Σύννεφα παρά τα θετικά δημοσκοπικά ευρήματα
Δεν έχουν συμφωνήσει ακόμα σε Ιδρυτική Διακήρυξη. Δεν έχουν να παρουσιάσουν ένα κοινό πρόγραμμα – θέσεις για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας. Άλλωστε, ο αυτόματος πιλότος των μνημονιακών καταναγκασμών είναι κοινό στοιχείο όχι μόνο μεταξύ των στελεχών της Κεντροριστεράς, αλλά του συνόλου του επίσημου πολιτικού προσωπικού. Δεν έχουν συμφωνήσει καν σε κοινή πολιτική τακτική. Άλλοι, διάβαζε Θεοδωράκης, εξαγγέλλουν από τώρα συνεργασία με το πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές επιχειρώντας να καπαρώσουν υπουργική θέση, άλλοι, διάβαζε Φώφη-Λαλιώτης, ομνύουν σε νέους «ανένδοτους» και άλλοι κάνουν την… πάπια περιμένοντας να ξεκαθαρίσει το τοπίο.
Το μόνο που τους ενώνει είναι η ανάγκη δημιουργία «νέου φορέα» με στόχο την πολιτική τους διάσωση. Η φθορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και η αδυναμία Μητσοτάκη να δημιουργήσει ένα πλειοψηφικό ρεύμα υπέρ του δεν αφήνει περιθώριο για εφησυχασμούς. Το 10-12% που δίνουν τα πρώτα δημοσκοπικά ευρήματα αποτελεί την αναγκαία συγκολλητική ουσία.
Από εκεί και ύστερα αρχίζουν το προβλήματα. Το πιο βασικό είναι ποιος θα ηγηθεί του νέου εγχειρήματος. Το ερώτημα, στους μεταμοντέρνους καιρούς που ζούμε, δεν είναι πολιτικό. Είναι τεχνοκρατικό. Άλλο ηγέτη αποφασίζει η απευθείας εκλογής σε εκλογικά κέντρα, άλλο η ηλεκτρονική και εξ αποστάσεως ψηφοφορία. Άλλα πλασαρίσματα και ποσοστά εξασφαλίζει, για τους επίδοξους δελφίνος του νέου μορφώματος, η μια εκδοχή, άλλα η άλλη. Πάνω σε αυτό το εξόχως πολιτικό θέμα στήνονται συμμαχίες και αντιπαραθέσεις. Που η κατάληξη τους θα κρίνουν την συνοχή του εγχειρήματος σε αυτή την πρώτη φάση.
Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν θα είναι η τελευταία δοκιμασία της Κεντροαριστεράς. Η ανάδειξη αρχηγού δεν θα αποτρέψει, σε επόμενες στιγμές, την αναμέτρηση και το αναπόφευκτο άρπαγμα για το βασικό επίμαχο, δηλαδή τις μετεκλογικές συνεργασίες. Βλέπεται οι βασικοί στόχοι του εγχειρήματος θέτουν και τα πραγματικά του όρια. Το δίλημμα απλός βουλευτής ή υπουργός δεν είναι μικρό πράγμα όταν όλοι αντιλαμβάνονται ως ιερό προσωπικό καθήκον να σώσουν τη χώρα από τα μνημόνια εφαρμόζοντας πιστά τις επιταγές τους.
Το λαϊκό «ανεμομαζώματα διαολοσκορπίσματα» δεν θέλει να το θυμάται κανένας. Ίσως πάλι και όχι. Το «ναι» στο νέο φορέα αλλά διατηρείται αυτόνομο το ΠΑΣΟΚ και παραμένω στην ηγεσία του, όπως διαλαλεί η Φώφη, σημαίνει κάτι παραπάνω από τις αναγκαίες… πισινές.
Σ.Π
