Μια βιαστική «κατασκευή» που δεν πείθει ακόμα για την απαρχή ενός νέου ενδιαφέροντος εγχειρήματος
Από τα πρώτα βήματα του νεοσύστατου πολιτικού κόμματος βάραινε η κριτική ότι είναι ένα σχήμα κλειστό και στενά ελεγχόμενο από μια διαμορφωμένη ομάδα-τάση που λειτουργούσε εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Η κριτική, μάλιστα, διέκρινε πως αυτό το «κλείσιμο» έγινε σκόπιμα για να κατοχυρωθούν ορισμένα πολιτικά και φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά, ώστε αυτά να μην προκύψουν μέσα από μια ανοικτή δημοκρατική διαβούλευση ενός ευρύτατου δυναμικού που απελευθερωνόταν από την αποσάθρωση του ΣΥΡΙΖΑ. Σε συνάρτηση με τον τρόπο δημιουργίας και κατοχύρωσης του οργανισμού αυτού ασκήθηκε κριτική από πολλούς –που δεν ήξεραν τι να κάνουν και πώς– ώστε να «χαλαρώσει» κάπως το σχήμα και ν’ «ανοίξει».
Η τελική εικόνα δείχνει ένα μίγμα και συγκερασμό διαφορετικών επιδιώξεων, αλλά δεν κατοχυρώνει ακόμα την απαρχή ενός νέου ενδιαφέροντος εγχειρήματος στο χώρο της Αριστεράς.
Πιο συγκεκριμένα, η Αριστερή Πλατφόρμα διατήρησε όλα τα κύρια φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά (πολιτικές θέσεις, ηγεσία, οργανωτικό έλεγχο, κοινοβουλευτική εκπροσώπηση) κατοχυρώνοντας έτσι μια κυριαρχία και έναν ισχυρό έλεγχο του εγχειρήματος. Διαπραγματεύτηκε με άλλους, όπως η Ζ. Κωνσταντοπούλου και ο Μ. Γλέζος, εξασφαλίζοντας τη συνεργασία τους σε εκλογικό επίπεδο, δίνοντας μια αίσθηση ανοίγματος του σχήματος. Βέβαια η Ζ. Κωνσταντοπούλου μπορεί να αναφέρει ότι η ΛΑΕ δεν είναι το «κόμμα Λαφαζάνη» οριοθετώντας τη δική της αυτονομία και σύμπραξη με την ΛΑΕ, και ο Μ. Γλέζος ενώ διαφωνεί με κεντρικές θέσεις (όπως το ζήτημα του νομίσματος) δεν μπορεί να ισχυριστεί πως εκπληρώθηκαν οι όροι να μετατραπεί η ΛΑΕ σε μέτωπο ή ενιαία αντιστασιακή κίνηση. Η επίκληση της ψήφου προς το ΚΚΕ που έγινε 2 φορές από τον Μ. Γλέζο, μία πριν οριστεί επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της ΛΑΕ και μία αμέσως μετά, γίνεται για να υποδηλώσει και αυτός την ανεξαρτησία του από την Αριστερή Πλατφόρμα.
Τέλος, η διευθέτηση των βουλευτικών εδρών έγινε με σφιχτό τρόπο. Οι εκ Μακεδονίας υποψήφιοι (Μακρή, Λαπαβίτσας) βολεύτηκαν σε Υπόλοιπο Αττικής και Αχαΐα αντίστοιχα, η Ν. Βαλαβάνη στη δεύτερη θέση της Β’ Αθήνας, η Ζ. Κωνσταντοπούλου στην Α’ Αθήνας, ο Μ. Γλέζος στο Επικρατείας. Οι άλλες υποψήφιες για εκλογή θέσεις διατηρήθηκαν από την Αριστερή Πλατφόρμα. Τέλος, επελέγη η «αναγνώριση» όσων βοήθησαν και αγωνίζονταν για άνοιγμα του σχήματος, με μια θέση στο Επικρατείας. Δηλαδή τίποτα καινούργιο. Ή, μάλλον, επιστροφή στα πρώτα βήματα του ΣΥΡΙΖΑ που το αίτημα για συλλογική ηγεσία και πλουραλιστική εκπροσώπηση ήταν προς κατάκτηση με αρκετό άρωμα παλαιάς κοπής πολιτικαντισμού.
Το επιχείρημα ότι όλα έπρεπε να γίνουν πολύ γρήγορα δεν μπορεί να καλύψει συνήθεις πρακτικές, προσωποκεντρικές λογικές, εκβιαστικά διλήμματα και δημιουργία τετελεσμένων από αυτούς που έχουν την πρωτοβουλία. Δυστυχώς, όλα αυτά γίνονται αποδεκτά – όπως γίνονταν και παλιότερα και είδαμε πού οδήγησαν. Γίνονται αποδεκτά από ένα δυναμικό που θα έπρεπε να είναι πιο απαιτητικό και να μην επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη.
Τ.Τ.
