Πώς θα περιγράφατε όσα είδατε και ζήσατε στη Χίο;
Η κατάσταση είναι αποκαρδιωτική. Τα πάντα είναι καμένα. Η εικόνα στα καμένα, οι συζητήσεις με τον απλό κόσμο αλλά και με τους υπηρεσιακούς παράγοντες, οι περιγραφές των όσων διαδραματίστηκαν στη «πρώτη» γραμμή αλλά και στα «μετόπισθεν», μας έκαναν να σχηματίσουμε την άποψη ότι αυτές τις μέρες η Χίος ήταν «ακυβέρνητη πολιτεία». Το απόλυτο αλαλούμ της κρατικής μηχανής. Δεν γινόταν τίποτα συντονισμένα. Για παράδειγμα, οι εθελοντές δεν αξιοποιήθηκαν όσο ήταν δυνατόν. Να πούμε ότι την ευθύνη την έχει η πυροσβεστική, της οποίας επικεφαλής ήταν ο κ. Παναγιωτόπουλος, ο αντιστράτηγος που έφτασε από την Αθήνα. Αυτοί οι άνθρωποι, όμως, δεν ξέρουν πού είναι τα βουνά, τα φαράγγια, οι αγροτικοί δρόμοι, από πού μπορεί να περάσει η φωτιά κ.λπ. Έκαναν πολλά λάθη στην εκτίμηση του κινδύνου… και προς τα πού θα πάει η φωτιά και έτσι θα μπορούσαν πολλά πράγματα να έχουν σωθεί…
Ανύπαρκτος συντονισμός, δηλαδή…
Η έλλειψη συντονισμού ήταν πασιφανής και φαινόταν και στους ανθρώπους της αυτοδιοίκησης, οι οποίοι φόρτωναν τα πάντα στην πυροσβεστική. Έλεγες, για παράδειγμα, στον Περιφερειάρχη, κ. Γιακαλή ή στον αντιπεριφερειάρχη κ. Γανιάρη κάτι και η απάντησή τους ήταν «εμείς δεν έχουμε καμία δουλειά. Ό,τι μας ζητήσει η πυροσβεστική το δίνουμε». Επίσης, ο δήμαρχος Χίου, κ. Λαμπρινούδης από την πρώτη ημέρα τα φόρτωσε στην περιφέρεια. Όταν είδε ότι στην περιφέρεια έβγαλαν «τα μαχαίρια», βρήκε μετά και αυτός την πυροσβεστική. Ο κόσμος ήταν πεινασμένος, δεν είχαν ένα μέρος για να ξεκουραστούν. Όταν έφταναν στο λιμάνι πήγαιναν στο δημαρχείο και ο δήμαρχος τους έλεγε «εγώ τι να σας κάνω, δεν ξέρω τίποτα».
Ο Καλλικράτης και το Μνημόνιο πόσο φταίνε για την καταστροφή;
Μας έκαναν πολλές καταγγελίες για αυτοκίνητα της πυροσβεστικής που δεν είχαν καύσιμα, ή για όχημα της πυροσβεστικής που πάει να γεμίσει νερό και ήταν χαλασμένη η σωλήνα του αυτοκινήτου ή το αντίθετο, ότι όχημα πάει να γεμίσει και η δεξαμενή δασοπυρόσβεσης μέσα στο δάσος είχε λάθος σωλήνα, ενώ είχε νερό μέχρι τη μέση, γιατί πιο ψηλά είχε ράισμα που κανέναν δεν το είχε δει κ.λπ. Όλα αυτά διαπιστώνοντας εν μέσω καταστροφής. Καμιά προετοιμασία, καμιά μέριμνα, καμιά πρόληψη. Όταν υπήρχαν οι πρόεδροι των κοινοτήτων, οι δήμαρχοι, τα μικρά, δηλαδή, διοικητικά σύνολα, είχαν αναπτύξει και ένα στοιχειώδη μηχανισμό. Τώρα, οι εκλεγμένοι έχουν γίνει υπαλληλίσκοι, δεν αισθάνονται καμία ανάγκη να παρέμβουν. Όποια και να είναι η αιτία που προκάλεσε την πυρκαγιά, είναι σαφές ότι ο τρόπος που εμφανίστηκε και εξελίχθηκε οδηγεί στο συμπέρασμα, που είναι στα χείλη όλων των Χιωτών, ότι η έκταση και το μέγεθος των ζημιών θα μπορούσε να είναι πολύ μικρότερα, αν δούλευε στοιχειωδώς η κρατική μηχανή, αν ο «Καλλικράτης» δεν είχε διαλύσει κάθε πρωτοβουλία και δράση σε επίπεδο χωριού, αν η τοπική αυτοδιοίκηση ήταν πραγματικά αυτοδιοίκηση.
Μιλάμε για οικονομική καταστροφή πλέον στο νησί…
Υπολογίζεται ότι το 40% των μαστιχόδεντρων έχουν καταστραφεί. Και για να αρχίσουν τα νέα να δίνουν καρπό, πρέπει να περάσουν οκτώ με δέκα χρόνια. Για να αποζημιωθούν οι μαστιχοπαραγωγοί, δηλαδή, πρέπει να παίρνουν το εισόδημα που έχασαν για τα αντίστοιχα χρόνια. Επίσης, από τους αρμόδιους ακούστηκε ότι αποζημίωση θα πάρουν μόνο οι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, πράγμα που όσοι ξέρουν από επαρχία αντιλαμβάνονται τι σημαίνει. Επίσης, είναι οι κτηνοτρόφοι, που μπορεί να έσωσαν τα ζώα τους, αλλά τα βοσκοτόπια καταστράφηκαν. Είναι και οι μελισσοκόμοι, που επίσης, καταστράφηκαν… Τέλος είναι τα ελαιόδεντρα. Μιλάμε για τεράστια καταστροφή και για μεγάλες ανάγκες στήριξης της τοπικής οικονομίας. Ανεξάρτητα από τον καταλογισμό των όποιων ευθυνών, είναι επιτακτική ανάγκη η άμεση επούλωση των «πληγών», η χωρίς γραφειοκρατικές καθυστερήσεις πλήρης αποζημίωση των πληγέντων παραγωγών και η εκτέλεση όλων των απαραίτητων αντιπλημμυρικών έργων.
Αυτή τη στιγμή υπάρχει επιτακτική ανάγκη και προτεραιότητα για την εκπόνηση ενός ολοκληρωμένου και συνολικού προγράμματος ανόρθωσης της τοπικής οικονομίας, στα πλαίσια του οποίου πρέπει να εξεταστεί και η δυνατότητα και το μέγεθος επενδύσεων και έργων ΑΠΕ.
Προτεραιότητα πλέον τώρα έχει η διασφάλιση του φυσικού περιβάλλοντος, που πλήγηκε βαριά, και όχι η εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων που θα το υπονομεύσουν ακόμη περισσότερο.
Ως παράταξη θα θέσουμε με επιτακτικό τρόπο αφενός μεν τους τρόπους αντιμετώπισης των οικονομικών συνεπειών, που αυτές είχαν για τον αγροτικό κόσμο του νησιού και αφετέρου τη χάραξη στρατηγικής για την άμεση αλλά και τη μακροπρόθεσμη και υπεύθυνη πολιτική προστασίας του δασικού μας πλούτου και του φυσικού περιβάλλοντος, που με κανένα τρόπο δεν θα πρέπει να είναι οι «παράπλευρες» (αλλά καθόλου ευκαταφρόνητες) απώλειες των μνημονιακών πολιτικών.
