Η καρδιά της ελίτ χτυπά στο Μπενάκη.
Οι πολύ πρόσφατες εξελίξεις στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων, στον κλάδο του Πολιτισμού, δικαιώνουν σχεδόν απόλυτα όλους όσοι υποστηρίζουν ότι δεν θα πρέπει να μιλάμε πλέον για «κυβέρνηση», αλλά για καθεστώς το οποίο δρα σπασμωδικά, προ της κατάρρευσής του. Με ενέργειες που -τηρουμένων των αναλογιών- θυμίζουν τις αντιδράσεις των κανταφικών στην Λιβύη, οι εν Ελλάδι καθεστωτικοί εξαπολύουν τρομοκρατικές επιθέσεις ενάντια στις δημοκρατικές ελευθερίες και τα συλλογικά δικαιώματα.
Η περίπτωση του Μουσείου Μπενάκη είναι πολύ χαρακτηριστική. Η σύνθεση της Διοικούσας Επιτροπής, η μνημονιακή λογική και οι αντεργατικές μέθοδοι απέναντι στο σωματείο καταδεικνύουν την φύση και τον τρόπο λειτουργίας του καθεστώτος ΠΑΣΟΚ στη χώρα μας. Άξιοι εκπρόσωποι των πολιτικών ελίτ της χώρας, του τραπεζικού και του εφοπλιστικού κεφαλαίου, του δικηγορικού κατεστημένου και του εργοδοτικού συνδικαλισμού είναι εμπλεκόμενοι σε ένα δικτατορικό μοντέλο διακυβέρνησης των ιθαγενών με συγκεκριμένα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα μέσα από την καπηλεία του πολιτισμού της χώρας.Ας τα πάρουμε, όμως, με τη σειρά.
Α. Η σύνθεση των κρατούντων: Στη διοίκηση του μεγαλύτερου μουσείου των Βαλκανίων και από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης συμμετέχουν τα… καλύτερα παιδιά. Η οικογένεια του υπουργού Πολιτισμού και συγκεκριμένα η μαμά του ως πρόεδρος. Αντιπρόεδρος ο Γιάννης Κωστόπουλος της Alpha Bank, ο οποίος δάνεισε το Μουσείο με το φιλικό επιτόκιο ύψους 10%! Από τα υπόλοιπα μέλη ξεχωρίζουν οι εξής:
Ο Γιάννης Πυργιώτης ως ταμίας, ο οποίος διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Οργανωτικής Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004 Α.Ε. και εντεταλμένος σύμβουλος, υπεύθυνος για τα Ολυμπιακά Έργα, την Τεχνολογία, το Περιβάλλον και τον Πολιτισμό και έχει εργασθεί ως επιστημονικός συνεργάτης των υπουργείων Εθνικής Οικονομίας και ΥΠΕΧΩΔΕ.
Ο εφοπλιστής Κωνσταντίνος Μαρτίνος, ο οποίος ενέπλεξε την εταιρία BCG για να εξυγιάνει τα οικονομικά του Μουσείου.
Ο Γιώργος Γεραπετρίτης, νομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού, που κατηγορήθηκε σε βαθμό κακουργήματος για εμπλοκή του στο σκάνδαλο Siemens.
Ως επιστημονικός διευθυντής ο πανελλήνιας φήμης Άγγελος Δεληβοριάς, ο οποίος συνυπέγραψε το κείμενο των 32 προσωπικοτήτων των τεχνών και των γραμμάτων με τίτλο «Τολμήστε!» με το οποίο δόθηκε στήριξη στο Μνημόνιο και την κυβέρνηση περί τα τέλη Μαΐου.
Β. Η μνημονιακή πολιτική: Λόγω των δεινών οικονομικών του Μουσείου (πολύ συνηθισμένη δικαιολογία τελευταία) η διοίκησή του επιβάλλει εργασιακό μεσαίωνα στους εργαζόμενους από τις αρχές του καλοκαιριού. Επί 5 συναπτά έτη η εργοδοσία αρνήθηκε επίμονα να υπογράψει συλλογική σύμβαση εργασίας, όπως πρότεινε το επιχειρησιακό σωματείο, αλλά την επέσπευσε η ίδια τον Ιούλιο προκειμένου να προχωρήσει σε μείωση 20% σε όλες τις αποδοχές των εργαζομένων, όπερ και εγένετο κάτω από αφόρητη πίεση της εργοδοσίας.
Η γνωστή σε όλους Boston Consulting Group, σε έκθεσή της προτείνει, παράλληλα, την απόλυση κατ’ αρχήν 40 μισθωτών έως τα τέλη του έτους και μέχρι στιγμής έχουν απολυθεί οι 25! Νομικός σύμβουλος του Μουσείου για τις απολύσεις ανέλαβε επιφανής σοσιαλδημοκράτης εργατολόγος, γνωστός για την επιτυχία του να μη δοθούν τελικά χρήματα από τον Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας στην οικογένεια της Κωνσταντίνας Κούνεβα, το 2008. Στις αρχές του καλοκαιριού ο ίδιος άνθρωπος φρόντισε (άγνωστο πώς) να αναλάβει την υπεράσπιση του σωματείου των εργαζομένων στο Μουσείο ένας συνεργάτης του γραφείου του, κάτι το οποίο είναι τουλάχιστον αντιδεοντολογικό!
Γ. Αντεργατικές μέθοδοι: Πέραν από τη γενική αντι-συνδικαλιστική πίεση που ασκείται τους τελευταίους μήνες, η εργοδοσία φρόντισε να σαμποτάρει με κάθε μέσο τη διαδικασία των αρχαιρεσιών του σωματείου. Αρχικά δεν μπορούσε για ημέρες να αποκαταστήσει την βλάβη στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και τα φαξ, δυσχεραίνοντας την επικοινωνία των εργαζομένων που εργάζονται σε πάνω από δέκα σημεία, διασκορπισμένα σε όλη την Αττική. Εν συνεχεία, φρόντισε για τη συμμετοχή ως εργοδοτικού υποψήφιου ενός προϊσταμένου τμήματος, στον οποίο παλαιότερα έχει απευθυνθεί σύσταση για αποχώρησή του από το σωματείο, με λαμπρό συνδικαλιστικό παρελθόν (φυσικά) με την παράταξη της ΠΑΣΚΕ.
Τέλος, την Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου δύο εργαζόμενες υπέβαλαν -αναγκαστικά διά τηλεφώνου- την υποψηφιότητά τους στην εφορευτική επιτροπή ενόψει των εκλογών της 16ης Σεπτεμβρίου και τη Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου την υπέβαλαν και γραπτά. Τρίτη και 13, νωρίς το πρωί, απολύθηκαν αμφότερες, ενώ άλλοι δύο υποψήφιοι απέσυραν την υποψηφιότητά τους για καλό και για κακό.
Μετά το σάλο που δημιουργήθηκε από όλη αυτήν την ιστορία, οι εκλογές έγιναν κανονικά, αλλά ανεξάρτητα από το αποτέλεσμά τους, το ερώτημα παραμένει για όλους μας: είναι η αλληλεγγύη το όπλο των εργαζομένων στον πόλεμο των αφεντικών του καθεστώτος;
Aroshu
