Συνέντευξη στον Χρήστο Πραμαντιώτη
Με την μόλις χθεσινή εξέλιξη του σχηματισμού δύο δικογραφιών εναντίον κατοίκων της Μεγάλης Παναγιάς, ξεκινήσαμε τη συζήτησή μας με τον Λάζαρο Τόσκα, μέλος της Επιτροπής Αγώνα ενάντια στις εξορύξεις χρυσού στη Χαλκιδική. Οι δικογραφίες αφορούν 55 ανθρώπους και αναφέρονται σε παράνομη βία που κατηγορούνται ότι άσκησαν σε διάφορες ημερομηνίες το προηγούμενο διάστημα κλείνοντας το δρόμο προς τις Σκουριές. Ένα δρόμο ήδη κλειστό, καθώς εκεί κάνει κουμάντο η Ελληνικός Χρυσός και οι μπράβοι της, όπως φαίνεται από περσινά επεισόδια που καταγράφηκαν όταν παρεμποδίζονταν οι κάτοικοι της περιοχής να κάνουν ακόμη και τον περίπατό τους.
Νέες διώξεις λοιπόν, μετά από εκείνες των 27 αγωνιστών που προσπαθούν οι κρατικοί μηχανισμοί να τους φορτώσουν την κατηγορία της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης.
Ας πούμε, με λίγα λόγια, ποιες είναι οι τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της Χαλκιδικής και του χρυσού;
Εκτός από την σημερινή εξέλιξη των δύο δικογραφιών, το τελευταίο διάστημα βιώνουμε μια τεράστια επίθεση στο κίνημά μας, στο κίνημα των Σκουριών, από τη μεριά της κυβέρνησης.
Επίθεση η οποία εκπορεύεται από τον ίδιο τον πρωθυπουργό και τον περίγυρό του, από το Μέγαρο Μαξίμου, κι έχει στόχο να εξισώσει το κίνημά μας, ένα λαϊκό αγωνιστικό κίνημα, με τη Χρυσή Αυγή, με τους δολοφόνους της Χρυσής Αυγής, με τους νεοναζί, και να παρουσιάσει το κίνημά μας ως εγκληματική οργάνωση. Στo πλαίσιο αυτό κινούνται και οι διώξεις 27 αγωνιστών, οι οποίοι φέρονται ως μέλη εγκληματικής οργάνωσης, για πράξεις βίας, για οπλοφορίες, εκρηκτικά, κατηγορίες έωλες, ανυπόστατες, που καμία σχέση δεν έχουν με το κίνημά μας.
Εσείς λοιπόν είστε τελικά το… άλλο άκρο.
Δεν έχουμε καμία σχέση ούτε με τα άκρα, ούτε με εγκληματική οργάνωση. Οι άνθρωποι που συμμετέχουμε στο κίνημα αυτό, είμαστε οι κάτοικοι όλης σχεδόν της Β.Α. Χαλκιδικής, η μεγάλη πλειοψηφία, άνθρωποι με πολιτικές διαφορετικές απόψεις, με διαφορετική φιλοσοφία, άνθρωποι οι οποίοι έχουμε αποκηρύξει τη βία, αγωνιζόμαστε με όπλο την τεκμηρίωση και την ενημέρωση και με πράξεις ειρηνικές κι έχοντας την αλληλεγγύη όλης της Ελλάδας. Αγωνιζόμαστε για να αποδείξουμε ότι στην περιοχή μα ς συντελείται ένα έγκλημα, ότι η περιοχή μας καταστρέφεται, καταστρέφεται η Β.Α. Χαλκιδική, καταστρέφεται η ζωή μας.
Επομένως, τι θα απαντούσατε στον πρωθυπουργό, που δηλώνει ότι θα συντρίψει τον εξτρεμισμό και τη βία από όπου και αν προέρχεται;
Αυτό που έχουμε να πούμε εμείς είναι ότι δεν έχουμε καμία σχέση με τη βία. Βία είναι η ίδια η στάση της κυβέρνησης και των διαπλεκόμενων ΜΜΕ απέναντί μας. Που έχουν στόχο να κάμψουν την αντίστασή μας.
Βία είναι η δίωξη των τεσσάρων αγωνιστών που είναι προφυλακισμένοι και οι κατηγορίες σε δεκάδες συμπολίτες μας, με έωλες και κατασκευασμένες κατηγορίες, την στιγμή που οι νεοναζί αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους. Βία είναι η καταστροφή της Χαλκιδικής, ο μη έλεγχος της Ελληνικός Χρυσός, οι διαρροές τοξικών αποβλήτων κατά τη μεταφορά τους, η ρύπανση του υδροφόρου ορίζοντα στην Ολυμπιάδα από αρσενικό, η ρύπανση του πόσιμου νερού στο Νεοχώρι, που οι κάτοικοι πίνουν νερό με αρσενικό και πρέπει να πούμε ότι για όλα αυτά δεν έχει ασκηθεί καμία αυτεπάγγελτη δίωξη, κανένας έλεγχος δεν έχει γίνει από τη μεριά της πολιτείας. Εκείνο που έχουμε να πούμε είναι ότι δεν είναι δυνατόν χιλιάδες αγωνιστές να είναι μέλη εγκληματικής οργάνωσης. Δεν μπορεί δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, που συμμετείχαν προχθές στη συναυλία μας, περισσότεροι από τριάντα πέντε χιλιάδες, να συμπαραστέκονται σε μια εγκληματική οργάνωση.
Δεν μπορεί, δεκάδες δημοτικά συμβούλια και μαζικές οργανώσεις που συμπαραστέκονται στον αγώνα μας με αποφάσεις τους, να στηρίζουν εγκληματική οργάνωση.
Δεν μπορεί οργανώσεις σε όλο τον κόσμο, που στηρίζουν τον αγώνα μας και μας έχουν καλέσει τελευταία στον Καναδά, τις Βρυξέλλες, το Λονδίνο, να στηρίζουν μια εγκληματική οργάνωση. Δεν μπορεί να στηρίζουν μια εγκληματική οργάνωση χιλιάδες πολίτες από όλη τη χώρα, που καθημερινά στέλνουν μηνύματα συμπαράστασης στον αγώνα μας. Και θέλω να κλείσω λέγοντας ότι στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, στην πατρίδα του Αριστοτέλη, αυτή τη στιγμή υπάρχει εκτροπή από τη δημοκρατία. Ζούμε σε ένα καθεστώς καταστολής, ζούμε σε ένα καθεστώς αστυνομοκρατίας. Ζούμε σε ένα καθεστώς, που μόνο δημοκρατία δεν θυμίζει.
Όμως, αυτή η κατάσταση δεν κάμπτει τον αγώνα μας ο οποίος θα συνεχιστεί, αφού δυναμώνει καθημερινά. Είμαστε αισιόδοξοι ότι αυτόν τον αγώνα θα τον κερδίσουμε.
