Πριν ακόμη να στεγνώσει το μελάνι των αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας, οι μπουλντόζες έπιασαν δουλειά στην έκταση Δηλαβέρη στο Μαρούσι. Για άλλη μια φορά επικρατεί ο νόμος του ισχυρού – αυτός που λέει πως όταν τα επιχειρηματικά συμφέροντα αποφασίζουν, το «επιτελικό κράτος» ετοιμάζει το έδαφος, η δικαιοσύνη νομιμοποιεί, και οι μπουλντόζες εκτελούν. Το χρονικό της μεταφοράς του καζίνο Πάρνηθας στον αστικό ιστό του Μαρουσίου είναι ένα εγχειρίδιο θεσμικής λεηλασίας, που ξετυλίγεται με μεθοδικότητα από το 2010 μέχρι σήμερα.
Η διαδρομή ξεκινά με το Ρυθμιστικό της Αθήνας (Ν. 4277/2014) που μετατρέπει το Μαρούσι σε «υπερτοπικό μητροπολιτικό κέντρο», δίνοντας το πρώτο άλλοθι για την εισβολή του καζίνο στην περιοχή. Ακολουθούν νομοθετικές «θεραπείες» (Ν. 4447/2016, Ν. 4499/2017, Ν. 4790/2021) που στόχο έχουν να παρακάμψουν την αντίσταση και τα συνταγματικά προσκόμματα. Κάθε φορά που το ΣτΕ ακυρώνει, η κυβέρνηση επιστρέφει με νέα τροπολογία – πάντα νύχτα, πάντα σε άσχετα νομοσχέδια, πάντα με «φαστ τρακ» διαδικασίες.
Το 5ο Τμήμα του ΣτΕ, σε μια απόδειξη του πώς η δικαιοσύνη μεταλλάσσεται σε άβουλο όργανο επικύρωσης των επιχειρηματικών επιθυμιών, αποφάνθηκε ότι το «δημόσιο συμφέρον» είναι τα κέρδη του ΤΑΙΠΕΔ και των επιχειρηματιών, όχι η προστασία της ποιότητας ζωής των κατοίκων. Αποδέχτηκε μάλιστα ότι η Λεωφόρος Κηφισίας δεν έχει κυκλοφοριακό πρόβλημα – γιατί έτσι το ανέφερε η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που συνέταξε… ο ίδιος ο φορέας της «επένδυσης». Από δικαστήριο πρωτοπόρο στην προστασία του περιβάλλοντος, το ΣτΕ μεταλλάχθηκε σε πρωτοκολλητή των συμφερόντων.
Οι δημοτικές αρχές, Πατούλη και Αμπατζόγλου, έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης. Ο πρώτος δεν εφάρμοσε ποτέ το ρυμοτομικό που είχε εγκριθεί το 2010 – ίσως γιατί ήδη σχεδιαζόταν να εξυπηρετηθεί η «επένδυση» του καζίνο. Ο δεύτερος, μετά από υποκριτικές επιφυλάξεις, τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της μεταφοράς, εγκρίνοντας τον Νοέμβριο του 2024 με τις ψήφους μόνο της παράταξής του το νέο ρυμοτομικό, και τώρα προσθέτει και νέες υπερτοπικές χρήσεις για να εξυπηρετήσει τα «νέα δεδομένα».
Στα 300 εκατ. ευρώ της «επένδυσης», στον όμιλο Λάμψα του Λασκαρίδη και στην Intracom Ventures του Κόκκαλη (με ποσοστό 25%), ποιος μπορεί να αντισταθεί; Κυβέρνηση, πολιτικό σύστημα, δικαιοσύνη, ΜΜΕ – όλοι στρώνουν το χαλί. Τα πρότζεκτ της λεηλασίας, από το Ελληνικό μέχρι το καζίνο στο Μαρούσι, παρουσιάζονται ως «ανάπτυξη», ενώ στην πράξη μετατρέπουν γειτονιές σε τόπους άγνωστους, κατοίκους σε υπηρέτες ή απορριπτόμενους.
Και όμως, οι κάτοικοι συνεχίζουν. Ο έντιμος αγώνας που δίνουν για τις γειτονιές τους είναι η μόνη ρεαλιστική απάντηση στον παραλογισμό που ζούμε. Γιατί στο τέλος, όλα αυτά δεν είναι παρά αποδείξεις του μεγάλου αδιεξόδου στο οποίο μας οδηγεί η κυβέρνηση, το πολιτικό σύστημα και το πολυπλόκαμο καθεστώς που έχουν στήσει.
Ν.Τ.
* Το άρθρο βασίστηκε σε δελτία Τύπου της «Επιτροπής Αγώνα κατά της μετεγκατάστασης του Καζίνο Πάρνηθας στο Μαρούσι»
