Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός
ΚΩΣΤΑΣ MΟΝΤΗΣ (1914-2004)
Το κορίτσι στο τζάμι
Πολύ μ’ απασχολεί αυτό το κορίτσι
που ακούμπησε τ’ απόγεμα
το πρόσωπο στο τζάμι
και κάρφωσε το βλέμμα στον δρόμο
χωρίς να βλέπει,
και προσήλωσε την προσοχή στον δρόμο
χωρίς να προσέχει.
Έρση
Αν νοσταλγώ να γύριζαν τα χρόνια πίσω
είναι, συν άλλοις, για να σε ξαναγαπήσω,
αν τόσο νοσταλγώ, τόσο πολύ,
είναι, συν άλλοις, για να μου ’δινες
ξανά το πρώτο σου φιλί.
Δεν είχαμε υπ’ όψη μας αγάπη…
Δεν είχαμε υπ’ όψη μας αγάπη,
δε μιλήσαμε γι’ αγάπη,
δεν ήταν μια συνάντηση αγάπης
εκείνη η συνάντησή μας στο μικρό καφενεδάκι.
Πως γίνεται να την επεξεργάστηκε έπειτα η καρδιά,
πως γίνεται να τη μετέτρεψε έπειτα η καρδιά
και να τη συμπεριέλαβε αυθαιρέτως
στις τρυφερές ερωτικές της αναμνήσεις
και να την αντέγραψε αυθαιρέτως
στον κατάλογο των τρυφερών της νοσταλγιών.
Είναι κάποιες παράξενες σπουδές στίχων
Είναι κάποιες παράξενες σπουδές στίχων,
είναι κάποιες εύθραυστες σπουδές στίχων,
που δεν επιδέχονται επεξεργασία,
που δεν επιδέχονται συμπλήρωση,
που αν τις κοιτάξης καταδύονται,
που αν τις πιέσης επιστρέφουν,
που αν τις απαλείψης δεν αφήνουν κενό,
δεν αφήνουν κύκλους
δεν αφήνουν μνήμη.
Είναι κάποιες σπουδές στίχων
που αν τις καταγράψης δεν υπάρχουν,
που τρέχουν εμπαιχτικά μπροστά απ’ την πέννα,
πίσω απ’ την πέννα, στα πλάγια,
κ’ εκείνη παλινδρομεί και σταματά
κ’ εκτίθεται.αραλλαγή
Κανονικά δεν είχε τίποτα να πει ο Όμηρος
για την Κυπριακή συμμετοχή.
Και δίχως άλλο θα την παρέλειπε ολότελα
αν δεν συνέβαινε να’ν’Κύπριος κι ο ίδιος
κι ήταν πια δύσκολη η θέση του
και πια δεν γινόταν έπρεπε να βρει αφορμή να ενδιατρίψει
όσο κι αν καταλάβαινε πως δεν ήταν για να τραγουδήσουν
ένα θώρακα οι στίχοι του,
όσο κι αν καταλάβαινε πως παρεξέκλινε.
