Του Κρίτωνα Αρσένη*
Περίπου 10.000 πολίτες συγκεντρωθήκαμε πριν από ενάμιση μήνα στο Αρκάδι Ρεθύμνου για να διαμαρτυρηθούμε μαζικά ενάντια στην καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας, ανοικτά της Κρήτης. Κανείς όμως δεν έμαθε για τη συγκέντρωση αυτή ούτε για το μέγεθός της, όπως κανείς δεν έχει πληροφόρηση από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ για τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της διαδικασίας καταστροφής των χημικών όπλων. Η κυβέρνηση έχει επιβάλει σιωπητήριο για όλα τα κινήματα που αναπτύσσονται σε όλη τη χώρα ενάντια σε παράλογες και καταστρεπτικές πολιτικές.
Πόσοι από εμάς γνωρίζουμε ότι με το νομοσχέδιο για το «σπάσιμο» της ΔΕΗ δεσμεύουν εκατομμύρια καταναλωτές κάνοντάς τους «δώρο» στον νέο ιδιώτη ιδιοκτήτη της «μικρής ΔΕΗ» και πουλάνε τα υδροηλεκτρικά φράγματα σε Νέστο και Άρτα, Πέλλα μαζί με τις λίμνες τους; H προωθούμενη εκχώρηση θα επιτρέψει στον νέο ιδιώτη ιδιοκτήτη της «μικρής ΔΕΗ» να διαχειριστεί και να εκμεταλλευτεί όλους τους υδάτινους πόρους των περιοχών αυτών, καθώς και τα ποτάμια και τις λίμνες που τροφοδοτούν τις μονάδες. Αυτό θα επηρεάσει άμεσα τις τοπικές κοινωνίες σε μια σειρά από σοβαρότατα θέματα που αφορούν το κόστος άρδευσης για την αγροτική παραγωγή, την ύδρευση, τη διαχείριση των υδάτων σε περιόδους πλημμυρών, τη διαχείριση των παραλίμνιων και παραποτάμιων περιοχών καθώς και των βιοτόπων τους και τις αντισταθμιστικές υποχρεώσεις της ΔΕΗ προς τις συγκεκριμένες περιοχές. Γνωρίζει κανείς ότι ετοιμάζονται να ιδιωτικοποιήσουν τις ακτές της Ελλάδας και να επιτρέψουν κάθε δόμηση πάνω στην παραλία, μέσα από το νέο νομοσχέδιο για τον αιγιαλό;
Κανείς, επίσης, δεν μαθαίνει ότι ο αγώνας των κατοίκων της Βορειοανατολικής Χαλκιδικής ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές είναι αγώνας για το νερό, τη γη και το δάσος του τόπου τους, αγώνας για την προστασία προσοδοφόρων οικονομικών δραστηριοτήτων όπως ο τουρισμός και η γεωργία. Έχει κανείς αντιληφθεί ότι το κίνημα των Σκουριών είναι το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό κίνημα της Ελλάδας; Ότι η καταστροφή δεν αφορά μόνο το αρχέγονο δάσος; Η εταιρία που έχει αναλάβει το έργο προχωρά στην αποστράγγιση του βουνού έως τα 140 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας για να αλέσει, στη συνέχεια, το βουνό και να βγάλει τον ελάχιστο χρυσό που έχει, εκλύοντας 3.000-4.000 τόνους τοξικής σκόνης κάθε ώρα, βάσει της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Γνωρίζουν μήπως οι συμπολίτες μας ότι η εξόρυξη στις Σκουριές είναι η μικρότερη από αυτές που προγραμματίζονται στην ίδια περιοχή ή ότι στο Κιλκίς έχει ήδη δοθεί (χωρίς καμία ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας) το μεταλλευτικό πεδίο χρυσού σε ιδιώτη; Ή ότι αιτήσεις για εξόρυξη χρυσού έχουν γίνει σε Σέρρες (όλες οι ορεινές περιοχές), Θάσο, Καβάλα (όρος Σύμβολο), Κομοτηνή (Σάπες) και Αλεξανδρούπολη (Πέραμα); Ακόμη, ότι στο βόρειο μισό του νομού Ιωαννίνων (Ζαγοροχώρια, Μαστοροχώρια, Κόνιτσα) ετοιμάζονται να αδειοδοτήσουν την έρευνα για εξόρυξη σχιστολιθικού αερίου;
Τα σιωπητήρια που επιβάλλονται στα κινήματα που αντιδρούν στην αρπαγή της δημόσιας περιουσίας (συμπεριλαμβανομένων των αεροδρομίων, λιμανιών, δικτύων) και στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών πετυχαίνουν να περιορίσουν την εμβέλειά τους σε τοπικό επίπεδο, αποτρέποντας τα πολλαπλασιαστικά οφέλη της συμπόρευσής τους με άλλα κινήματα. Έτσι, η καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας ανοικτά της Ελλάδας, έγινε «εσωτερικό» θέμα της Κρήτης και δεν υπήρξαν αντιδράσεις στην υπόλοιπη Ελλάδα, αν και αφορά όλες τις παράκτιες περιοχές και όχι μόνο. Πιθανή ρύπανση θα φτάσει σε οποιαδήποτε παραλία τη σύρει ο άνεμος.
Πέρα από το γεγονός ότι έχει επιβληθεί σιωπητήριο για όλα αυτά τα κινήματα, υπάρχει ένα κοινό στοιχείο που τα ενώνει. Υπάρχουν τοπικά κινήματα που παλεύουν για κάθε πρόβλημα χωριστά. Πολλές φορές, όμως, δεν συνεργάζονται ή ακόμη δεν γνωρίζουν το ένα την ύπαρξη του άλλου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Θεσσαλονίκη: Η κυβέρνηση πουλάει το Νερό, το Λιμάνι, το Αεροδρόμιο, τους μοναδικούς χώρους πρασίνου των πρώην στρατοπέδων, ουσιαστικά όλες τις υποδομές και τους ελεύθερους δημόσιους χώρους της πόλης.
Αν, όμως, η κυβέρνηση και τα κεντρικά ΜΜΕ έχουν βάλει τα σιωπητήρια με στόχο τον εφησυχασμό της κοινής γνώμης, ο δικός μας αγώνας θα πρέπει να είναι η συνάντηση των κινημάτων, η αλληλεγγύη, η αλληλοενημέρωση και η συναντίληψη του κοινού αγώνα. Ο αγώνας αυτός για τη διασύνδεση των κινημάτων είναι εύκολος, αφού μόλις υπάρξει στοιχειώδης ενημέρωση, τα κινήματα αρχίζουν να συνεργάζονται. Για παράδειγμα, αμέσως μετά την ομιλία μου σε συνάντηση στα Κύθηρα για τα χημικά της Συρίας, εκδόθηκε τοπικό ψήφισμα ενάντια στα χημικά και πλέον τα Κύθηρα συμμετέχουν στις αντιδράσεις. Πρέπει όλοι να αγωνιστούμε με τα κινήματα ενάντια στην πώληση του νερού της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, του δικτύου της ΔΕΗ, κερδοφόρων αεροδρομίων, όπως αυτό των Χανίων ή την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Ανάπτυξη δεν θα έρθει με το χάρισμα της δημόσιας περιουσίας, είτε σε επιχειρηματίες κρατικοδίαιτους είτε σε πολυεθνικές από το εξωτερικό. Η κυβέρνηση πουλά το δίκτυο της ΔΕΗ, πουλά κερδοφόρα λιμάνια και αεροδρόμια, χαρίζει το Ελληνικό δίνοντας πλήρη φοροαπαλλαγή στην εταιρία που το αγοράζει. Η κυβέρνηση παραβιάζει τους κανόνες της κοινής λογικής και την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Η ανάπτυξη δεν θα έρθει μέσα από παράλογες και παράνομες ιδιωτικοποιήσεις αλλά μέσα από τη στήριξη του κορμού της ελληνικής οικονομίας, των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων που παράγουν την πλειονότητα των θέσεων απασχόλησης σήμερα στην Ελλάδα. Ας κάνουμε, λοιπόν, πράξη αυτό που η κυβέρνηση και τα επιχειρηματικά συμφέροντα φοβούνται: Την αλληλεγγύη των κινημάτων.
* Ο Κρίτων Αρσένης είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ
