Γράφει ο Μάριος Διονέλλης
Είναι το νέο αφήγημα της Αριστεράς (σας). Είναι η τελευταία ερώτηση που σας έρχεται στο μυαλό όταν τελειώνουν οι απαντήσεις σας για τον ΕΝΦΙΑ, το αφορολόγητο, τη 13η σύνταξη, τον ΟΛΠ, τα αεροδρόμια, τις συλλογικές συμβάσεις, το ΤΑΙΠΕΔ.
«Και τι θέλεις δηλαδή, να βγει ο Μητσοτάκης;»
Νιώθω σαν να ελπίζετε να ακούσετε το «ναι» για να με βάλετε στην άλλη πλευρά και να ξεμπερδεύετε μαζί μου.
Αυτό με ρώτησε ξανά και ξανά ο Τσίπρας στο Τάε Κβον Ντο. Μου έδειξε το φόβητρο και μου είπε πως αν δεν θέλω αυτόν, θα έρθει ο Κυριάκος. Βιώνω σε γρήγορη κίνηση την πρώτη οκταετία ΠΑΣΟΚ, με τον Αντρέα να μου θυμίζει πάντα στα δύσκολα πως «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» (ούτε τι σημαίνει Μητσοτάκης).
Η Αριστερά της ρήξης και της ανατροπής έγινε Αριστερά του μικρότερου κακού. Η Αριστερά των αγώνων και των οραμάτων μετατράπηκε σε κάπως καλύτερο διαχειριστή του μνημονίου. Η Αριστερά του ενός χρόνου έγινε κιόλας Αριστερά απολογούμενη, που μου λέει πονηρά πως υπάρχουν και χειρότερα.
Και αυτό από μόνο του, σύντροφοι, δεν ξέρω αν το ’χετε καταλάβει, αλλά είναι πολύ χειρότερο, ακόμα και από τον Μητσοτάκη.
