Πριν 10 χρόνια
«Απαιτούμε, δεν επαιτούμε» και Συριζαϊκές καλένδες
Το πρωτοσέλιδο του Δρόμου αναρωτιέται «Η Ελλάδα υπό κατοχή;», και φιλοξενεί παρέμβαση του Μανώλη Γλέζου, που επισημαίνει: «Θράσος και αγνωμοσύνη προς τον ελληνικό λαό αποτελεί η ενορχηστρωμένη επίθεση του γερμανικού Τύπου και της κυβέρνησης της Γερμανίας. Τολμούν να μιλούν αυτοί που αιματοκύλησαν την Ελλάδα, τη διαμέλισαν ως χώρα και επιχείρησαν να αφανίσουν τον ελληνικό λαό… Ο διαμελισμός, σχεδιασμένος από τα πριν, εφαρμόστηκε αμέσως: Η Ανατολική Μακεδονία και η Θράκη στη Βουλγαρία. Η Θεσπρωτία στην Αλβανία. Τα Ιόνια, οι Κυκλάδες και η Σάμος στην Ιταλία. Και στην καρδιά της Ελλάδας το “Βασίλειο της Πίνδου”. Ο αφανισμός, σχεδιασμένος κι αυτός από τα πριν, άρχισε να εφαρμόζεται αμέσως με τη μέθοδο της πείνας, τις εκτελέσεις και τα ολοκαυτώματα… Δεν επαιτούμε, απαιτούμε η Γερμανία να εκπληρώσει τις οφειλές της προς την Ελλάδα. Όχι για να καλυφθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα του ελληνικού κράτους, αλλά διότι το δίκαιο δεν πρέπει να υποταχθεί στην αδικία». Σε άλλο άρθρο, που αναφέρεται στις διεργασίες εντός του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρεται ότι 5 μέλη της Γραμματείας του κατέθεσαν πρόταση για δημοψήφισμα ενάντια στο ευρωπαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας και το κυβερνητικό Πρόγραμμα Σταθερότητας, η οποία όμως παραπέμφθηκε στις καλένδες: «Στη διάρκεια της συζήτησης δεν έλειψαν τα γνωστά επιχειρήματα περί “εθνοκεντρικών αντιλήψεων” και υπήρξαν αρκετές στιγμές έντασης και αντιπαράθεσης»…
(εφημερίδα Δρόμος, 27/2/2010, φύλλο 2)
Πριν 20 χρόνια
«Οι εκλεκτοί της Νέας Τάξης»
Με αυτόν τον τίτλο φιλοξενείται σημείωμα στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας Αριστερά! που γράφει: «Το τελευταίο ταξίδι του Γ. Παπανδρέου [τότε υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης Σημίτη] στην Τουρκία καλύφθηκε εξαντλητικά και πανηγυρικά απ’ τα ΜΜΕ. Οι άρχοντες της ενημέρωσης δεν ασχολήθηκαν με το τι περιλαμβάνει η ατζέντα των “θεμάτων χαμηλής πολιτικής” και τι θα μπει στο τραπέζι αύριο. Όλοι πανηγύριζαν για το καλό κλίμα. Μάλιστα σοβαροί “κύκλοι” έριξαν την ιδέα να προταθούν οι Παπανδρέου-Τζεμ για το Νόμπελ Ειρήνης. Μεγαλεία! Τα αφεντικά ξέρουν να δείχνουν την ευαρέσκειά τους όταν οι τοπικοί υπάλληλοι κάνουν καλά τη δουλειά τους…». Σε άλλο άρθρο (ανταπόκριση του Ray O. Light από τις ΗΠΑ) υπογραμμίζεται η σπουδαιότητα του πρόσφατου, τότε, ξεσηκωμού στο Σιάτλ ενάντια στη Σύνοδο του ΠΟΕ, που αργότερα καταγράφηκε ως απαρχή του κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση: «Χαλυβουργοί, κλωστοϋφαντουργοί, μηχανουργοί και άλλοι συνδικαλισμένοι εργάτες κατέλαβαν τους δρόμους του Σιάτλ μαζί με τους νέους τους συμμάχους (περιβαλλοντολόγους, αναρχική νεολαία, αντιιμπεριαλιστές και συνδικαλιστές από όλο τον κόσμο) με αποτέλεσμα οι αντιπρόσωποι της παγκόσμιας ελίτ να μην μπορέσουν να συναντηθούν εκείνη τη μέρα!».
(εφημερίδα Αριστερά!, Φλεβάρης 2000, φύλλο 50)
