Αν και η κυβέρνηση αποφάσισε την επίσπευση της τρίτης-αναμνηστικής δόσης, με αφορμή την εμφάνιση της μετάλλαξης «Ο», ο επικεφαλής της Pfizer A. Μπουρλά φαίνεται να είναι αρκετά συγκρατημένος για την αποτελεσματικότητά της σε σχέση με την εν λόγω μετάλλαξη. Μάλιστα, ο ίδιος εκτίμησε ότι παρά την επίσπευση της τρίτης δόσης, για την οποία υπάρχουν ερωτηματικά σχετικά με το κατά πόσο καλύπτει και την «Ο» αλλά και μετά από πόσο χρονικό διάστημα φθίνει η ανοσία που παρέχει, είναι πιθανό να χρειαστεί και μια ακόμη, τέταρτη δόση, που να καλύπτει και τη νέα μετάλλαξη. Παράλληλα, να θυμίσουμε πως ο ΠΟΥ προτείνει την τρίτη δόση μόνο για ειδικές ομάδες, ενώ σχεδόν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί προτείνουν ο εμβολιασμός με την επαναληπτική δόση να γίνει τουλάχιστον ένα εξάμηνο μετά τον αρχικό εμβολιασμό. Πέραν αυτού, η κυβέρνηση επέλεξε να μειώσει την διάρκεια του πιστοποιητικού νόσησης επίσης στους τρεις μήνες (άραγε με βάση ποια στοιχεία και τι σκεπτικό;). Με βάση τα παραπάνω, αναδημοσιεύουμε το κείμενο του Θέμη Τζήμα που δημοσιεύτηκε στο kosmodromio.gr στις 05/12/201 και θέτει μερικά καίρια ερωτήματα σε σχέση με τα παραπάνω:
Αναμνηστική δόση σε τρεις μήνες. Προκειμένου να μην προβαίνουμε σε (αυθαίρετες;) κρίσεις, να θέσουμε μερικά, όχι ρητορικά αλλά ουσιαστικά ερωτήματα.
Προκαταβολικώς να ξεκαθαρίσουμε ότι ο γράφων είναι εμβολιασμένος και εμβολιαστής. Αν υπήρχε όρκος υπέρ του επιστημονικού θετικισμού μάλλον θα τον είχα λάβει ήδη. Επιπλέον έχω ήδη κλείσει το ραντεβού της τρίτης δόσης.
Ωστόσο υπάρχει μια λεπτή αλλά ουσιαστική διαφορά, μεταξύ επιστημονικού θετικισμού και ηλιθιότητας. Όσο περνάει ο καιρός φαίνεται πως η κυβέρνηση μας αντιμετωπίζει ως να εμφορούμαστε από το δεύτερο. Προκειμένου να μην προβαίνουμε ωστόσο σε (αυθαίρετες;) κρίσεις, να θέσουμε μερικά, όχι ρητορικά αλλά ουσιαστικά ερωτήματα.
Χτες ανακοινώθηκε ότι τελικά η αναμνηστική δόση θα γίνεται στους τρεις αντί για τους έξι μήνες. Χρησιμοποιούμε επίτηδες έναν τέτοιο ασαφή όρο «θα γίνεται». Διότι το πρώτο ερώτημα είναι το εξής: πρέπει να γίνεται στους τρεις μήνες ή είναι καλό να γίνεται; Αν ισχύει το πρώτο (όπως και μάλλον ισχύει), σημαίνει ότι δεν προστατευόμαστε μετά τους τρεις μήνες. Επομένως, αφού κινδυνεύουμε οι ίδιοι και γινόμαστε επικίνδυνοι και για τους υπολοίπους, γιατί δεν αντιμετωπιζόμαστε ως ανεμβολίαστοι ή ως σχεδόν ανεμβολίαστοι και εμείς; Μπορούμε να ταξιδεύουμε και να μπαίνουμε παντού παρότι δεν καλυπτόμαστε πλέον; Επιπλέον, ποιος μας προστατεύει στους χώρους εργασίας μας, τώρα που ξαφνικά μαθαίνουμε ότι μειώθηκε στο μισό, ο χρόνος κάλυψης από το εμβόλιο;
Δεύτερον, ποιες είναι οι επιστημονικές μελέτες οι οποίες πιστοποιούν ότι η τρίτη δόση θα πρέπει να γίνεται στους τρεις αντί για τους 6, 5 ή 4 μήνες; Υπάρχουν; Είχαμε την αίσθηση ότι η ιατρική είναι η επιστήμη κατεξοχήν ακρίβειας. Αν πάμε σε έναν γιατρό, θα μας συνταγογραφήσει μια αγωγή με ακρίβεια ωρών. Πώς γίνεται σε μια παγκόσμια υπόθεση, με την οποία ασχολούνται τα καλύτερα μυαλά, ο χρόνος διάρκειας αντοχής ενός εμβολίου (και άρα και η αποτελεσματικότητά του) να έχει απόκλιση της τάξης του 100%;
Τρίτον, ένα ολιγοπώλιο εταιρειών μας πούλησε εμβόλια σε μια ορισμένη τιμή προβλέποντας ότι θα τα χρειαστούμε έξι έως οκτώ μήνες μετά. Αποδεικνύεται ότι έκαναν λάθος. Τελικά χρειαζόμαστε, λέει η κυβέρνησή μας, εμβόλια στους τρεις μήνες και πιθανώς κάθε τρεις αντί για κάθε έξι ή οκτώ μήνες. Δεν υπέχουν κάποια ευθύνη οι εταιρείες αυτές; Αν μη τι άλλο, δεν οφείλει η Ε.Ε. να απαιτήσει άνοιγμα των πατεντών των εμβολίων τα οποία χρειαζόμαστε στον μισό χρόνο ή κατ’ ελάχιστον μια διαφορετική τιμή;
Τέταρτον και ίσως σημαντικότερο: μας καλεί η κυβέρνηση να κάνουμε τρίτη δόση, ενόψει της μετάλλαξης Όμικρον. Ναι αλλά οι εν λόγω εταιρείες δεν μας βεβαιώνουν ότι τα εμβόλιά τους είναι αποτελεσματικά απέναντι και στην νέα μετάλλαξη. Αν τελικά δεν είναι, τι θα κάνουμε; Προσωπικά δεν έχω καμία αντίρρηση να εμβολιάζομαι κάθε τρίμηνο, αλλά μόνο αν ανεξάρτητοι ερευνητές με επαρκείς εγγυήσεις αποδείξουν ότι κάτι τέτοιο είναι επωφελές και όχι επικίνδυνο. Τα εμβόλια για κάποιους λόγους τα λαμβάνουμε σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα και όχι κάθε μήνα. Υπάρχουν μελέτες για όλα αυτά τα ανοιχτά ζητήματα; Από όσο γνωρίζουμε, όχι. Υπάρχουν απαντήσεις; Ούτε.
Επιπλέον, η μετάλλαξη Όμικρον είναι ήδη εδώ. Μέχρι να χτίσουμε το «τείχος ανοσίας» τι θα κάνουμε; Θα συνεχίζουμε να κινούμαστε σαν να είμαστε εμβολιασμένοι ή όχι; Και όχι, δεν τάσσομαι υπέρ ενός απαγορευτικού, αλλά μήπως πρέπει να λάβουμε εγκαίρως κάποια μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης ή περιορισμού των ταξιδιών, πριν να αναγκαστούμε να φτάσουμε στις οριζόντιες απαγορεύσεις;
Εν τέλει, αυτή η σπουδή να εμβολιαστούμε στους τρεις μήνες γεννά μια μικρή υποψία; Μήπως τελικά, κ. Μητσοτάκη, με πρόσχημα την δημόσια υγεία, απλώς ξεστοκάρουμε τον κ. Μπουρλά;
