Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός
ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ
(1919-2005)
Ο στρατιώτης ποιητής
Δεν έχω γράψει ποιήματα–
μέσα σε κρότους,
μέσα σε κρότους
κύλησε η ζωή μου.
Την μιαν ημέρα έτρεμα,
την άλλην ανατρίχιαζα–
μέσα στο φόβο,
μέσα στο φόβο
πέρασε η ζωή μου.
Δεν έχω γράψει ποιήματα,
δεν έχω γράψει ποιήματα,
μόνο σταυρούς
σε μνήματα
καρφώνω.
Τα Νησιά
Ο Έρωτας είναι ο θάνατος
καθώς περιμένω μέρες και μέρες
για να γυρίσεις
έτσι που τριγυρίζεις τα νησιά
νησιά θανάτου καθώς περιμένω
τόσες ημέρες κι ώρες θανάτου
για να γυρίσεις
γιατί έρωτας είναι ο θάνατος
απ’ του θανάτου τα νησιά
να ξαναρθείς.
Η πληγωμένη Άνοιξη
Η πληγωμένη Άνοιξη τεντώνει τα λουλούδια της
οι βραδινές καμπάνες την κραυγή τους
κι η κάτασπρη κοπέλα μέσα στα γαρύφαλα
συνάζει στάλα στάλα το αίμα
απ’ όλες τις σημαίες που πονέσανε
από τα κυπαρίσια που σφαχτήκαν
για να χτιστεί ένας πύργος κατακόκκινος
μ’ ένα ρολόγι και δυο μαύρους δείχτες
κι οι δείχτες σα σταυρώνουν θα’ρχεται ένα σύννεφο
κι οι δείχτες σα σταυρώνουν θα’ρχεται ένα ξίφος
το σύννεφο θ’ ανάβει τα γαρύφαλα
το ξίφος θα θερίζει το κορμί της
Πορτοκάλια
Τι θλιβερός χειμώνας. Θε μου! Τι θλιβερός χειμώνας! Ένα πορτο-
καλί μεσοφόρι κρέμεται, ένα ροζ ξεσκονόπανο και βρέχει. Ένας
γέρος κοιτάζει μέσ’ απ’ το τζάμι. Ένα ξερό δέντρο, ένα φως
αναμμένο χρώμα πορτοκαλιού. Ένα δέντρο με πορτοκάλια πιο
πέρα.
Και το κορίτσι αναποδογυρισμένο και το φλυτζάνι σπασμένο κι’
όλοι, Θε μου, να κλαίνε να κλαίνε να κλαίνε.
Κι’ ύστερα χρήματα, χρήματα χρήματα πολλά.
Τι θλιβερός χειμώνας, Θε μου! Τι θλιβερός χειμώνας, Θε μου!
Τι θλιβερός χειμώνας!
Μην τους μιλάτε
Μην τους μιλάτε
αυτοί μας κλέβουν έρωτα
αυτοί μας κλέβουν τ’ όνειρο
μας κλέβουν καταπράσινες φωνές
κλέβουν σώμα
αυτοί μας κλέβουν ουρανό
αυτοί μας κλέβουν θάλασσα
αυτοί κλέβουν τον ήλιο
πνίχτε τους σ’ ένα πέλαγο σιωπής
μην τους μιλάτε
