Ε.Ε., επανεπιβεβαιώνει την πολιτική της Ε.Ε. για περιορισμό της εισερχόμενης μετανάστευσης μέσω της μετατροπής των χωρών της περιφέρειας σε φράχτη και σε αποθήκη εγκλωβισμού πληθυσμών με αντάλλαγμα ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις και έναν ευέλικτο μηχανισμό αλληλεγγύης.
Πιο συγκεκριμένα το νέο σχέδιο προβλέπει αυξημένες αρμοδιότητες των χωρών πρώτης γραμμής (Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα, Μάλτα, Κύπρος) στη φύλαξη των συνόρων, την καταγραφή των εισερχόμενων ροών και των αιτήσεων ασύλου με αντάλλαγμα έναν μηχανισμό αλληλεγγύης που προβλέπει πως οι υπόλοιπες χώρες είναι υποχρεωμένες να δέχονται έναν αριθμό αιτούντων άσυλο ετησίως, ενώ όσες δεν συμμορφώνονται με αυτόν τον ευρωπαϊκό κανόνα θα καλούνται να καταβάλουν εναλλακτικά αποζημίωση στις χώρες υποδοχής ή να στηρίξουν υποδομές στις χώρες προέλευσης, εξαγοράζοντας δηλαδή πρακτικά το δικαίωμα εξαίρεσης από την πολυδιαφημισμένη «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη». Ο μηχανισμός αυτός υπολογίζεται να λειτουργεί σε συνθήκες χαμηλής πίεσης, όπως σήμερα, που οι ανάγκες μετεγκατάστασης ανέρχονται σε 30.000 αιτούντες άσυλο ετησίως ενώ κανείς δεν εγγυάται τι θα συμβεί σε περίπτωση μεταναστευτικής ή προσφυγικής κρίσης ανάλογης αυτής του 2015.
Έντονη ήταν τέλος η αντιπαράθεση σχετικά με τον μηχανισμό μετεγκατάστασης σε τρίτες χώρες (π.χ. χώρες της Αφρικής) αιτούντων άσυλο με χαμηλές πιθανότητες έγκρισης, με τη Γερμανία να υποχωρεί τελικά στις πιέσεις άλλων χωρών (βέτο τόσο των χωρών του Νότου που δέχεται μεγάλο όγκο αιτήσεων όσο και χωρών του Βορρά που θέλουν μια πιο σκληρή μεταναστευτική πολιτική) και να αποδέχεται η μετεγκατάσταση να μην απαιτεί κάποια σύνδεση του αιτούντα άσυλο (με εξαίρεση τις οικογένειες με ανήλικα παιδιά) με τη χώρα αυτή, ανοίγοντας τον δρόμο να μετατραπούν μια σειρά γειτονικές χώρες εκτός Ε.Ε. σε «αποθήκες ψυχών».
