Η προπαγάνδα και ο «εθνικός» χαρακτήρας των επιλογών της άρχουσας τάξης. Του Άκη Μπαδογιάννη
Η άρχουσα τάξη επιδιώκει να εμφανίζει τα συμφέροντά της ως «εθνικά» συμφέροντα και τους στόχους της ως «εθνικούς» στόχους. Όταν πετυχαίνει να πείσει ευρύτερα στρώματα για την αξία των στόχων της, προκύπτουν οι «Μεγάλες Ιδέες» που, κατά κανόνα, καταλήγουν σε μεγάλες ζημίες τις οποίες καλείται να πληρώσει ο λαός.
Χαρακτηριστική η «Μεγάλη Ιδέα», της Ελλάδας των δύο ηπείρων και η καταστροφή που τη συνόδεψε.
Στον καιρό μας οι «Μεγάλες Ιδέες» μπορεί να μην έχουν την αίγλη μιας πατρίδας των δύο ηπείρων, αλλά «Μεγάλες Ιδέες», τηρουμένων των αναλογιών, υπήρξαν στις τελευταίες 10ετίες. Όπως:
• Η ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ
• Η ένταξη στην ΟΝΕ
• Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004
Είναι περιπτώσεις όπου ευρύτερα στρώματα πείστηκαν για τον «εθνικό» χαρακτήρα των επιλογών της άρχουσας τάξης. Όπως η «Μεγάλη Ιδέα» της Ελλάδας των δύο ηπείρων έκανε κάποιους απ’ τους προγόνους μας, πριν από την Καταστροφή του ‘22, να νιώθουν ψηλότεροι απ’ ό,τι ήταν, έτσι και οι παραπάνω, μικρότερες ίσως, «Μεγάλες Ιδέες» έκαναν κάποιους σύγχρονούς μας να χαμογελούν αφελώς και να νιώθουν κάπως ψηλότεροι. Βέβαια ο λογαριασμός, με τη μορφή του χρέους & των μνημονίων, ήρθε και το χαμόγελο έγινε αμέσως γκριμάτσα.
Σήμερα, επίδοξες «Μεγάλες Ιδέες» προσαρμόζονται στα μεγέθη που οι καιροί επιτάσσουν. «Να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη». Ιδού η σύγχρονη «Μεγάλη Ιδέα» της άρχουσας τάξης στον καιρό της κρίσης. Την προβάλλουν με έκδηλη αγωνία και τη συνοδεύουν με αρκετή τρομοκρατία για τις ολέθριες επιπτώσεις της εξόδου απ’ το ευρώ, ο κ. Παπούλιας, ο κ. Παπαδήμος, ο κ. Προβόπουλος και όλα τα καλά παιδιά του συστήματος.
Αλλά κι αυτή, όπως οι προηγούμενες «Μεγάλες Ιδέες», φέρνει μαζί της τον πόνο και τη δυστυχία που της αντιστοιχεί.
Είναι χρέος της Αριστεράς να μην αφεθούν τα λαϊκά στρώματα στο έλεος της προπαγάνδας της άρχουσας τάξης.
Χαρακτηριστική η «Μεγάλη Ιδέα», της Ελλάδας των δύο ηπείρων και η καταστροφή που τη συνόδεψε.
Στον καιρό μας οι «Μεγάλες Ιδέες» μπορεί να μην έχουν την αίγλη μιας πατρίδας των δύο ηπείρων, αλλά «Μεγάλες Ιδέες», τηρουμένων των αναλογιών, υπήρξαν στις τελευταίες 10ετίες. Όπως:
• Η ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ
• Η ένταξη στην ΟΝΕ
• Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004
Είναι περιπτώσεις όπου ευρύτερα στρώματα πείστηκαν για τον «εθνικό» χαρακτήρα των επιλογών της άρχουσας τάξης. Όπως η «Μεγάλη Ιδέα» της Ελλάδας των δύο ηπείρων έκανε κάποιους απ’ τους προγόνους μας, πριν από την Καταστροφή του ‘22, να νιώθουν ψηλότεροι απ’ ό,τι ήταν, έτσι και οι παραπάνω, μικρότερες ίσως, «Μεγάλες Ιδέες» έκαναν κάποιους σύγχρονούς μας να χαμογελούν αφελώς και να νιώθουν κάπως ψηλότεροι. Βέβαια ο λογαριασμός, με τη μορφή του χρέους & των μνημονίων, ήρθε και το χαμόγελο έγινε αμέσως γκριμάτσα.
Σήμερα, επίδοξες «Μεγάλες Ιδέες» προσαρμόζονται στα μεγέθη που οι καιροί επιτάσσουν. «Να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη». Ιδού η σύγχρονη «Μεγάλη Ιδέα» της άρχουσας τάξης στον καιρό της κρίσης. Την προβάλλουν με έκδηλη αγωνία και τη συνοδεύουν με αρκετή τρομοκρατία για τις ολέθριες επιπτώσεις της εξόδου απ’ το ευρώ, ο κ. Παπούλιας, ο κ. Παπαδήμος, ο κ. Προβόπουλος και όλα τα καλά παιδιά του συστήματος.
Αλλά κι αυτή, όπως οι προηγούμενες «Μεγάλες Ιδέες», φέρνει μαζί της τον πόνο και τη δυστυχία που της αντιστοιχεί.
Είναι χρέος της Αριστεράς να μην αφεθούν τα λαϊκά στρώματα στο έλεος της προπαγάνδας της άρχουσας τάξης.
Σχόλια
