Του Μάριου Διονέλλη. Αρκετές αφορμές για γέλια μας έδωσε η μικρή «περιπέτεια» στη βάση της Σούδας.
Κάτι η συζήτηση περί… «κατασκόπων», κάτι ο υπερβάλλων ζήλος των στελεχών της πολεμικής αεροπορίας και της αστυνομίας έδωσαν έναν γλαφυρό τόνο σε όσα περάσαμε την Τετάρτη μαζί με τον συνάδελφο εικονολήπτη στην Κρήτη. Η σύλληψη και η δίωξή μας βρέθηκε ειδησεογραφικά για λίγες ώρες πάνω από τις πραγματικές αντιδράσεις των πολιτών στα Χανιά.
Μετά την… απελευθέρωσή μας, σκέφτομαι πιο ψύχραιμα πως η κατάσταση μόνο για γέλια δεν είναι. Το ρεπορτάζ μιλούσε για το αντιπολεμικό κλίμα στα Χανιά αλλά και για τις αντιδράσεις από τους φορείς του τουρισμού. Τα πλάνα έγιναν προς ελεγχόμενο μεν χώρο, αλλά σε μια περιοχή απ’ όπου εδώ και χρόνια γίνονται μακρινές λήψεις. Εξάλλου ένα ολόκληρο χωριό έχει οπτική επαφή με τη Βάση και το αεροδρόμιο. Και φυσικά όλοι ξέρουμε πως τα «απόρρητα» σχέδια δεν είναι ορατά από αυτό το μέρος. Επί χρόνια λοιπόν υπάρχει μια ανοχή ως προς τα μέτρα ασφαλείας στο συγκεκριμένο σημείο.
Ο Μουζουράς όπου βρεθήκαμε, όπως και όλα τα χωριά γύρω από τη Βάση αντιστέκονται στην ερήμωση με τους κατοίκους να φωνάζουν για την υποβάθμιση της ζωής τους, για αυτό το αίσθημα «να φεύγουν από το χωριό σου, πάνω απ’ το κεφάλι σου, τα αεροπλάνα που σκοτώνουν γυναικόπαιδα…»
Εκείνο που μένει λοιπόν, τώρα που το καλοσκέφτομαι, είναι το μήνυμα προς όλους μας για αυστηροποίηση του καθεστώτος γύρω από τη Βάση. Ειδικά αν τα ρεπορτάζ μιλούν για τις αντιδράσεις. Ειδικά σε περιόδους που ετοιμάζεται εισβολή.
Ούτε ήρωες γίναμε, ούτε μας βασάνισε κανείς, ούτε οι κατηγορίες στο δικαστήριο (αν γίνει) θα έχουν τύχη. Εκείνο που μένει είναι το μήνυμα. Και αυτό απαντιέται μόνο από τους πολίτες. Γι’ αυτό συνεχίζω να λέω πως η είδηση δεν είναι η σύλληψή μας. Είδηση είναι η αντίδραση του λαού, που στα Χανιά είναι ορατή και κυρίως συνεχής όλα αυτά τα χρόνια.
Και εγώ και ο εικονολήπτης Ν. Σαράντος χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στις επαγγελματικές μας ενώσεις ΠΟΕΣΥ, ΕΣΗΕΑ και ΕΣΗΕΠΗΝ για την άμεση αντίδραση και κάλυψή μας.
