«Ποιο είναι λοιπόν το κενό που υπάρχει, το έλλειμμα που έχουμε; Με μια έννοια, δεν είναι άλλο από τον συγχρονισμό υπαρκτών δυνάμεων και δυναμικής με υποθέσεις, σχήματα, θεωρία και προσπάθειες που ίσως συμβάλλουν σε μια αναγκαία υπέρβαση. Του κάθε ενός ατομικά και συλλογικά, ώστε πράγματι να προκύψουν χρήσιμες συνθέσεις να υπηρετηθεί η διάχυτη αντιστασιακή δυναμική. Γιατί αυτή δυνάμει, όπως το έχει αποδείξει ως τώρα, μπορεί να δώσει ζωή σε ενδιαφέροντα εγχειρήματα και -γιατί όχι- σε ιστορικά κινήματα».
Αυτή την πιθανή απάντηση δώσαμε, θέτοντας το ερώτημα «τι κυρίως λείπει;» στο προηγούμενο φύλλο του Δρόμου. Επί της ουσίας, βέβαια, δεν πρόκειται ακριβώς για «απάντηση», αφού όντας τόσο γενική, αποτελεί περισσότερο απόπειρα να προσδιοριστεί το κεντρικό ερώτημα, να διευκρινιστεί η σκοπιά από την οποία το θέτουμε.
Το αφιέρωμα, που ξεκίνησε στο προηγούμενο φύλλο, συνεχίζεται σήμερα. Η θερμή υποδοχή που συναντήσαμε ζητώντας συμβολές και απαντήσεις, δείχνει ότι το ερώτημα είναι καίριο, ότι απασχολεί αρκετούς ανθρώπους.
Φαίνεται ότι είναι μάλλον επίπλαστη η βεβαιότητα με την οποία τα πολιτικά πρόσωπα κάθε απόχρωσης δείχνουν να έχουν έτοιμες λύσεις και επαρκή συνθήματα για κάθε περίσταση.
Ας συνεχίσουμε λοιπόν τη συζήτηση…
Σε αυτό το φύλλο μιλούν – γράφουν οι: Γιώργος Κασιμάτης, Ελένη Πορτάλιου, Δημήτρης Μπελαντής, Σίσυ Βελισσαρίου, Γιάννης Ραχιώτης, Γιώργος Καραμπελιάς, Γιώργος Ρακκάς και Τάσος Βαρούνης
Γιώργος Κασιμάτης: Υπέρτατη ανάγκη η δημιουργία ενός μετώπου απελευθέρωσης
Ο ηττημένος λαός, είναι σοφότερος από τις δυνάμει «νέες ηγεσίες του» |Του Δημήτρη Μπελαντή
Χειραφέτηση της χώρας – Αποφασισμένη ηγεσία |Του Γιάννη Ραχιώτη*
