Η κυρία της φωτογραφίας μας ονομάζεται Μιλαγκρόσα Μαρτίνες και ήταν ηγετικό στέλεχος του δεξιού Λαϊκού Κόμματος, έχοντας διατελέσει μεταξύ άλλων και πρόεδρος της αυτόνομης βουλής της Βαλένθια. Είναι μία μόνο από τις δεκάδες «προσωπικότητες» του ισπανικού πολιτικού συστήματος που… δεν κατάφεραν να καλύψουν τα απόνερα. Όπως και πολλοί «συνάδελφοί» της, συνελήφθη λόγω της εμπλοκής της σε ένα από τα σκάνδαλα που αποκαλύφθηκαν τα τελευταία χρόνια. Σε ένα κράτος όπου η διαπλοκή δεκαετιών μεταξύ επιχειρηματικού και πολιτικού κόσμου έχει καταστρέψει τα πάντα (από το φυσικό περιβάλλον ως τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων), η «δικαιοσύνη» έχει υποχρεωθεί να τιμωρήσει τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις διαφθοράς, ώστε να κατευνάσει τη γενικευμένη απέχθεια προς το σύστημα και την παλλαϊκή απαίτηση για φυλάκιση των διεφθαρμένων.
Αυτήν την εβδομάδα λοιπόν η κυρία Μιλαγκρόσα Μαρτίνες καταδικάστηκε σε κάθειρξη 9 ετών για υπεξαίρεση δημόσιων πόρων, αθέμιτη άσκηση επιρροής και παθητική δωροδοκία. Αυτό που την κάνει άξια αναφοράς, όμως, είναι ένα αίτημα που υπέβαλε την επομένη της καταδίκης της στο δικαστήριο και το οποίο εξόργισε τον απλό κόσμο – εκατομμύρια ανθρώπων που χάνουν τις δουλειές τους και τα σπίτια τους εξαιτίας των πολιτικών που με αλαζονεία εφάρμοζε επί δεκαετίες η κάθε κυρία Μαρτίνες. Συγκεκριμένα, ζήτησε να μην εκτίσει την ποινή της διότι… πάσχει από κατάθλιψη! Αυτό καθαυτό το αίτημά της δείχνει σε πόσο διαφορετικό κόσμο ζει αυτό το λεπτό «ανώτερο» στρώμα της κοινωνίας, σε βαθμό να μην κατανοεί πόσο προκλητικό φαίνεται στη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία.
Την ίδια μέρα που η Μαρτίνες υπέβαλε με θράσος το αίτημά της, δημοσιεύθηκαν και οι στατιστικές για τη φτώχεια: στα χρόνια της κρίσης, το φτωχότερο 20% του πληθυσμού έχασε το 21% των εισοδημάτων του – κι έτσι επανεμφανίστηκε μαζικά, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, η πληγή της πείνας, με πρώτα θύματα τα παιδιά. Η ψαλίδα με το πλουσιότερο 20% άνοιξε κι άλλο: οι πλουσιότεροι έχουν πλέον επταπλάσια εισοδήματα από τους φτωχότερους. Επιπλέον, το 12% του πληθυσμού (και το 17% των παιδιών) βρίσκεται πια σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, δηλαδή αδυνατεί να ικανοποιήσει τις στοιχειώδεις ανάγκες του – τα αντίστοιχα ποσοστά το 2008 ήταν 7% και 12%. Αλλά ας μη συνεχίσουμε, διότι υπάρχει και ο κίνδυνος να επιδεινωθεί η κατάθλιψη της πρώην προέδρου της αυτόνομης βουλής της Βαλένθια…
