Ήταν γνωστό πως ο Μιχαλολιάκος βρέθηκε στις λίστες της ΕΥΠ ως μισθωτός υπάλληλος. Πως η Θέμις Σκορδέλη, υποψήφια στις εκλογές με τη Χ.Α., κατηγορείται για συνέργεια σε δολοφονική επίθεση εναντίον μετανάστη. Ότι ο Κασσιδιάρης έχει επίσης στην πλάτη του κατηγορητήριο για ληστεία. Ότι ο Περίανδρος, πρώην ηγετικό μέλος, βρέθηκε στη φυλακή για χρόνια.
Παρόλα αυτά η εκλογική δύναμη της Χρυσής Αυγής δεν κατέπεσε παρά τις «αργοπορημένες» από τα ΜΜΕ «αποκαλύψεις». Διότι αυτό που τελικά έστρεψε έναν κόσμο προς την ακροδεξιά ήταν ο μύθος του αντισυστημικού κόμματος. Χωρίς πολλά-πολλά. Άνθρωποι που δεν έχουν τίποτα να χάσουν, χωρίς να μπορούν να το εξηγήσουν με φράσεις και λόγια, στρέφονται προς εκείνη την πλευρά ψάχνοντας κάτι «εκτός συστήματος». Μια ματιά και μόνο στις τακτικές, στις πράξεις και στη ρητορεία, ακόμη και στην ιστορία των συγκεκριμένων μορφωμάτων αρκεί για να δει κανείς πως τα τάγματα της Χρυσής Αυγής, πιστά στην ιστορική τους διαδρομή, όχι μόνο θα επιτελέσουν το ρόλο του παρακρατικού μηχανισμού του συστήματος αλλά θα μπουν παράλληλα μέσα στο ίδιο το σύστημα, περισσότερο από τα ίδια τα κόμματα της συγκυβέρνησης.
Νέες επιθέσεις
Καθημερινότητα, σε μια κοινωνία που βουλιάζει στην πείνα και την εξαθλίωση των μνημονιακών πολιτικών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ (εσχάτως και της ΔΗΜΑΡ) έχουν γίνει τα χτυπήματα νεοφασιστών εναντίων Ελλήνων και μεταναστών.
Εκτός ωστόσο από τις επιθέσεις που πραγματοποιούνται από την ομάδα κρούσης της Χρυσής Αυγής, παράλληλα η επικαιρότητα ξεβράζει –προσθέτοντας στη μακρά λίστα των εγκληματιών της οργάνωσης– και την παραβατική δράση άλλων μελών της, όπως του φερόμενου ως βιαστή 15χρονης Αλβανίδας Η.Π. Ο συγκεκριμένος κατηγορείται για αποπλάνηση ανήλικης, την οποία όχι μόνο άφησε έγκυο αλλά παράλληλα εκβίαζε, την ίδια και τους γονείς της, ότι αν τολμούσαν να καταθέσουν στην αστυνομία θα αναλάμβανε δράση (τι άλλο;) η Χρυσή Αυγή. Είναι η άλλη πλευρά του ίδιου όμως νομίσματος. Τραμπουκισμός και παρακράτος απέναντι σε κάθε αδύναμο από την …αντισυστημική οργάνωση.
Μόνο για την εβδομάδα που πέρασε, οι νεοναζί χτύπησαν μετανάστη στις σκάλες του μετρό, επιτέθηκαν μαζί με τα ΜΑΤ στους Ρομά των Άνω Λιοσίων όπως και σε μετανάστες στο Παλαιό Φάληρο ενώ με ανακοίνωσή τους στρέφονται ευθέως ενάντια στην Αριστερά.
Συγκυβερνητική υποστήριξη
Εν μέσω όλων αυτών των γεγονότων, η νέα συγκυβέρνηση του Σαμαρά κλείνει το μάτι στις πράξεις βίας με απώτερο στόχο ο, ήδη διαρρηγμένος, ιστός της κοινωνικής συνοχής να διαλύσει, και οι πολιτικές του φόβου να επικρατήσουν.
Το πρώτο δείγμα από τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης μάλλον παίρνει αρνητικό πρόσημο, καθώς αρμόδιος για τα θέματα δημόσιας τάξης τοποθετήθηκε ο εμπνευστής του ιδιώνυμου, Νίκος Δένδιας, σφοδρός πολέμιος των εργατικών αγώνων. Αρκεί να υπενθυμίσουμε μόνο πως τον Δεκέμβρη του 2008 οι κουκουλοφόροι χρυσαυγίτες βρίσκονταν στην ίδια γραμμή με τους κουκουλοφόρους της ασφάλειας και τα ΜΑΤ.
Επιπροσθέτως, στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, ο Σαμαράς με την προεκλογική του φράση «να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας» και την ακροδεξιά στροφή του με τις «μετεγγραφές» από τον ΛΑΟΣ έδωσε το σύνθημα στους τραμπούκους της Χρυσής Αυγής να ορμάνε και να κυνηγούν μετανάστες και Έλληνες.
Στην ίδια γραμμή και το έτερο κόμμα της συγκυβέρνησης με τους πρωτοκλασάτους πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ να βάλλουν με ρατσιστικό δηλητήριο εναντίον των μεταναστών και των εργαζομένων. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, το προφίλ της κοινωνίας που οραματίσθηκαν χωρούσε και την παρακρατική δράση της Χρυσής Αυγής την οποία σε συνεργασία με τα ΜΜΕ έφεραν στο προσκήνιο ως αντίπαλο δέος σε μια κοινωνία που ζητά ανατροπή.
