(Από το άρθρο τού Pepe Escobar «Αίμα στους δρόμους τού Μπαχρέιν», Asian Times)
Αλλά εγώ δεν πρόσθεσα τίποτα δικό μου. Και αναφέρθηκα σε τροτσκιστές στα πλαίσια μιας μεγάλης ποικιλίας αριστερών φορέων και προσώπων που τάχθηκαν υπέρ της επιδρομής στη Λιβύη. Και δεν αναφερόμουν μόνο στην πρώτη ανακοίνωση της 4ης Διεθνούς που ήταν και ναι και όχι, δήθεν ισορροπημένη. Ούτε αναφερόμουν σε όλους τους τροτσκιστές, αλλά σε εκείνους που βιάστηκαν να συνταχθούν με την ιμπεριαλιστική επέμβαση, όπως την Κοκκινο-Πράσινη Συμμαχία της Δανίας (στην οποία το τροτσκιστικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, τμήμα της 4ης Διεθνούς, είναι βασικό μέλος) που υπερψήφισε στη Βουλή (18 Μαρτίου) τη στρατιωτική συμμετοχή της Δανίας και του ΝΑΤΟ στην επιχείρηση Λιβύη, έστω και αν αναδιπλώθηκε γρήγορα και άλλαξε τη θέση της. Αναφερόμουν στο πραγματικά εξωφρενικά μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος στη Γαλλία που δήλωσαν ότι υποστηρίζουν την απόφαση του ΟΗΕ για την επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στη Λιβύη σε ποσοστό 57%, σύμφωνα με έρευνα της ifop που έτυχε ευρείας δημοσιότητας στη Γαλλία. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι τα αντίστοιχα ποσοστά για τους Γάλλους Σοσιαλιστές της Σεγκολέν ήταν 68%, τους Πράσινους του Κον Μπεντίτ 77% και τη Δεξιά 66%! Κι από κοντά, το 42% αυτών που ψήφισαν τον Olivier Besancenot του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος, τάχθηκε υπέρ του πολέμου, κόντρα στον ίδιο.
Αλλά και σε επίσημα σάιτ των τροτσκιστών, δεσπόζουν άρθρα υψηλόβαθμων στελεχών που επιτίθενται στον Ντανιέλ Ορτέγκα, τον Ούγκο Τσάβες και τον Φιντέλ Κάστρο επειδή τοποθετήθηκαν θαρραλέα και κατηγορηματικά κατά οποιασδήποτε ξένης επέμβασης στη Λιβύη.
Ενδεικτικά, στο σάιτ της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Λίγκας-ΣΕΚ, βελγικού τμήματος της 4ης Διεθνούς, το μέλος της ηγεσίας Ataulfo Riera χύνει, επικαλούμενος και τη θέση της αδελφής τροτσκιστικής οργάνωσης Marea Socialista, δηλητήριο στον Τσάβες που πρότεινε, μαζί με τον Ορτέγκα, να συσταθεί διεθνής επιτροπή υπό τον Τζίμι Κάρτερ για να διαμεσολαβήσει στην κρίση, ειρηνικά και όχι πολεμικά. Καμία αντίστοιχη πρόταση δεν έκανε η Αριστερά στην Ευρώπη.
Και το διαδικτυακό περιοδικό της 4ης Διεθνούς αναδημοσιεύει από το ZNet τη συνέντευξη του Gilbert Achcar, συγγραφέα και καθηγητή σε βρετανικό πανεπιστήμιο, που υποστηρίζει την επέμβαση στη Λιβύη.
Αλλά και οι οπαδοί του «Αριστερού Κόμματος», στο οποίο συμμετέχει το υπόλειμμα του άλλοτε μεγάλου ΚΚΓ, υπερψήφισαν τον πόλεμο σε ποσοστό 59%, ενώ ο επιφανέστερος των εκπροσώπων του, ο Jean-Luc Mélenchon, υποψήφιος για την προεδρία της χώρας, δήλωσε ότι αυτός ο πόλεμος είναι προς το συμφέρον της Γαλλίας! Η απόλυτη αριστερή σύγχυση!
Θεωρώ τον εαυτό μου αριστερό, αλλά πιστεύω ότι στην Ιταλία η Αριστερά είναι γενικά η πιο χρεοκοπημένη πολιτικά σε όλη την Ευρώπη. Ο Πιέτρο Ινγκράο τάχθηκε υπέρ των βομβαρδισμών. Η Ροσάνα Ροσάντα τάχθηκε υπέρ των βομβαρδισμών. Οι καλλιτέχνες-ηθοποιοί Ντάριο Φο και Φράνκα Ράμε τάχθηκαν υπέρ των βομβαρδισμών. Ο πρόεδρος της Ιταλίας, ο πρώην κομμουνιστής Τζόρτζο Ναπολιτάνο, είναι άνθρωπος των Αμερικανών και τάχθηκε υπέρ των βομβαρδισμών. Πίεσε, μάλιστα, τον Μπερλουσκόνι, να συμμετάσχει στους βομβαρδισμούς!
(Από τη συνέντευξη του φιλοσόφου
και συγγραφέα Κοστάντσο Πρέβε στην Αριάδνη Αλαβάνου, «Δρόμος» φ. 61)
Σίγουρα, αυτό το χάλι δεν καλύπτει το σύνολο της ευρωπαϊκής Αριστεράς, η οποία διασπάστηκε ανάμεσα σ’ εκείνους που καταδίκασαν χωρίς δισταγμό την επιδρομή και σ’ εκείνους που συντάχθηκαν, εν μέρει ή εν όλω, με τις επιλογές του ΝΑΤΟ και του Σαρκοζί! Αλλά δεν είναι και καθόλου αμελητέο, το χάλι!
Αριστερά λόγια-δεξιές λογικές
Εντωμεταξύ, έχουν δει το φως της δημοσιότητας αποκαλύψεις για την ανάμειξη των δυτικών κυβερνήσεων, μυστικών υπηρεσιών και στρατών, όχι μόνο από αέρος και θαλάσσης, αλλά και επίγειας, για τα πετρέλαια, τη στήριξη των πολεμικών βιομηχανιών με την κατανάλωση υλικών, αλλά και το μάρκετινγκ για την πώληση εξελιγμένων οπλικών συστημάτων στους πελάτες τύπου Ελλάδας και Τουρκίας, για τον έλεγχο όλης της Βόρειας Αφρικής με την εγκατάσταση στρατιωτικής βάσης της Africom στη Λιβύη και βεβαίως, για τη νομιμοποίηση του παγκόσμιου επιθετικού ρόλου του ΝΑΤΟ.
Στόχοι και επιδιώξεις εναντίον όλων των λαών και όχι μόνο της Λιβύης, εξαιρετικά προφανείς, που κατά ένα περίεργο τρόπο δεν υποπίπτουν στην αντίληψη των αριστερών υπέρμαχων των ανθρωπιστικών επεμβάσεων!
Ψάχνω με το κυάλι στις ίδιες αριστερές πηγές που στηρίζουν ανοιχτά ή συγκαλυμμένα την επιδρομή στη Λιβύη, να βρω άρθρα, δηλώσεις, ανακοινώσεις, μανιφέστα εναντίον του καθεστώτος Σάλεχ στην Υεμένη, που καθημερινά δολοφονεί διαμαρτυρόμενους πολίτες, ανενόχλητα από τη Δύση, επειδή έχει δώσει απεριόριστη άδεια στους Αμερικανούς και τους Σαουδάραβες να απαγάγουν και να βομβαρδίζουν αντιφρονούντες σε όλη τη χώρα (φαίνεται ότι η επιθυμητή διάδοχή του λύση δεν μαγειρεύτηκε ακόμα). Αναζητώ δυνατές και αιχμηρές καταγγελίες εναντίον της εισβολής των σαουδαραβικών τάνκς και αεροπλάνων εναντίον του λαού του Μπαχρέιν, του οποίου ο σεΐχης συμπεριλαμβάνεται στους καλεσμένος στο γάμο του πρίγκηπα Ουίλιαμ, αλλά δεν βρίσκω. Γιατί, άραγε, τα σάιτ δεν βράζουν από καταγγελίες γι’ αυτά τα εγκλήματα; Και γιατί όσοι δικαιολογημένα θεωρούν τον Καντάφι δικτάτορα, δεν αλλάζουν ρότα, ΤΩΡΑ, που οι Δυτικοί συνεπικουρούμενοι από τα αυταρχικά καθεστώτα του Κατάρ και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, ισοπεδώνουν τη Λιβύη, σκοτώνουν Λίβυους, διαλύουν μία ολόκληρη χώρα αλά Ιράκ, και κανονίζουν την τύχη της στα μέτρα τους;
Μακάρι να μπορούσε να αντικατασταθεί ο Καντάφι από ένα προοδευτικό δημοκρατικό καθεστώς τουλάχιστον εξίσου ανεξάρτητο από τις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις! Αλλά πώς και με ποιούς; Η γιαγιά μου έλεγε ότι με πορδές δεν βάφεις αυγά!
Επαναστάτες made in USA
Μέχρι κι ο παρ’ ολίγον πρόεδρος των ΗΠΑ γερουσιαστής Τζον ΜακΚέιν πήγε στη Βεγγάζη για να υποστηρίξει την εμφύλια σύγκρουση και τον ενδεχομένως επιδιωκόμενο ή αναποφεύκτως επερχόμενο διαμελισμό της Λιβύης, σαν να είναι μέρος της επικράτειας των ΗΠΑ και όχι μια ανεξάρτητη χώρα! Και το περιοδικό «Τάιμ», απηχώντας τούς σχεδιασμούς τού επιτελείου τής Χίλαρι Κλίντον, δημοσίευσε, υπό τον τίτλο «η πινακοθήκη των επαναστατών», τις φωτογραφίες των πέντε Λιβύων που προωθούνται να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας μετά την ανατροπή τού Καντάφι. Μοιάζει κανένας από τους «πέντε» για λαϊκός επαναστάτης, προοδευτικός και αντιιμπεριαλιστής; Δύο στρατηγοί, εκ των οποίων ο ένας είχε αυτομολήσει στην Αμερική πριν από είκοσι χρόνια και μόλις επέστρεψε με την ετικέτα του πράκτορα της CIA, ο τρίτος -εκτελών χρέη πρωθυπουργού κατά το Τάιμ- σπουδαγμένος στις ΗΠΑ τεχνοκράτης οπαδός των αποκρατικοποιήσεων, ο τέταρτος υπουργός Δικαιοσύνης του Καντάφι μέχρι χτες, και ο πέμπτος πρέσβης της Λιβύης στην Ινδία. Αυτοί είναι που πολύ γρήγορα παρέκαμψαν τους νεαρούς που είχαν εξεγερθεί αυθόρμητα και τέθηκαν επικεφαλής ενισχυόμενοι πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά από τη φιλοεπαναστατική CIA και την προοδευτική ΜΙ6, που έστειλε τους βρετανούς κομάντος στη Βεγγάζη!
Αναρωτιέμαι πώς φτάσαμε στο σημείο αριστεροί πολιτικοί και ακτιβιστές να μην αντιλαμβάνονται, και μάλιστα μετά την εμπειρία του Ιράκ και του Αφγανιστάν, ότι με βάση αυτή τη λογική, της σωτηρίας από τον κακό ηγέτη ή της αναμόρφωσης των απολίτιστων λαών, η ανθρωπότητα καταδυναστεύτηκε από τη δουλεία και την αποικιοκρατία που επέβαλαν οι μητροπόλεις, υπέστη πολεμικούς αφανισμούς αδιανόητης κλίμακας και, σήμερα, βιώνει την πιο σύγχρονη μορφή επεκτατισμού, εκμετάλλευσης και νεοαποικισμού, για να διασωθεί η Δύση από την κατάρρευση και να αυξήσουν οι πλούσιοι τον πλούτο τους.
Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να έχει κανείς διαβάσει Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Τρότσκι ή Μάο για να αντιληφθεί αυτό που συμβαίνει· αρκεί να έχει κοινή λογική. Εκτός κι αν είναι κολλημένος, και απ’ το γραφείο του στις Βρυξέλλες ή την πανεπιστημιακή του έδρα στο Παρίσι, έχει την πολυτέλεια να ρίχνει στα σκουπίδια τον Κάστρο, τον Ορτέγκα και τον Τσάβες, δηλαδή αυτούς που αλλάζουν τον κόσμο με έργα και όχι με λόγια!
