Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός
Τα πάντα αλλάζουν
Τα πάντα αλλάζουν. Μπορείς και πάλι
ν’ αρχίσεις – και με την τελευταία σου πνοή μπορείς.
Πλην όμως, ό,τι έγινε έγινε. Και το νερό,
που ’χεις ρίξει στο κρασί σου, τώρα πιά
δεν γίνεται να το βγάλεις έξω.
Ό,τι έγινε έγινε. Το νερό,
που ’χεις ρίξει στο κρασί σου, τώρα πια
δεν γίνεται να το βγάλεις έξω. Πλην όμως
τα πάντα αλλάζουν. Μπορείς και πάλι
ν’ αρχίσεις – και με την τελευταία σου πνοή μπορείς.
Τι αντιλήφθηκα;
Όταν επέστρεψα, είδα τα μαλλιά μου
πως δεν είχαν ακόμα γκριζάρει,
και χάρηκα τόσο.
Τους μόχθους πάνω στα βουνά, λέω,
πίσω μας τους έχουμε πλέον αφήσει.
Τώρα είναι μπροστά μας μόνο
οι μόχθοι των πεδιάδων.
Αντιγόνη
Βγες απ’ το ημίφως.
Έλα εδώ μπροστά μας
και βγάλε μας στο φως
να δούμε μιαν ολόκληρη εποχή.
έλα εδώ, έλα, φιλική,
με το βήμα το ελαφροπάτητο
των ορκισμένων και αποφασισμένων,
έλα, βγες τους τρομερούς δυνάστες
να τρομάξεις.
Μπορεί εσύ μεν ν’αψήφησες τα πάντα,
μα εγώ ξέρω, ναι, ξέρω
πόσο πολύ τον θάνατο φοβήθηκες,
αγκαλά πιο πολύ κάτι άλλο φοβόσουν:
το ζην ανεντίμως.
Στους ισχυρούς
εμπόδιο ορθώθηκες μπροστά τους
και με τους λαοπλάνους
κανένα αλισβερίσι δεν έκανες.
Κι ούτε ποτέ λησμόνησες την ύβρη.
Κι έτσι αυτοί
από το έγκλημά τους
κέρδος δεν βγάλαν κανένα.
Επιτάφιο για τον Μ.
Από τους καρχαρίες
ξέφυγα.
τους τίγρεις
τους ξεγέλασα.
με φάγανε
οι κοριοί.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
