Θα ήθελα σήμερα, με αφορμή την πώληση των Γιουροφάιτερς στην Τουρκία από τη Γερμανία και την Αγγλία (καθώς και των Μέτεορ από τη Γαλλία), να σταθώ λίγο στους Άγγλους με ένα μικρό χρονικό.
Με τους Άγγλους (Κέλτες τότε) μάς γνώρισε ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης, εξερευνητής και θαλασσοπόρος, ο οποίος στα χρόνια του Μεγαλέξανδρου χαρτογράφησε τα Βρετανικά Νησιά, τα παράλιά τους, και κάτι ολίγα από την ενδοχώρα.
Μετά τους ξεχάσαμε.
Όμως από τον 10ο αιώνα μ.Χ. και μετά (για τρεις αιώνες) κατέφθαναν από την Αγγλία Σάξωνες και Δανοί πολεμιστές στην Κωνσταντινούπολη για να υπηρετήσουν στη Φρουρά του Αυτοκράτορα, τους Βαράγγους. Όπου υπηρετούσαν Ρως και κάθε άλλος μεγαλόσωμος Βίκινγκ από τη Σουηδία, τη Νορβηγία κ.α.
Εκεί, στην Πόλη, τους έπλεναν, τους ανθρώπευαν, αλλά δεν τους μάθαιναν ελληνικά, διότι οι συνωμοσίες στο Ιερό Παλάτιο ήταν προνόμιο των Ελλήνων (ακόμα Ρωμαίων).
………………………….
Αφού οι Βάραγγοι υπηρετούσαν στη Φρουρά και τις εκστρατείες (όταν σε αυτές λάμβανε μέρος, ηγούμενος, ο Αυτοκράτορας) επί 20 έτη, όσοι επιζούσαν, επέστρεφαν φορτωμένοι μισθούς, δώρα και λάφυρα στις πάμφτωχες πατρίδες τους και γίνονταν γαιοκτήμονες (ιδιαιτέρως στην Αγγλία), σχηματίζοντας ταυτοχρόνως μεγάλο μέρος της στρατιωτικής αριστοκρατίας των χωρών τους – μερικοί μάλιστα έγιναν και βασιλιάδες, όπως ο Χάρολντ (Σάξωνας), ο οποίος επιπροσθέτως στον τάφο του έγραφε: «Χάρολντ, υπηρέτησα τον Βασιλέα στην Κωνσταντινούπολη».
Τους Άγγλους τους ξαναείδαμε Σταυροφόρους, να αρπάζουν την Κύπρο (Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος) λίγο πριν οι Φράγκοι να πάρουν την Πόλη (1204) και να τη λεηλατούν ανεπανόρθωτα.
Μάλιστα, κατά την Α΄ Άλωση, το 1204, οι Άγγλοι και οι λοιποί Βάραγγοι δεν πολέμησαν κατά των Φράγκων, δεν υπερασπίσθηκαν την Πόλη, διότι δεν υπήρχε τάχα Αυτοκράτορας να τους δώσει τη διαταγή: «Κρέμασαν λοιπόν τα σπαθιά τους στο Μίλιον», τον Οδοδείκτη στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης, και παρακολούθησαν τη λεηλασία ή έλαβαν μέρος σ’ αυτήν.
***
Και πάλι αργήσαμε να ξανακούσουμε για τους Άγγλους (Σάξωνες και Νορμανδούς), ώσπου έγιναν μεγάλη Δύναμη (στα χρόνια πλέον της Ελισσάβετ) – και, στους αιώνες που ακολούθησαν, θαλασσοκράτορες. Ανάμεσα στα άλλα ανέλαβαν τότε την προστασία του «Μεγάλου Ασθενούς» (των Οθωμανών) προκειμένου να μην κατέβουν στις «ζεστές θάλασσες» οι Ρώσοι.
Όσο δε κατείχαν οι Άγγλοι τα Εφτάνησα, κρέμαγαν ανελλιπώς και ανηλεώς ποπολάρους στην Κέρκυρα.
Το 1821 οι Βρετανοί μυρίστηκαν ψητό. Μας έδωσαν λοιπόν το «δάνειο» και συνέβαλαν (Πρωτόκολλο του Λονδίνου, 1831) στη δημιουργία ενός κολοβού ελληνικού κράτους, το οποίο ήλεγχαν έως το 1944 (παραδίδοντάς το στη συνέχεια στις ΗΠΑ).
Στο διάστημα των 113 αυτών ετών «χρωστάμε» στους Άγγλους τη Μικρασιατική Καταστροφή (κατά το μέρος που τους αναλογεί – μεγάλο), την απώλεια της Ανατολικής Θράκης το 1923, την κατακράτηση της Κύπρου και, βεβαίως, τα Δεκεμβριανά. (Και, σε προέκταση, τον Εμφύλιο.)
Τους «χρωστάμε» επίσης (όπως και στους Γάλλους) την εκστρατεία του Ελληνικού Στρατού στην Ουκρανία το 1919.
Η Μεγάλη Βρετανία βγήκε από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ξεδοντιασμένη, αλλά σ’ εμάς πρόλαβε να χώσει μια τελευταία δαγκωματιά δημιουργώντας το Κυπριακό, απαγχονίζοντας Κύπριους αγωνιστές της ΕΟΚΑ και καμαρώνοντας την Τουρκική Εισβολή στο μαρτυρικό Νησί (το 1974), ενώ εξακολουθούν να διατηρούν τη σιχαμερή παρουσία τους στην Κύπρο έως σήμερα με τη Βρετανική βάση εκεί.
………………………
Αν εξαιρέσουμε τον Ναζισμό, δεν νομίζω να υπήρξε στη Γη χειρότερη παρουσία απ’ αυτήν των Βρετανών. Είναι οι πρώτοι διδάξαντες των Γενοκτονιών (Ινδία). Εφηύραν τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης (Αφρική, Ασία) και χάραξαν το πρόσωπο του πλανήτη με ματωμένα αποικιοκρατικά σύνορα.
Αυτόκλητοι στους περισσότερους σύγχρονους πολέμους της Δύσης (Αφγανιστάν, Ιράκ, Ουκρανία κ.α.), καθώς και με δικούς τους πολέμους (Σουέζ, Αφρική), ακολουθούν τους Αμερικανούς σαν τις ύαινες που τρώνε από τα αποφάγια ή προσπαθούν να τους προβοκάρουν και να τους ωθήσουν προς το αίμα που αρέσει και στους δύο.
…………………….
Οι Άγγλοι είναι σήμερα οι πιο δραστήριοι αλητήριοι στη Συμμαχία των Προθύμων, που με πρόσχημα το Ουκρανικό πρωτοστατούν στη μετατροπή των οικονομιών σε πολεμικές και των κοινωνιών σε αυταρχικές.
Πολεμοκάπηλοι ως το κόκκαλο και παλαίμαχοι άρπαγες, θα ήταν αδύνατον να μην παραδώσουν στην (πάντα αγαπημένη τους) Τουρκία τα Γιουροφάιτερ, την ώρα που είναι αρκετά τυφλοί και λιγούρηδες για ματωμένα λεφτά, ώστε παραλλήλως να παραβλέπουν τον επανεξοπλισμό της Γερμανίας
στην οποίαν αυτήν τη φορά θα υποταχθούν. Αυτοί και τα τέσσερα συντάγματα πεζικού που διαθέτουν (και θέλουν να παρατάξουν κατά της… Ρωσίας, συν τον ανύπαρκτο στόλο τους και τα β΄ διαλογής αεροπλάνα τους).
…………………………
Όμως το θέμα δεν είναι τα όπλα τους (με την πολεμική βιομηχανία θα μπορέσουν να φτιάξουν και καλύτερα), αλλά το ότι η Αγγλία πλέει πάλι στα γνώριμα νερά της. Όπως όταν οι Βρετανοί «κυβερνούσαν τα κύματα» από αίματα. Με μια θεσμισμένη φτώχεια στο εσωτερικό τους και μια άνευ προηγουμένου ιμπεριαλιστική αρπακτικότητα απέναντι σε όλους τους άλλους.
Διότι, συν τοις άλλοις, η Βρετανία είναι η πιο ταξική κοινωνία από γενέσεως καπιταλισμού. Που την κυβερνά (ποιοι Εργατικοί και ποιοι Συντηρητικοί) μια βαθιά διεφθαρμένη αριστοκρατία, εκπαιδευμένη από γενιά σε γενιά στην τέχνη του φόνου. Σε πλανητικό επίπεδο. Ο αγγλικός καπιταλισμός είχε και έχει αυτήν την παράμετρο: ότι τον κυβερνά μια σάπια αριστοκρατία στην οποία οι αστοί προσαρμόστηκαν, ήδη από τη Βιομηχανική Επανάσταση, και ουδέποτε ανέτρεψαν. Όσοι δε αριστοκράτες ξέπεσαν είχαν πρόβλημα οι ίδιοι, όχι η τάξη τους.
Από το 1064 μ.Χ. (Γουλιέλμος ο Κατακτητής) η τάξη αυτή κυβερνά την Αγγλία (με κάποιους ενδιάμεσους κινδύνους, Κρόμβελ) αδιάλειπτα έως σήμερα.
Για αυτούς τους χιλιόχρονους δολοφόνους, χώρες όπως η Ελλάδα, είναι μεζεδάκια. Για όσον τουλάχιστον τέτοιες χώρες κυβερνώνται από τη δική τους, δουλική αστική τάξη…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
29●Χ●2025
