Δεκαπενταύγουστος, ευκαιρία για ξεκούραση, διακοπές, επανεκτιμήσεις αλλά και ξελαμπικάρισμα. Τορπιλισμένες, φέτος, οι διακοπές. Δεν είναι μόνο ότι τις έφαγε η λιτότητα. Τις έφαγε η κατάθλιψη και κυρίως τις έφαγαν οι έγνοιες.
Διακοπές με το βλέμμα όλων στραμμένο στον Σεπτέμβρη όπου ο καθένας θα κληθεί να τα φέρει βόλτα, πρώτα απ’ όλα, με τη δουλειά του. Όποια κι αν είναι αυτή, γιατί ακόμα κι ο δημόσιος μπήκε στην ανασφάλεια και γνωρίζει πως δεν στέκει καλά. Μετά με τα προσωπικά του και τα οικονομικά, καθώς εκτός από τις περικοπές στον οικογενειακό προϋπολογισμό θα έχει να αντιμετωπίσει τις διαστάσεις μιας νέας πραγματικότητας από τις ελλείψεις στα σχολεία μέχρι τις ουρές, σ’ όλες τις δημόσιες υπηρεσίες. Και, τέλος, με το πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Γιατί κι αυτό απασχολεί, το σκέφτεται ο καθένας με τον τρόπο του και μάλιστα θα πάρει θέση απέναντι σ’ αυτά περισσότερο ενσυνείδητα από κάθε άλλη φορά, τα τελευταία χρόνια. Θα πάρει θέση ξεκινώντας όχι μόνο μέσα από ιδεολογικές αφετηρίες, αλλά ζορισμένος μέσα από τα προβλήματα που τον στριμώχνουν. Κι αυτό δεν οδηγεί πάντα και αυτόματα στις πιο εξεγερσιακές συμπεριφορές. Η κοινωνική έκρηξη -μικρότερη ή μεγαλύτερη- εκτός από αργή προϋποθέτει και κάποιες μετατοπίσεις, διεργασίες, κάποια κάμψη εσωτερικών αντιστάσεων, τόσο στο συλλογικό υποσυνείδητο όσο και στον εσωτερικό κόσμο του καθενός.
Κάποιοι -οι λιγότεροι– είναι πεισμένοι κι έχουν πάρει κιόλας θέση, ξεκινώντας από τις δικές τους αγωνιστικές αφετηρίες.
Οι πιο πολλοί θα τα ξαναμετρήσουν, πάλι, από την αρχή.
• Μας τσακίζουνε (οργιζόμαστε). Αλλά χρωστάμε κιόλας (φρένο).
• Άλλοι τα φάγανε (πάντα έτσι γίνεται). Εμείς καλούμαστε να τα πληρώσουμε (άδικο, μα έτσι τίθεται το πρόβλημα).
• Πρέπει να βρεθεί μια λύση και για μας και για τη χώρα (μαζί και για τους δύο – διαφορετικά δεν γίνεται).
• Λύση τι; Οικονομική αλλά προφανώς και πολιτική (γιατί με δαύτους επάνω δεν γίνεται).
• Πολιτική, λοιπόν, ωραία! Να φύγουν αυτοί και να ‘ρθει κάποιος άλλος να κάνει τι; (Δύσκολο να το βρούμε και να το καταλάβουμε κι ας λένε κάποιοι ότι έχουν τη λύση έτοιμη. Συνθήματα…).
• Ας δούμε, τουλάχιστον, πώς φεύγουνε αυτοί (με αγώνα). Τι αγώνα; (διεκδικήσεις κάναμε, ενάντια στο Μνημόνιο διαδηλώσαμε).
• Προφανώς με πολιτικό αγώνα (δηλαδή μ’ αγώνα ενάντια στην εξουσία όπως λέγανε και τα παλιά κιτάπια).
• Δηλαδή, πράγματα δύσκολα που ούτε η αντιπολίτευση μπορεί να κάνει. (Οι συστημικοί, έτσι κι αλλιώς, είναι έξω απ’ αυτά τα κόλπα αλλά και η Αριστερά δεν μπορεί. Δεν φαίνεται να ξέρει πώς θα μπορέσει).
Κάποιοι -οι λιγότεροι– είναι πεισμένοι κι έχουν πάρει κιόλας θέση, ξεκινώντας από τις δικές τους αγωνιστικές αφετηρίες.
Οι πιο πολλοί θα τα ξαναμετρήσουν, πάλι, από την αρχή.
• Μας τσακίζουνε (οργιζόμαστε). Αλλά χρωστάμε κιόλας (φρένο).
• Άλλοι τα φάγανε (πάντα έτσι γίνεται). Εμείς καλούμαστε να τα πληρώσουμε (άδικο, μα έτσι τίθεται το πρόβλημα).
• Πρέπει να βρεθεί μια λύση και για μας και για τη χώρα (μαζί και για τους δύο – διαφορετικά δεν γίνεται).
• Λύση τι; Οικονομική αλλά προφανώς και πολιτική (γιατί με δαύτους επάνω δεν γίνεται).
• Πολιτική, λοιπόν, ωραία! Να φύγουν αυτοί και να ‘ρθει κάποιος άλλος να κάνει τι; (Δύσκολο να το βρούμε και να το καταλάβουμε κι ας λένε κάποιοι ότι έχουν τη λύση έτοιμη. Συνθήματα…).
• Ας δούμε, τουλάχιστον, πώς φεύγουνε αυτοί (με αγώνα). Τι αγώνα; (διεκδικήσεις κάναμε, ενάντια στο Μνημόνιο διαδηλώσαμε).
• Προφανώς με πολιτικό αγώνα (δηλαδή μ’ αγώνα ενάντια στην εξουσία όπως λέγανε και τα παλιά κιτάπια).
• Δηλαδή, πράγματα δύσκολα που ούτε η αντιπολίτευση μπορεί να κάνει. (Οι συστημικοί, έτσι κι αλλιώς, είναι έξω απ’ αυτά τα κόλπα αλλά και η Αριστερά δεν μπορεί. Δεν φαίνεται να ξέρει πώς θα μπορέσει).
Έτσι, τον Σεπτέμβρη:
– Θα ζητηθούν λύσεις από οργισμένους αλλά και ωριμότερους, ταυτόχρονα.
– Οι συνθηματολογίες, η καταγγελία, η ανυποληψία δεν θα καλύψουν κανένα, θα περισσέψουν.
– Η Αριστερά που δεν μπορεί να χαράξει λύσεις (μέσα από δρόμους δύστρωτους και αντιφατικούς, αλλά αυτό δεν είναι άλλοθι), στρέφεται στις εκλογές, απογυμνώνεται περισσότερο.
– Το πνεύμα του ριζοσπαστισμού που αναπτύχθηκε το προηγούμενο διάστημα, δεν συναντιέται μ’ αυτή τη νοοτροπία, αλλού αναζητάει προοπτικές. Το πού, δεν φαίνεται να μπορεί κανείς να το προβλέψει. Ωστόσο, οι βαθύτερες ψυχικές νοηματικές και προταγματικές διαστάσεις αυτού του ριζοσπαστισμού μοιάζει να επανακαθορίζονται τώρα, στα βουβά, εν μέσω καλοκαιρινής ραστώνης.
Σχόλια
