Ξέρετε τι διαπραγματεύεται η κυβέρνηση με τους δανειστές; Μην πείτε ναι, θα είναι ψέμα. Μέχρι τώρα ξέρουμε τι ΔΕΝ διαπραγματεύεται: τις περιβόητες κόκκινες γραμμές. Κι αυτό μέχρι αποδείξεως του εναντίου, φυσικά. Γιατί φαίνεται ότι περνώντας οι βδομάδες, οι κόκκινες γραμμές βάφονται σε όλο και πιο απαλές αποχρώσεις του ροζ. Αυτό συμβαίνει όταν το μόνο σχέδιο που έχεις είναι να υπηρετήσεις «πάση θυσία» τον συμβιβασμό, όταν βρίσκεσαι ήδη στο λάκκο των λεόντων και δίνεις λίγο-λίγο τις σάρκες σου ελπίζοντας να χορτάσουν κάπως τα λιοντάρια και να σταματήσουν να ζητάνε. Δεν δουλεύει όμως έτσι το πράγμα.
Κι επειδή φτάνουμε στο τέλος του έργου «Πάση θυσία συμφωνία», είναι καιρός να ανοίξουν μερικοί τα μάτια τους μπας και δουν καθαρά τι κάνουν. Ή τι δεν κάνουν. Την κοινή λογική και μόνο εκφράζει ο Στάθης, που γράφει στο enikos.gr (12/5/2015) ότι «ήδη βρισκόμαστε σε έδαφος που είτε υποχωρήσουμε ακόμα πιο πίσω είτε το κρατήσουμε, η χώρα δεν θα μπορεί να επιβιώσει στο εξής παρά μόνον ως Ειδική Οικονομική Ζώνη». Ο γνωστός σκιτσογράφος λέει ακόμη ότι «αν το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων (εφόσον στο μεταξύ δεν πάθουμε κι άλλα χειρότερα) θα είναι να κρατηθούν μία, δύο η καμία από τις κόκκινες γραμμές, η χώρα δεν θα έχει πλέον το σθένος (κι ούτε τις δυνατότητες) να ξεκινήσει για την ανάταξή της απ’ την αρχή. Αντιθέτως, θα έχει μπει σε μια μακρά οδό λιτότητας και υποτέλειας. Μπορεί ή θέλει η Αριστερά να διαχειρισθεί κάτι τέτοιο; Μπορεί να μετατρέψει τις κόκκινες (ήδη τσαλακωμένες) γραμμές της σε “κόκκινα μνημόνια”;
[…] Για να δει τι μπορεί να κάνει η Αριστερά τώρα, πρέπει να δει τι έκανε και τι δεν έκανε ως τώρα.
Πήγε στις διαπραγματεύσεις χωρίς plan B. Όλοι διαθέτουν plan B και C και D, μόνον η Αριστερά, υποκύπτοντας στην εγχώρια κι εξωχώρια ιδεολογική τρομοκρατία, πήγε χωρίς plan B να διαπραγματευτεί με εκείνους που διαθέτουν ό,τι είδους plan θέλετε. Δεύτερον: έπρεπε να έχει πάει στις διαπραγματεύσεις έχοντας ήδη ψηφίσει στη Βουλή δέκα φιλολαϊκά νομοσχέδια ανεξαρτήτως κόστους. Που θα έκαναν την υποστήριξη του λαού σίδερο. Τρίτον: Με τον λαό στους δρόμους. Ενημερωμένον, οργανωμένον, έτοιμον. Ώστε να βλέπει η κοινή γνώμη στη Δύση όχι χαζογκλαμουριάρικες φωτογραφήσεις υπό την Ακρόπολη, αλλά την Ακρόπολη στο πόδι απ’ την οργή ενός λαού που παγιδεύθηκε αισχρά και σφαγιάσθηκε αισχρότερα. Τέταρτον: Με μια μελέτη του κόστους που θα είχε η ευρωζώνη αν η Ελλάδα δέκα-είκοσι μέρες μετά τις εκλογές έσκαζε στα χέρια της! Πόσο θα κόστιζε στους δανειστές η απληστία τους; ένα τρισεκατομμύριο, δύο; άγνωστον;».
Θητεία τυμβωρύχου εκτελεί ο Ιοβόλος
