Τα αντιρατσιστικά φεστιβάλ είναι απάντηση των κινημάτων στην κρίση; Όχι βέβαια. Η απάντηση, ή μάλλον οι απαντήσεις, των κινημάτων, στην κρίση και τη λεηλασία, θα αναζητηθούν μέσα από δεκάδες διαφορετικούς δρόμους συνδικαλιστικής αναδιοργάνωσης, εργατικής αντίστασης, κοινωνικής αυτοοργάνωσης, πολιτικής αντιπαράθεσης. Σε αυτό το σύνθετο τοπίο, όμως, τα αντιρατσιστικά φεστιβάλ ελπίζουμε να αποτελέσουν ένα χρήσιμο σημείο συνάντησης.
Για αυτό τα κάνουμε, άλλωστε. Εδώ και 13 χρόνια στη Θεσσαλονίκη, καθώς το αντιρατσιστικό φεστιβάλ χρόνο με το χρόνο μεγαλώνει, εκφράζοντας έτσι την αγωνία αυτής της «άλλης Θεσσαλονίκης», μας δίνει την ευκαιρία να μιλήσουμε για τα βασικά αιτήματα του μεταναστευτικού και αντιρατσιστικού κινήματος. Οι βασικοί θεματικοί άξονες του φετινού φεστιβάλ, θα είναι τρεις: Η αντίσταση στην ποινικοποίηση της μετανάστευσης και την ουσιαστική κατάργηση του ασύλου, μέσα από τους νέους μηχανισμούς του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε., όπως η FRONTEX, τα νέα κέντρα ελέγχου, οι συνθήκες του Δουβλίνου κοκ. Η διεκδίκηση του δικαιώματος στην ιθαγένεια για όλα τα παιδιά και της άμεσης νομιμοποίησης των μεταναστών, μετά τους νέους αποκλεισμούς που επέφερε ο νόμος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Και φυσικά, οι αγώνες των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λεηλασίας που επιβάλλουν κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμοί.
Όμως, η απάντηση στην κρίση έχει και μια άλλη παράμετρο που σχετίζεται ακόμα πιο άμεσα με τα φεστιβάλ. Ξέρουμε ότι η κρίση, η φτώχεια, η ανεργία σπέρνουν φόβο, εξατομίκευση, διάλυση της κοινωνίας, ρατσισμό. Σε ένα τέτοιο έδαφος, καμιά αντίσταση δεν ευδοκιμεί. Είναι δική μας, λοιπόν, ευθύνη, να αναζητήσουμε αυτούς τους δρόμους έμπρακτης αλληλεγγύης, αυτοοργάνωσης, εναλλακτικών δομών που θα απαντούν στις πρακτικές ανάγκες των ανθρώπων και θα προτείνουν διεξόδους μέσα από τη συλλογικότητα.
Από αυτή τη σκοπιά εγχειρήματα όπως τα αντιρατσιστικά φεστιβάλ, τα κοινωνικά κέντρα, τα στέκια, οι δομές υποστήριξης μεταναστών, οι εθελοντικές ομάδες, τα δίκτυα ανταλλάγων, αποκτούν πολλαπλή αξία, ως ενδείξεις για το πώς θα μπορούσαμε να οργανώσουμε τις ανάγκες μας, τις καθημερινότητές μας, πέρα και ενάντια στον κύκλο του εμπορεύματος και της κατανάλωσης. Όχι μόνο γιατί είμαστε εμείς ενάντια σε αυτόν, αλλά γιατί αυτός πετά έξω εμάς.
Τέλος, επεκτείναμε φέτος το φεστιβάλ με μια σειρά τοπικών και θεματικών εκδηλώσεων. Ο Ιούνης λοιπόν, εκτός από μήνας κοινωνικών αγώνων, θα είναι για εμάς και μήνας αλληλεγγύης, αυτοοργάνωσης και αντίστασης στη βαρβαρότητα του ρατσισμού.
Νίκος Νικίσιανης,
μέλος της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης
