Media λογώντας τ.86

Να μια είδηση που πέρασε και δεν βρήκε χώρο στο σκηνικό της πολιτικής επικαιρότητας. Οι συναντήσεις του Γιώργου Παπανδρέου στο Μαξίμου με τους εκδότες, ιδιοκτήτες Μέσων, επιχειρηματίες και διαπλεκόμενους στενά με την οικονομική και πολιτική εξουσία της τελευταίας 20ετίας στην Ελλάδα. Ο Γ. Παπανδρέου λίγα 24ωρα πριν την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου και πριν συναντήσει τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς, ζήτησε, είδε και κουβέντιασε για το «μνημονιακό μέτωπο» με τα πραγματικά αφεντικά της χώρας. Τους εκδότες.
Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος. Στην άλλη βρίσκεται η πραγματική οικονομική κατάσταση των επιχειρήσεων τους. Οι οποίες και καταρρέουν τα τελευταία χρόνια, με τους εκδότες να αρνούνται επίμονα να στηρίξουν το μοναδικό προϊόν που τους κάνει αφεντικά. Την ενημέρωση και τους ανθρώπους της. Και εκεί που τα Μέσα τους ψυχορραγούσαν με κλειστή τη στρόφιγγα της κρατικής χρηματοδότησης, βουτηγμένα στην ανυποληψία και την απαξίωση, ο πρωθυπουργός τους έκανε νεύμα, παραδίδοντας τους και πάλι την πολιτική ισχύ. Το αποτέλεσμα δηλαδή που παράγεται από την διαμεσολάβηση της είδησης, πληροφορίας, ενημέρωσης από τα Μέσα τους προς την κοινωνία. Διαμεσολάβηση που το τελευταίο διάστημα κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ως κανονική εκπόρνευση της πληροφορίας.
Και ενώ μάθαμε τι ζήτησε ο Γιώργος Παπανδρέου από τους Σταύρο Ψυχάρη, Φώτη Μπόμπολα, συνιδιοκτήτες του MEGA και εκδότες των εφημερίδων Βήμα, Νέα, Έθνος, Μίνωα Κυριακού, ιδιοκτήτη του ΑΝΤ1, Γιάννη και Θέμη Αλαφούζο, ιδιοκτήτη και εκδότη του ΣΚΑΙ και Καθημερινής αντίστοιχα, δεν μάθαμε τι ζήτησαν αυτοί από τον Παπανδρέου. Μάλλον δεν χρειάζεται καν να αναρωτηθούμε. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί το πήραν αμέσως το μήνυμα της συνάντησης. Φάνηκε στον τηλεοπτικό αέρα στον οποίο η μονοτονία της κατευθυνόμενης χειραγώγησης ενάντια στη λαίλαπα των μέτρων της τρόικας, έσπασε και σπάει μόνο από τις εικόνες του ανόθευτου ρεπορτάζ και από τους ρεπόρτερ που επιμένουν να λένε τα γεγονότα. Πριν κοπούν στον αέρα από τους τηλε-σχολιαστές.
Η ίδια η συνάντηση του Γιώργου Παπανδρέου με όλους αυτούς που έως χθες χαρακτήριζε «εξωθεσμικούς παράγοντες» στην παραγωγή πολιτικής δράσης, έχει το δικό της αυτόνομο μήνυμα και σημασία. Κάθε ένας από τους εκδότες προωθεί τα δικά του συμφέροντα, πιστός στο δόγμα «ο θάνατος σου η ζωή μου», τους δικούς του ανθρώπους στην πολιτική σκηνή. Έχει τις δικές του απαιτήσεις. Στην παρούσα φάση η άσκηση πολιτικής ισχύος απαιτεί τη «σωτηρία» των καταχρεωμένων επιχειρήσεων τους. Με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο, αρκεί να μην ανοίξουν το δικό τους πουγκί από τα κέρδη προηγούμενων χρόνων. Έτσι οι άνθρωποι της ενημέρωσης μπορούν πια να «πεθάνουν» χωρίς κόστος. Τα Μέσα και οι εκδότες τους θα επιβιώσουν.

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!