H πάλαι ποτέ ιδέα για μέτωπο των λαών και των κινημάτων εκφυλίστηκε σε παιχνίδι του ευρωπαικού συστημισμού
Μια θετική ιδέα, προσπάθεια που καλλιεργήθηκε στο παρελθόν, για το μέτωπο των λαών και των κινημάτων του Νότου, σήμερα την αξιοποιεί επικοινωνιακά η κυβέρνηση όχι με τη συμμετοχή του λαϊκού παράγοντα, αλλά με τους πολιτικούς του ευρωπαϊκού συστημισμού προσπαθώντας να κάνει, από μία ακόμα πλευρά, πολιτικό παιχνίδι.
Πραγματοποιείται αυτό το Σαββατοκύριακο στην Αθήνα συνάντηση των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου, μετά από πρόσκληση του πρωθυπουργού. Η συνάντηση έχει ονομαστεί Σύνοδος της Αθήνας Παρά τις αρχικά βαρύγδουπες, επικοινωνιακού χαρακτήρα φιλοδοξίες ότι θα συζητηθεί το «νέο όραμα για την Ευρώπη» ο αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών, κ. Ξυδάκης, σε συνέντευξή του «εξήγησε» κάπως διαφορετικά την προσέγγιση, προσαρμόζοντάς την στο καθαρά κοινοτικό πλαίσιο, για να μην υπάρχουν παρερμηνείες. Είπε ότι τα κοινά αιτήματα του Ευρωπαϊκού Νότου προς το Κέντρο είναι: «Πρώτον, ρεαλισμός και ευελιξία. Σε πρακτικό επίπεδο, για παράδειγμα, ορισμένα πράγματα, είναι: Οι δαπάνες που προκύπτουν από την κρίση του προσφυγικού να μην συμπεριλαμβάνονται στον ορισμό των ελλειμμάτων. Το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, τα χρήματα που αφορούν στην ανάπτυξη μιας χώρας, να μη συμπεριλαμβάνονται στον υπολογισμό των ελλειμμάτων». Έτσι, λοιπόν, με μία ακόμα διαδικασία, η κυβέρνηση που υπέγραψε το 3ο Μνημόνιο, αναζητά συμμάχους για να υπάρξουν βελτιώσεις αφού είναι ολοφάνερο, ότι αυτό το μνημόνιο δεν βγαίνει ούτε πολιτικά ούτε οικονομικά.
Ευχολόγια
Ακόμα και έτσι όμως, οποιαδήποτε θετική απόφαση θα είναι ευχολόγιο, ενώ την ίδια στιγμή οι σημαντικότεροι από τους συμμετέχοντες δεν ξέρουν αν θα είναι το αμέσως επόμενο διάστημα στη εξουσία. Ειδικότερα: α) ο Ραχόι είναι υπηρεσιακός πρωθυπουργός, δεν συγκρότησε κυβέρνηση και συνεπώς δήλωσε τελικά ότι δεν θα συμμετάσχει στη συνάντηση, β) ο Ρέντσι για να παραμείνει πρωθυπουργός πρέπει να κερδίσει το δημοψήφισμα που έχει προκηρύξει, ενώ η Ιταλία βρίσκεται, μετά τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές και την άνοδο του «κινήματος των 5 αστέρων», σε συνθήκες πολιτικής αβεβαιότητας. Ο Ρέντσι έχει δεσμευθεί πως θα παραιτηθεί από πρωθυπουργός αν χάσει το δημοψήφισμα, γ) ο Ολάντ, όπως όλα δείχνουν, αν επιμείνει να είναι υποψήφιος πρόεδρος στις προσεχείς εκλογές στη Γαλλία (2017) δεν θα εκλεγεί για να συμμετάσχει στο δεύτερο γύρο.
Συνεπώς και αυτή η συνάντηση της Αθήνας, όπως και εκείνη στην Ιταλία που οργάνωσε πριν από 15 μέρες ο Ρέντσι, με τη συμμετοχή Μέρκελ και Ολάντ, δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από επικοινωνιακές «ντουφεκιές» με πολλές ευχές…
Τέλος, το πιο ουσιαστικό στην όλη υπόθεση είναι ότι ο Τσίπρας προσπαθεί να οικοδομήσει συμμαχία του Νότου. Όμως με ποιους, ποια είναι η πολιτική ποιότητα τουλάχιστον των κύριων εκπροσώπων από αυτές τις χώρες. Ο ίδιος ο Τσίπρας επέβαλε στον ελληνικό λαό το 3ο και χειρότερο Μνημόνιο. Ο Ραχόι έχασε τις εκλογές λόγω της αντιλαϊκής του πολιτικής. Εκατοντάδες χιλιάδες Ισπανοί βρέθηκαν στο δρόμο λόγω της κατάσχεσης των σπιτιών τους για να σωθούν οι τράπεζες. Ο Ολάντ επέβαλε διά πυρός και σιδήρου στη Γαλλία την νέα «εργασιακή» νομοθεσία. Ο Ρέντσι νομοθέτησε την «προσωρινή εργασία». Για όλους αυτούς οι λαοί των χωρών τους έχουν «ράμματα για την γούνα» τους…
Συνεπώς ο Τσίπρας αναζητά μια συμμαχία με βασικές δυνάμεις του ευρωπαϊκού συστημισμού όχι για να αλλάξει κάτι στην Ε.Ε., όπως αρχικά διακήρυξε με τη σύνοδο, αλλά σε μια προσπάθεια επικοινωνιακού χαρακτήρα προκειμένου να δείξει στους «ιθαγενείς» ότι προσπαθεί αλλά δεν….
Π.Δ.
