Επιμέλεια: Γιάννης Σχίζας
Στις 2 Νοεμβρίου κυκλοφορεί το λεύκωμα φωτογραφιών «Interior Space: A Visual Exploration of the International Space Station», εγκαινιάζοντας τους εορτασμούς για εικοσαετή αδιάλειπτη ανθρώπινη παρουσία στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS).
Το 200 σελίδων λεύκωμα είναι συνεργασία ενός καλλιτέχνη επί γήινου εδάφους, του φωτογράφου Ρόλαντ Μίλερ, και ενός αστροναύτη στον ISS, του μηχανικού Πάολο Νέσπολι.
Οι δυο τους τράβηξαν καταπληκτικές φωτογραφίες: έναν ωκεανό με πέπλο από σύννεφα, τους λαβυρίνθους καλωδίων που είναι «στρίφωμα» στα εσωτερικά τοιχώματα του σταθμού, στολές και κράνη των αστροναυτών αφημένα σε σημεία για να χρησιμοποιηθούν.
Ο Μίλερ έκανε χρήση του Google Street View και αιχμαλώτιζε διάφορα μέρη στο εσωτερικό του διαστημικού σταθμού αλλά και θέα από τα «παράθυρα» του ISS. Τα μοιραζόταν με τον Νέσπολι, ο οποίος θα τραβούσε τις φωτογραφίες κατά τη διάρκεια αποστολών στις οποίες συμμετείχε.
Προφανώς και δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει τρίποδο, αφενός επειδή λόγω έλλειψης βαρύτητας στο εσωτερικό του σταθμού το τρίποδο θα έφευγε αργά- αργά και, αφετέρου, λόγω των ελαφρότατων κραδασμών που προκαλούνται από τον συνδυασμό του μεγέθους του σκάφους και της ταχύτητας των 28.160 χιλιομέτρων την ώρα με την οποία ο ISS περιστρέφεται γύρω από τη Γη.
Ο Νέσπολι κατασκεύασε ένα σταθεροποιητικό δίποδο και έκανε περί τα 135 «κλικ» με υψηλή ταχύτητα διαφράγματος. Στη συνέχεια έστελνε τις φωτογραφίες στον Μίλερ για επεξεργασία.
Στο λεύκωμα περιλαμβάνονται και κάποιες φωτογραφίες που τράβηξε ο Μίλερ στα διαστημικά κέντρα Kennedy και Johnson, καθώς και κείμενα από τέσσερις ειδικούς.
Hyperloop
Πειραματικό μοντέλο (+πρόταση) vactrain (vacuum+train) μεταφοράς επιβατών και φορτίων με διπλάσια ταχύτητα από τα συμβατικά αεροσκάφη. Ένας σωλήνας κενού συνδυάζεται με σύστημα μαγνητικής αιώρησης και επιτρέπει στην άκατο-βολίδα να μετακινηθεί χωρίς αντίσταση και τριβή με υπερηχητική ταχύτητα σε αποστάσεις έως 1.500 χλμ. Στην έρευνα και την πειραματική εκτίμηση του μοντέλου συμμετέχουν οι εταιρείες Tesla και SpaceX (που σήμερα επαναφέρουν δύο αστροναύτες από τον ISS –Διεθνή Διαστημικό Σταθμό–) καθώς και πολλές μικρότερες εταιρείες με νεότατους/ες μηχανικούς που συνδυάζονται στο έργο μετά από την open source πρόσκληση για την ενσωμάτωση ιδεών «από παντού» στην ανάπτυξη της μηχανής. Η πέμπτη τεχνολογία μετακίνησης (αεροσκάφη, αυτοκίνητα, πλοία, τραίνα) είναι ανεξάρτητη από τον καιρό, ελεύθερη από κάθε πιθανότητα σύγκρουσης, υπερηχητική, με χαμηλή κατανάλωση ενέργειας και αυτόνομη για 24 ώρες κίνησης. Το όχημα θα μεταφέρει επιβάτες και αγαθά είτε σε υπέργειους αγωγούς είτε σε υπόγειους-υποβρύχιους. Η απόσταση Αθήνα-Θεσσαλονίκη θα διανύεται σε 20 λεπτά. Περίπου στον χρόνο που χρειαζόμαστε για γεύμα. Η εποχή που τα αεροσκάφη και τα συμβατικά τραίνα θα τοποθετηθούν σε αποθήκες (μουσεία) είναι πολύ κοντά. Οι πρώτες διαδρομές που εξετάζονται στον πλανήτη είναι μεταξύ των πόλεων Los Angeles-San Franscisco (ΗΠΑ), Chennai-Bengaluru, Mumbai-New Delhi, Kota-Jaipur (Ινδία), Helsinki-Stockholm (Βαλτική), Hunchun (Κίνα)-Zarubino Port (Βλαδιβοστόκ/Ρωσία), Toronto-Montreal (Καναδάς).
Nτάνης Στυλίδης
Κυτίον
Δύο τελειόφοιτοι ηλεκτρολόγοι μηχανικοί από το Πανεπιστήμιο της Πάτρας, ο Διονύσιος Μπίτας και ο Νίκος-Κυριάκος Παπασταύρος, θέλησαν να δώσουν λύσεις σε προβλήματα της γεωργικής καλλιέργειας, δημιουργώντας ένα ρομποτικό σύστημα Γεωργίας Ακριβείας, το «Κυτίον».
Το «Κυτίον» είναι ένα εναέριο σύστημα για μέτρηση συνθηκών μικροκλίματος και πρόβλεψη ασθενειών, κατάλληλο για χρήση σε ανοικτές και θερμοκηπιακές καλλιέργειες και απευθύνεται σε παραγωγούς, γεωπόνους και γεωργικούς συμβούλους, που επιθυμούν να βελτιώσουν τα ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά μιας καλλιέργειας.
Αντικαθιστά τα ακριβά και δύσκολα στην εγκατάσταση grid σενσόρων με ένα μικρό σε μέγεθος «κουτί», που μπορεί να διαχειριστεί την άρδευση και την υδρολίπανση με χρήση νευρωνικών δικτύων. Προσφέρει φασματοσκοπική πρόβλεψη ασθενειών, κάνει χρήσιμες τηλεμετρήσεις, ενώ συγκεντρώνει, διαχειρίζεται και αξιολογεί δεδομένα μέσω ενός γραφικού περιβάλλοντος, το οποίο δεν απαιτεί στη χρήση του ιδιαίτερες τεχνολογικές γνώσεις.
Η ποιότητα και η ποσότητα της παραγωγής αυξάνεται, με παράλληλη βελτίωση του εισοδήματος των χρηστών του, ενώ μειώνεται ο χρόνος ενασχόλησης του καλλιεργητή.
To project τους διακρίθηκε με την πρώτη θέση στη διοργάνωση Match & Develop a Startup, στο πλαίσιο του προγράμματος NBG Business Seeds της Εθνικής Τράπεζας και πήρε απευθείας το «εισιτήριο» για τη 2η φάση του 10ου Διαγωνισμού Καινοτομίας και Τεχνολογίας, στον οποίο επίσης βραβεύτηκε με το 2ο βραβείο (10.000 ευρώ).
Το όραμα των δύο φοιτητών είναι να αποδείξουν ότι η τεχνολογία αιχμής μπορεί σήμερα να είναι ένας λόγος, αλλά ακόμα περισσότερο ένα ισχυρό κίνητρο για να επιστρέψει η νέα γενιά στα χωράφια και τις καλλιέργειες. Το μυστικό σε αυτή τη μετάβαση λέγεται «Γεωργία Ακριβείας».
Η απαξίωση της Ψέριμου
Η Ψέριμος είναι ένα μικρό νησί ανάμεσα στην Κω και την Κάλυμνο, 4,5 μίλια από τα μικρασιατικά παράλια όπου ο εναπομείναν μόνιμος πληθυσμός ανέρχεται στους 25 περίπου κατοίκους. Η Ψέριμος είναι ένα μικρό διαμάντι του Αιγαίου με γόνιμη γη και έως πρόσφατα παραγωγική θάλασσα. Αποτελεί όμως ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα της απαξίωσης από την πολιτεία και των επί χρόνια καταστροφικών και συνάμα υποκριτικών πολιτικών. Στην Ψέριμο, πέρα από τις ολιγόωρες εκδρομές των πολιτικών που φωτογραφίζονται με τους εναπομείναντες κατοίκους, δίνουν υποσχέσεις μπροστά στις κάμερες και έπειτα εξαφανίζονται, ακόμα και οι πιο απλές και αυτονόητες υποσχέσεις δεν γίνονται πράξη.
Πριν από λίγες δεκαετίες ο πληθυσμός του νησιού κυμαινόταν ανάμεσα στους 350-500 κατοίκους, ενώ στο μικρό δημοτικό σχολείο φοιτούσαν έως και 130 μαθητές. Χωρίς όμως να μπορούν καν να ολοκληρώσουν τη φοίτηση στο σχολείο και με μηδενικές υποδομές από την πολιτεία, οι περισσότεροι κάτοικοι σταδιακά αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το νησί.
Η παντελής έλλειψη διαχείρισης των θαλάσσιων πόρων που αποτελούσαν την κύρια πηγή εσόδων για τους Ψεριμιώτες, κατέστρεψε τις πηγές εσόδων τους από τη θάλασσα. Η μονάδα κεραμοποιίας του νησιού, η οποία αξιοποιούσε τον εξαιρετικής ποιότητας άργιλο της Ψερίμου προσέφερε σημαντικές θέσεις εργασίας, παράγοντας ένα ποιοτικό προϊόν, εξαγώγιμο στα άλλα νησιά του Αιγαίου. Όμως και αυτή έκλεισε χωρίς να προκαλέσει κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον στους ευαίσθητους πολιτικούς που κόπτονται για τα μικρά νησιά της παραμεθορίου.
Θοδωρής Τσιμπίδης, Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος
