Ανθολόγος ο Λουκάς Αξελός
ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ (1900-1977)
Άδεια Εξόδου
Έβαλα το πηλίκιό μου στο κλουβί
και βγήκα με το πουλί στο κεφάλι
Ώστε λοιπόν
δε χαιρετάνε πια
ρώτησε ο διοικητής
Όχι
δε χαιρετάνε πια
απάντησε το πουλί
Α καλά
με συγχωρείτε νόμιζα πως χαιρετούσαν
είπε ο διοικητής
Δεν είναι θέμα όλος ο κόσμος κάνει λάθη
είπε το πουλί.
Δεν Πρέπει
Δεν πρέπει ν’ αφήνουμε τους διανοούμενους να παίζουν με τα σπίρτα
Διότι Κύριοι όταν τον αφήσετε μόνο
Ο κόσμος της μνήμης Κύρρριοι
Δεν είναι καθόλου λαμπρός
Και μόλις βρεθεί μόνος
Κάνει ό,τι του καπνίσει
Υψώνοντας για τον εαυτό του
Και μιλώντας για γενναιοδωρία προς τους εργάτες οικοδομών
Ένα αυτό – μνημείο
Ας το επαναλάβουμε Κύρρρριοι
Όταν τον αφήσουμε μόνο
Ο κόσμος της μνήμης
λέει ψέματα
Μνημειώδη.
Μετάφραση: Δημήτρης Καλοκύρης
Ο Κήπος
Χιλιάδες και χιλιάδες χρόνια
Δε θάφταναν
Ν’ ανιστορήσω
Το μικρό αιώνιο δευτερόλεπτο
Που με φίλησες
Που σε φίλησα
Ένα πρωί μέσα στο ηλιόφως του χειμώνα
Στο πάρκο Μονσουρί
Στο Παρίσι
Στο Παρίσι
Πάνω στη γη
Τη γη που είναι ένα αστέρι.
Paris at Night
Τρία σπίρτα ένα προς ένα τ’ άναψα μέσα στη νύχτα
Το πρώτο για να ιδώ το πρόσωπο σου ολάκερο
Το δεύτερο να ιδώ τα μάτια σου
Το τρίτο για να ιδώ το σώμα σου
Ύστερα χρειάστηκε όλο το σκοτάδι για να τα θυμηθώ ξανά
κρατώντας σε στην αγκαλιά μου.
Μετάφραση: Τάκης Σινόπουλος
