Όσα θάφτηκαν: Κι όμως… υπάρχει ζωή!

«ΑΘΗΝΑ: Ως διευθυντής του ογκολογικού τμήματος του Νοσοκομείου Σωτηρία, ο Δρ Κώστας Συρίγος νόμιζε ότι τα είχε δει όλα. Αλλά τίποτα δεν τον προετοίμασε για την Έλενα, μια άνεργη γυναίκα η οποία είχε διαγνωστεί με καρκίνο του μαστού ένα χρόνο πριν.

Ο όγκος είχε φτάσει το μέγεθος πορτοκαλιού κι είχε βγει από το δέρμα, αφήνοντας μια πληγή που η Έλενα διατηρούσε στεγνή με χαρτοπετσέτες. “Όταν την είδαμε, μείναμε άφωνοι” είπε ο Δρ. Συρίγος. “Όλοι έκλαιγαν. Αυτά τα πράγματα περιγράφονται στα ιατρικά συγγράμματα, αλλά ποτέ δεν τα έβλεπες μέχρι τώρα, όποιος αρρώσταινε σ’ αυτή τη χώρα μπορούσε πάντα να βρει βοήθεια”.
Η Έλενα παραπέμφθηκε στον Δρα Συρίγο από ένα υπόγειο κίνημα που έχει ξεπηδήσει για να φροντίσει τους ανασφάλιστους. “Στην Ελλάδα τώρα, το να είσαι ανασφάλιστος σημαίνει θάνατο” λέει ο Δρ Συρίγος, ένας επιβλητικός άνθρωπος με αυστηρή συμπεριφορά που μαλάκωνε όταν συζητούσε τη σοβαρή κατάσταση των καρκινοπαθών… Όταν διαγνωστεί καρκίνος σε ανασφάλιστους “το σύστημα απλά τους αγνοεί” είπε ο Δρ Συρίγος, “δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε χημειοθεραπεία, επεμβάσεις, ούτε καν σε απλά φάρμακα”. Ο Δρ Συρίγος και πολλοί άλλοι συνάδελφοι αποφάσισαν να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους, ξεκίνησαν ένα “λαθραίο” δίκτυο για να βοηθήσουν ανασφάλιστους καρκινοπαθείς και άλλους ασθενείς, το οποίο λειτουργεί εκτός του επίσημου συστήματος χρησιμοποιώντας περισσευούμενα φάρμακα που δωρίζονται από φαρμακεία, φαρμακευτικές βιομηχανίες, ακόμα και από οικογένειες καρκινοπαθών που έχουν αποβιώσει. Στην Ελλάδα, οι γιατροί που πιάνονται να βοηθούν ανασφάλιστο άτομο χρησιμοποιώντας φάρμακα του νοσοκομείου, πρέπει να πληρώσουν το κόστος από την τσέπη τους.
“Είμαστε ένα δίκτυο Ρομπέν των Δασών”, είπε ο Δρ Βήχας, καρδιολόγος. Ένα μπλε ντουλαπάκι ήταν γεμάτο με αντικαρκινικά φάρμακα, που προωθούνται στον Δρα Συρίγο, που έστησε ένα θεραπευτήριο εκτός ωραρίου στο νοσοκομείο πριν τρεις μήνες για να περιθάλπει ασθενείς που του στέλνουν ο Δρ Βήχας και άλλοι γιατροί του δικτύου. Το προσωπικό του Δρος Συρίγου συνεχώς προσφέρεται να δουλέψει εθελοντικά μετά την επίσημη βάρδια του.
Για το Δρα Βήχα, η πιο δυνατή θεραπεία μπορεί να μην είναι τα φάρμακα, αλλά η αισιοδοξία. “Αυτό που έχουμε κερδίσει από την κρίση είναι ότι έχουμε έρθει πιο κοντά”, είπε. “Αυτό είναι αντίσταση, ένα έθνος, ένας λαός που του επιτρέπεται να σταθεί στα δυο του πόδια πάλι με τη βοήθεια που δίνει ο ένας στον άλλο”».
Χωρίς σχόλια, πλην του τίτλου, τα παραπάνω είναι αποσπάσματα από το ρεπορτάζ – σοκ των L. Alderman και Δ. Μπουνιά για τους Νew York Times.

Σχόλια