Όπως συνέβη και τον περσινό Ιανουάριο, έτσι και τώρα η χρονιά ξεκινά με το Μακεδονικό. Κλείνει ένα έτος απείρου κάλλους και σφοδρών παρεμβάσεων από όλους τους ισχυρούς του δυτικού κόσμου. Στην ΠΓΔΜ, πραγματοποιήθηκαν ήδη οι σχετικές διαδικασίες στη Βουλή. Μέχρι και αμνηστία δόθηκε σε υπόδικους φυλακισμένους βουλευτές, ενώ άλλοι εξαγοράστηκαν ανοιχτά για να φέρουν σε πέρας το νατοϊκό φιρμάνι. Τώρα, σειρά της Ελλάδας να πράξει τα καθέκαστα.
Βέβαια, αυτό που φάνταζε στους σχεδιαστές της συμφωνίας και στο Μαξίμου εύκολη υπόθεση, έχει αποδειχθεί ισχυρός πονοκέφαλος. Τροφοδοτεί κρίσεις, αναταράξεις, κινητοποιήσεις, όπως και αλλαγή σχεδιασμών και στόχων. Οι δυνατότητες πρόβλεψης του κυβερνητικού επιτελείου, δεν επιβεβαιώθηκαν καθόλου το 2018. Αν δεν υπήρχε και το «μαξιλάρι» των επιδομάτων-παροχών, η κατάσταση θα ήταν εκρηκτική και τα γέλια ακόμα πιο εκκωφαντικά μετά τα εγκαίνια του μετρό στην Θεσσαλονίκη. Η χειρότερη πρόβλεψη, ήταν πως το κόστος από τη Συμφωνία των Πρεσπών δεν θα ήταν μεγάλο για την κυβέρνηση. Τόσο αψήφιστα και άσχετα υπολόγιζαν τις διαθέσεις του κόσμου.
Τώρα, θα ζήσουμε μέρες και κλίμα Σκοπίων… Συναλλαγές για να ψηφίσουν 151 από διαφορετικά κόμματα. Αποχώρηση Καμμένου από την κυβέρνηση και απώλεια δεδηλωμένης. Πίεση προς την Ν.Δ. να ψηφίσει το πρωτόκολλο σύνδεσης της «Βόρειας Μακεδονίας» με το ΝΑΤΟ, αμέσως μετά την κύρωση της Συμφωνίας και από την ελληνική Βουλή. Αλλά ας δούμε με χρονολογική σειρά τις διαδικασίες –όσες είναι ήδη γνωστές– που πρόκειται να προχωρήσουν.
Η κυρία Μέρκελ, θα κάνει πρώτη ποδαρικό στις 10-11 Ιανουαρίου στην Ελλάδα ως σημαντικός ηγέτης του δυτικού κόσμου, στηρίζοντας με όλες τις δυνάμεις της τη Συμφωνία των Πρεσπών. Θα στηρίξει το δίδυμο Τσίπρας-Ζάεφ και θα πιέσει όσο μπορεί τον Μητσοτάκη. Όχι μόνο θα τον πιέσει, αλλά και θα τον «κοντύνει» λίγο. Άλλωστε, στο πίσω μέρος των ευρωκρατών είναι πάντα οι κυβερνήσεις συνεργασίας ανάμεσα στα μεγάλα κόμματα.
Επιβεβαίωση της επικυριαρχίας
Η «μαντάμ Μέρκελ» στην Αθήνα
Γνωρίζουμε καλά ότι η αμερικάνικη πλευρά επιθυμούσε διακαώς τη Συμφωνία των Πρεσπών και την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Η γερμανική πλευρά, από την άλλη, ήταν σε όλη τη διαδικασία ένθερμος υποστηρικτής της Συμφωνίας, προσβλέποντας στη δική της επιρροή (κάθοδος στα Δυτικά Βαλκάνια και άνοιγμα του δρόμου μέχρι τη Θεσσαλονίκη).
Τώρα, η κυρία Μέρκελ, θα κάνει πρώτη ποδαρικό στις 10-11 Ιανουαρίου στην Ελλάδα ως σημαντικός ηγέτης του δυτικού κόσμου, στηρίζοντας με όλες τις δυνάμεις της τη Συμφωνία των Πρεσπών. Θα στηρίξει το δίδυμο Τσίπρας-Ζάεφ και θα πιέσει όσο μπορεί τον Μητσοτάκη. Όχι μόνο θα τον πιέσει, αλλά και θα τον «κοντύνει» λίγο. Άλλωστε, στο πίσω μέρος των ευρωκρατών είναι πάντα οι κυβερνήσεις συνεργασίας ανάμεσα στα μεγάλα κόμματα. Τα εθνικά θέματα, άρα και η Συμφωνία των Πρεσπών, μπορεί να λειτουργήσουν σαν όχημα για συμμαχικά σχήματα. Όσο κι αν δεν τα θέλουν, ως πρώτη επιλογή, οι Τσίπρας, Μητσοτάκης.
Η παρουσία της Μέρκελ (μην απορήσουμε αν παρελάσουν κι άλλοι από την Αθήνα), υπενθυμίζει συμβολικά την επικυριαρχία και τον πρωτεύοντα και πολλαπλό ρόλο του ξένου παράγοντα στη χώρα μας. Βέβαια, ο κ. Πάιατ έχει επιτοπίως αλωνίσει όλη την Ελλάδα για να θυμίζει διαρκώς πως είμαστε κυριαρχούμενοι…
Η στιγμή της ελληνικής Βουλής
«Τι να φταιν οι εκπρόσωποι, έρημοι και απρόσωποι…»
Ο Ζάεφ, έχοντας επιταχύνει στο έπακρο, αναμένεται να φέρει το δικό του έργο σε πέρας έως τις 14 Ιανουαρίου. Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, ο κ. Στόλτενμπεργκ, ζήτησε (με ευγενικό τρόπο), όλη η «δουλειά» να έχει τελειώσει μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου. Ο Τζανακόπουλος, αφού τόνισε πως είναι στην δικαιοδοσία του Αλ. Τσίπρα το πότε θα συγκαλέσει την Βουλή για την κύρωση, θεώρησε λογικό πως κάτι τέτοιο θα συμβεί από τις 18 Γενάρη και μετά!
Στην ελληνική Βουλή, θα έχουμε δύο ψηφοφορίες. Πρώτα για την κύρωση της Συμφωνίας, και μετά (όχι αμέσως) για την ψήφιση του πρωτοκόλλου ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ.
Εμβόλιμα, μπορεί να τεθεί πρόταση μορφής από την Ν.Δ. και πρόταση δυσπιστίας. Ήδη το Μαξίμου έχει αναγγείλει ότι σκοπεύει να συνεχίσει ως κυβέρνηση μειοψηφίας με ανοχή από τη Βουλή. Γιατί, λέει, οι ΑΝΕΛ θα καταψηφίσουν ως κόμμα τη Συμφωνία και θα αποχωρήσουν από την κυβέρνηση αλλά χωρίς να την καταψηφίσουν. Οπότε, δια της ανοχής τους, μπορεί η κυβέρνηση να συνεχίσει το θεάρεστο έργο της (ελέω Πάιατ και Μέρκελ φυσικά).
Στο σημείο αυτό ξεκινά η ανωμαλία κι η εκτροπή. Πρώτον, δεν υπάρχει δεδηλωμένη, αφού η κυβέρνηση σαφώς δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και ο συνέταιρός της έχει αποχωρήσει για μείζον θέμα. Δεύτερο, ποιος κρίνει και πώς ερμηνεύει την κοινοβουλευτική διαδικασία σε τέτοια περίπτωση; Η ίδια η κυβέρνηση που δεν διαθέτει πλειοψηφία; Ο καθένας καταλαβαίνει πώς έτσι ανοίγει ο δρόμος για πρόωρες εκλογές. Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι που καθορίζει τους χρόνους της εσωτερικής πολιτικής ζωής, κι όχι το Μαξίμου ή ο Τσίπρας. Το βέβαιο είναι ότι έχουν παραγγελθεί χιλιάδες κάλπες για να υπάρχουν σε αφθονία, ενώ είναι έτοιμες οι μακέτες για θαλασσιά και λευκά ψηφοδέλτια, ώστε να μην μπερδεύονται πολύ οι ψηφοφόροι αν συμπέσουν όλες οι εκλογικές αναμετρήσεις…
Η Συμφωνία των Πρεσπών δεν πυροδοτεί απλώς εξελίξεις, αλλά φέρνει πιο κοντά μια πολιτική κρίση. Τα κόμματα είναι σε δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα, η κυβέρνηση σε θέση μειοψηφίας και σε αποδρομή, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει ρεύμα. Οι επικυρίαρχοι θέτουν τα πλαίσια και τους όρους, υπαγορεύουν τις βασικές εξελίξεις, και το πολιτικό σύστημα ευθυγραμμίζεται παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις. Η «κωλοτούμπα» δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο του Τσίπρα. Τη συναντάμε ως συνήθεια και άλλων αρχηγών κομμάτων.
Τα κόμματα είναι σε δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα, η κυβέρνηση σε θέση μειοψηφίας και σε αποδρομή, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει ρεύμα. Οι επικυρίαρχοι θέτουν τα πλαίσια και τους όρους, υπαγορεύουν τις βασικές εξελίξεις, και το πολιτικό σύστημα ευθυγραμμίζεται παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις
Σε τέτοιες συνθήκες, ένα όνομα, π.χ. Σαρίδης, μπορεί να κάνει τη διαφορά. Άλλος φωνακλάς, ο κ. Παπαχριστόπουλος. Αυτός, πρώτα θα ψηφίσει τη Συμφωνία και μετά θα παραδώσει την έδρα στο κόμμα του. Τι ωραία ερμηνεία κομματικής υπευθυνότητας… Ο κ. Θεοχαρόπουλος, κοτζάμ πρόεδρος κόμματος αυτός, θέλει να ψηφίσει τη Συμφωνία, αλλά η κα Γεννηματά τού δήλωσε ότι δεν τον βάζει πάλι επικεφαλής στο Επικρατείας. Δύο από το Ποτάμι δεν ψηφίζουν τη Συμφωνία και ήδη έχουν συμφωνήσει να είναι στις λίστες της Ν.Δ.
Ποιο κόμμα είναι μπετόν αρμέ υπέρ της συμφωνίας; Ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά! Ούτε ένας δεν διαφοροποιείται. Αυτό κάτι λέει για την ποιότητα και το φρόνημα. Συμφωνία-στίγμα που καμιά άλλη κυβέρνηση δεν τόλμησε να προχωρήσει δίνοντας όνομα, ιθαγένεια και γλώσσα. Η ντροπή! Κάτι ψέλλισε ο γνωστός Μιχελογιαννάκης αλλά, όπως πάντα, κάμφθηκε για το καλό της χώρας και του έργου της κυβέρνησης. Όπως κι ένας ακόμα κομματάρχης που συνεργάστηκε με τους ΑΝΕΛ, ο Ζουράρις, που δεν θέλει να ψηφίσει τη Συμφωνία αλλά ούτε και να πέσει η κυβέρνηση. Δράμα που ζει κι αυτός ο άνθρωπος…
Ο πιτσιρικάς που έλεγε τα κάλαντα και όταν κατάλαβε ότι αυτός που του έδωσε χρήματα ήταν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, του τα επέστρεψε, είχε φυσικά πολύ περισσότερο ήθος και αρετή από όλους μαζί τους «εκπρόσωπους»…
Ζυμώσεις και κινητοποιήσεις ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών
Να ξεδιπλωθεί ο αγώνας με αίτημα «Δημοψήφισμα – Δημοκρατία, όχι στην επικυριαρχία»
Μέσα στο 2018, εκφράστηκε, και μάλιστα ορμητικά, το πατριωτικό αίσθημα του ελληνικού λαού για την συμφωνία των Πρεσπών. Τα συλλαλητήρια και η αποδοκιμασία της Συμφωνίας, που φτάνει το 80% του λαού, ήταν μια από τις καλές στιγμές του τόπου, όπως και η κινητοποίηση των μαθητών πρόσφατα. Βέβαια, όλοι βαφτίστηκαν «φασίστες» και «ακροδεξιοί», συνάντησαν την ανοιχτή έχθρα της Αριστεράς (της κυβερνητικής αλλά και της… πολύ ταξικής), χωρίς όμως να καμφθούν, και πρόκειται να δώσουν ξανά το παρών.
Ήδη έχουν ξεκινήσει ζυμώσεις για τη συγκρότηση κινήσεων που θα ζητήσουν να γίνει δημοψήφισμα και θα πιέσουν ως την τελευταία στιγμή να μην κυρωθεί η Συμφωνία των Πρεσπών. Στη Βόρεια Ελλάδα, θα γίνουν κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις, όπως και όταν θα έρθει η Συμφωνία στη Βουλή προς ψήφιση.
Στο κλίμα αυτό, δημοκρατικοί πατριωτικοί και λίγοι αριστεροί κύκλοι και οργανώσεις, καλούνται να έχουν παρουσία και να εκφράσουν όσο μαζικότερα και πλατύτερα μπορούν την αντίθεση προς τη Συμφωνία των Πρεσπών. Την ανάγκη να προωθηθούν δημοκρατικές διαδικασίες και θεσμοί συμμετοχής του κόσμου στην λήψη των αποφάσεων, και να γίνει δημοψήφισμα ως ελάχιστη δημοκρατική απαίτηση, να εκφραστεί ο λαός για το αν θέλει η όχι αυτή τη συμφωνία.
Όσο κι αν προσπαθούν να ευτελίσουν τα δημοψηφίσματα, καταπατώντας κατάφορα την επόμενη κιόλας μέρα τα αποτελέσματά τους, δεν έχουν κανένα ηθικό έρεισμα να αρνούνται μια τέτοια διαδικασία. Ο ελληνικός λαός δεν είναι β’ διαλογής. Έχει κάθε δικαίωμα να ρωτηθεί και με δημοκρατικό τρόπο να αποφανθεί για το αν θέλει ή όχι τη Συμφωνία και η θέλησή του να είναι δεσμευτική. Γιατί είναι σημαντικότερος ο λόγος των Πάιατ, Μέρκελ, Τσίπρα, ή των Σαρίδη, Παπαχριστόπουλου, Κουίκ, Κουντουρά, Παπακώστα και των «άλλων παιδιών»; Σε λίγο, μετά την κύρωση της Συμφωνίας, όλοι μαζί θα φιλήσουν και τη σημαία του ΝΑΤΟ, όπως έκαναν Αλβανοί εθνικιστές πριν 20 χρόνια όταν τους «απελευθέρωσε» η Δύση.
Τι ωραία εικόνα για τους 53, για προερχόμενους από το ΚΚΕ και το ΚΚΕ εσ., την ΑΚΟΑ, αλλά και την ΚΟΕ, την ΚΕΔΑ και την άκρα Αριστερά, ή για προερχόμενους από τους Οικολόγους και το ΔΗΚΚΙ. Ζήτω η διάλυση της Ελλάδας, ζήτω το ΝΑΤΟ και η Διεθνής Κοινότητα που συγκροτεί η Δύση. Μα να έρθει ο Μητσοτάκης; Όχι, απλά να παραιτηθείτε αν η ξιπασιά δεν έχει φτάσει στο μεδούλι! Όντως, δεν είμαστε όλοι ίδιοι…
