Πώς είδαν οι φτωχοί το Νομοσχέδιο για την Ανθρωπιστική Κρίση
Ένα τείχος προστασίας και αποκατάστασης των μνημονιακών «κοινωνικών ερειπίων» θα υψωνόταν πάνω από τη χώρα αμέσως μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να επιστρέψει το χαμόγελο στα χείλη των αναξιοπαθούντων, των ανέργων, των ραγδαία φτωχοποιημένων πολιτών. Ήταν μάλιστα συνήθης η συγκαταβατική… επωδός των προεκλογικών αντιπαραθέσεων, ότι «και τα μισά αν υλοποιηθούν από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, πάλι ευχαριστημένοι θα είμαστε».
Η πρώτη χαρά, ωστόσο, μετατράπηκε σε αγωνία, 48 μέρες τώρα μετά τις εκλογές και μετά τη «μεγάλη φασαρία» στην Ευρώπη, την προκλητική αδιαλλαξία και τις ασφυκτικές πιέσεις των τοκογλύφων. Αγωνία που κορυφώνεται, για το αν το «πρόγραμμα κοινωνικής σωτηρίας» θα… μισέψει, θα φυγαδευτεί, μαζί με την πρώτη δόση προς το ΔΝΤ και θα μετονομαστεί σε «πρόγραμμα προσωρινής ανακούφισης». Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, πάνω από 3,9 εκατ. Έλληνες ζουν τα τελευταία χρόνια στο όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και από αυτούς τα 2 εκατ. αδυνατούν να καλύψουν και τις βασικότερες ανάγκες τους, όπως ενοίκιο, θέρμανση, σωστή διατροφή, μέσα μετακίνησης. Και μέλλει να κριθεί αυτές τις μέρες εάν δίπλα στη φτώχεια τους και τον κοινωνικό τους αποκλεισμό θα προστεθεί και ο… πολιτικός τους αποκλεισμός, από τη μη πλήρωση των απαραίτητων -φευ- «προσόντων».
Στο Νομοσχέδιο για την Αντιμετώπιση της Ανθρωπιστικής Κρίσης που κατατέθηκε προς ψήφιση στη Βουλή, το πρόγραμμα επιδότησης διατροφής φαίνεται να προβλημάτισε ιδιαίτερα την κυβέρνηση, διότι κοστολογήθηκε περίπου 250 εκατ. ευρώ και ενδέχεται να περιοριστεί κι άλλο, με το επιχείρημα ότι θα γίνει σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, την Εκκλησία, ΜΚΟ, αλλά και διάφορες οργανώσεις αλληλεγγύης. Ο διακηρυγμένος στόχος ήταν η σίτιση 300.000 ατόμων που βιώνουν την «ακραία φτώχεια», με επίδομα για την προμήθεια βασικών ειδών διατροφής και διαβίωσης, υπό τη μορφή κουπονιών ή ηλεκτρονικής κάρτας προμήθειας αυτών των ειδών. Υπολογίζει, μάλιστα, η κυβέρνηση ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα θα λειτουργήσει και ως τόνωση των τοπικών αγορών, αφού θα μπορούν να συμμετάσχουν σε αυτό όποιες επιχειρήσεις-προμηθευτές το επιθυμούν.
Σωτηρία με μέτρο;
Η καταθλιπτική ατμόσφαιρα και η απελπισία, μετά από ένα σύντομο διάλειμμα, επανέρχονται στις γειτονιές της Αθήνας. Ο 43χρονος Γιάννης συμπλήρωσε τρία χρόνια άνεργος κι αναρωτιέται συχνά, όπως εξομολογείται στον Δρόμο: «Να αγοράσω μια φραντζόλα ψωμί και δύο αβγά, ένα πακέτο τσιγάρα από τους Πακιστανούς ή να βγάλω εισιτήριο για το μετρό; Για όλα, σπάνια μου φτάνουν τα λεφτά… Είναι κι αυτοί οι ελεγκτές που ξαμολήθηκαν πάλι σαν άγρια σκυλιά και ψάχνουν για τζαμπατζήδες να τους ξεσκίσουν».
Πέρυσι μπήκε στη λίστα της Αρχιεπισκοπής, αλλά όταν έλαβε και άνοιξε την πρώτη κούτα, με τέσσερα πακέτα μακαρόνια, ένα κιλό ρύζι και φασόλια, 10 ελιές(!), ένα κιλό λάδι και λίγο αλεύρι, κατέρρευσε. «Ποτέ δεν ντράπηκα περισσότερο φίλε μου, και τους ειδοποίησα να μη μου ξαναστείλουν τίποτα. Ψάχνω κάθε μέρα για καμιά δουλειά, έστω και του ποδαριού. Και θα προτιμήσω να πεθάνω ψάχνοντας. Ο οίκτος αυτός των καλοζωισμένων με σκοτώνει χειρότερα».
Ο 60χρονος κ. Νίκος έκλεισε οριστικά το περασμένο φθινόπωρο το μεσιτικό του γραφείο, αφού δανείστηκε «τα κέρατά του» για να το κρατήσει «λίγο ακόμα» ανοιχτό. «Με τα 380 ευρώ του ταμείου ανεργίας, τι να πρωτοπληρώσεις. Σε τρεις μήνες τελειώνουν και αυτά. Ο γιος μου άνεργος κι αυτός. Καθόμαστε και δοκιμάζουμε με τη γυναίκα μου τις αντοχές μας. Ψάρι δεν έχει μπει τα τελευταία χρόνια στο τραπέζι». Για τα μέτρα της κυβέρνησης έχει, ωστόσο, να πει και μια καλή κουβέντα: «Καλά είναι όλα αυτά, αλλά η κοινωνία υποφέρει. Η αγορά στραγγίχτηκε από χρήμα. Πόσο ακόμα θα μπορέσουμε να κρατηθούμε με ημίμετρα και ελεημοσύνες;».
Η Γιώτα είναι τριτοετής φοιτήτρια στη Νομική: «Έχουμε δοκιμάσει με μια φίλη μου όλες τις παραλλαγές του τηγανισμένου αλευριού: με διάφορα μπαχαρικά κάθε φορά, και όταν πέφτει το χρήμα από τους γονείς παίρνουμε και καμιά πιπεριά ή μπέικον και φτιάχνουμε πίτσα. Χρωστάω τρία νοίκια και κοινόχρηστα, ρεύμα και νερό όλα απλήρωτα, εισιτήριο δεν βγάζω σχεδόν ποτέ, αλλά από αδρεναλίνη είμαι κάθε μέρα πλήρης».
Η ελπίδα συνεχίζεται…
Καθησυχαστική παραμένει η κυβέρνηση και μετά το πρώτο… κύμα των προθέσεών της επιφυλάσσεται για μια σειρά από μέτρα και ευρύτερες μεταρρυθμίσεις που στοχεύουν στην ανάπτυξη ενός αποτελεσματικού και καθολικού πλαισίου κοινωνικής προστασίας, για τη συνολική αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, που θα στηριχθεί στη σταδιακή ένταξη στον οικονομικό και κοινωνικό ιστό των ανέργων και των επισφαλώς εργαζομένων μέσω της προώθησης στην εργασία, ώστε σταδιακά οι ωφελούμενοι από τις διατάξεις του συγκεκριμένου νομοσχεδίου να περιοριστούν σε όσους, για αντικειμενικούς ή ειδικούς λόγους, δεν έχουν ικανότητα για εργασία.
Στο μεταξύ, κανείς εκεί στις Βρυξέλλες δεν φαίνεται να μας εγκαλεί ή και να μας τιμωρεί για την κατάφωρη παραβίαση του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης…
