Κοινωνικό μέρισμα προσβολής και εξαπάτηση
«Έχουμε επιστρέψει στην εποχή της κανονικότητας» διαπίστωσε, σε ραδιοφωνική συνέντευξη ο υπουργός Ν. Παππάς και «οφείλουμε να την καλωσορίσουμε». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πιο μεγάλη απόδειξη αυτής της «επιστροφής» είναι η «θαρραλέα» απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να μοιράσει εκ νέου «κοινωνικό μέρισμα», ως αποτέλεσμα του «πλεονάσματος» που παρουσίασε ο φετινός προϋπολογισμός. Όποιος προσπαθήσει να θυμίσει τα περσινά συγγνώμη προς τις Βρυξέλλες του «ταξικά μεροληπτικού» Τσακαλώτου είναι βέβαια λαϊκιστής. Είναι όμως έτσι;
Υπάρχουν δύο ερωτήματα: Από που προέρχονται αυτά τα πλεονάσματα; Και ως αποτέλεσμα ποιών πολιτικών γεννιέται η ανάγκη να μοιραστεί έκτακτο βοήθημα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει, και μάλιστα πιο αποτελεσματικά από ποτέ, μια πολιτική ισοπέδωσης της κοινωνίας. Το μεγαλύτερο μέρος των μισθών και συντάξεων κινούνται στα όρια της φτώχειας. Η πλειονότητα των πολιτών συμπιέζουν τις δαπάνες τους ακόμα και για τα πιο στοιχειώδη καταναλωτικά αγαθά. Είναι πολλοί εκείνοι που κινούνται στα όρια της φτώχειας, περισσότεροι εκείνοι που κρυώνουν, που περιορίζεται η δυνατότητα πρόσβασης τους στην παιδεία και την υγεία. Οι στρατιές των ανέργων αυξάνουν, ενώ οι λεγόμενες νέες θέσεις εργασίας αφορούν μερική η προσωρινή απασχόληση με μισθούς κάτω και από τον βασικό. Το ΕΚΑΣ έχει κοπεί, οι συντάξεις πρόνοιας έχουν συντριβεί, ενώ νέες περικοπές ετοιμάζονται ως αποτέλεσμα των μνημονιακών δεσμεύσεων της σημερινής κυβέρνησης. Οι κοινωνικές δαπάνες, οι δαπάνες για υγεία και παιδεία, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων κ.λπ. περιορίζονται, κάθε χρόνο, όλο και περισσότερο. Το μόνο που αυξάνει είναι οι επιβαρύνσεις σε άμεσους και έμμεσους φόρους και οι κατασχέσεις χρημάτων από τους τραπεζικούς λογαριασμούς των πιο φτωχών στρωμάτων της κοινωνίας. Το μόνο που αυξάνει είναι το χρέος του δημοσίου τομέα στον ιδιωτικό, πρόσφατα μετρήθηκε ότι ξεπέρασε τα 6,2 δισ. Φτάσαμε στο σημείο να παρουσιάζεται «πλεόνασμα» μερικών εκατομμυρίων στον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης ΕΦΚΑ την στιγμή που τα χρέη του δημοσίου στους φορείς υγείας ξεπερνούν το 1 δισ. ευρώ. Αυτές είναι οι πολιτικές που γεννούν «πλεονάσματα». Οι ίδιες ακριβώς που γεννούν φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό.
Και η κυβέρνηση καλωσορίζει την «κανονικότητα» έχοντας δεσμεύσει για δεκαετίες τη χώρα να εξασφαλίζει εξωφρενικά πρωτογενή πλεονάσματα, να ενεργοποιούνται «αυτόματοι κόφτες» όταν θα υπάρξουν παρεκκλίσεις και να εκποιεί τον δημόσιο πλούτο σε τιμή ευκαιρίας στους «επενδυτές». Το μοίρασμα ενός τέτοιου πλεονάσματος αποτελεί την πιο βάναυση προσβολή της νοημοσύνης και της αξιοπρέπειας των πολιτών. Στην πραγματικότητα αποτελεί μια κατάφωρη εξαπάτηση των πολιτών, προσωπείο εξευμενισμού μιας βάρβαρης πολιτικής. Αποτελεί, ακόμα, εξόφθαλμη παραβίαση κάθε έννοιας κοινωνικής δικαιοσύνης.
Οι κυβερνητικές επιλογές καταδικάζουν τη χώρα σε διαιώνιση της χρεοκοπίας της. Καταδικάζουν την πλειονότητα της κοινωνίας σε απόγνωση, συνθλίβουν τα μικρά και μεσαία εισοδήματα την ίδια στιγμή που τα πλουσιότερα τμήματα και τα επιχειρηματικά συμφέροντα παραμένουν άθικτα. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον το κοινωνικό μέρισμα αποκτά νόημα μόνο ως πολιτική διαχείρισης της κοινωνικής συνείδησης ώστε να εξασφαλίζεται η διαιώνιση της ίδιας πολιτικής. Ο «κυνισμός» της «για πρώτη φορά αριστερά» έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Πολύ περισσότερο αν προσπαθήσει να παρουσιάσει -είναι βέβαιο ότι υπάρχουν τέτοιοι υπολογισμοί- την πιθανολογούμενη άρνηση της τρόικα να υλοποιηθεί, ως μια ακόμα απόδειξη του «αριστερού» της πρόσημου. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η χώρα έχει ανάγκη από ένα σχέδιο διεξόδου και όχι από ελεημοσύνες διαιώνισης του μνημονιακού ξεπεσμού.
Σ.Π.
