Του Κώστα Σκηνιώτη. Οι εργασίες του πρώτου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ έκλεισαν. Ήταν σίγουρα ένα σημαντικό και ιστορικό συνέδριο. Οι προσδοκίες του λαού το αναγορεύουν ως τέτοιο. Όπως είπε και μια φίλη… όλα καλά για όλους.
Η επόμενη μέρα πρέπει να βρει τον ΣΥΡΙΖΑ στη πρώτη γραμμή του αγώνα για την ουσιαστική -πραγματική- προγραμματική ενότητα της Αριστεράς, για την προάσπιση και υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζόμενων, των σημερινών ανέργων, των συνταξιούχων, των νεολαίων. Στη πρώτη γραμμή για την προάσπιση των δημοκρατικών, κοινωνικών, πολιτικών, συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και κατακτημένων, για την προάσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας.
Όλοι καταλαβαίνουμε πια ότι ο δρόμος για μια σοσιαλιστική κοινωνία, είναι η αδήριτη ανάγκη για τη χώρα, την Ευρώπη, τον πλανήτη. Είναι ένα διαρκές και παγκόσμιο αίτημα.
Το ταξίδι αυτό για την Ιθάκη, απαιτεί πολύ κουπί, απαιτεί ομοψυχία και ομοθυμία, απαιτεί δημοκρατία και σύνεση. Το ταξίδι έχει φουρτούνες, και ο κυβερνήτης-τιμονιέρης πρέπει να είναι πάντα σε εγρήγορση και σε επαγρύπνηση. Να είναι καπετάνιος-τιμονιέρης του πλοίου με όλους και για όλους. Κυρίως, να έχει πάντα την πορεία στραμμένη προς την Ιθάκη.
Το παρακάτω ποίημα είναι αφιερωμένο σε αυτό το ταξίδι.
Ταξίδι ελπίδας
Λέω να ξαναταξιδέψω,
να ανέβω ψηλά στο άλμπουρο
με λευκό πουκάμισο
μαντίλι κόκκινο στο μέτωπο.
Να ψάξω μακριά
για τον ορίζοντα
προορισμού και εξερεύνησης
να φτιάξω χάρτες.
Λεπτές γραμμές να χαράξω
ανάμεσα στις θάλασσες,
στεριές απάτητες καινούργιες να φτιάξω.
Το πλοίο να ξαναρίξω στη θάλασσα
να σηκώσω πανιά
με πλήρωμα μάγκες
που ξέρουν το κουπί.
Να ξεκινήσω από το λιμάνι
στα νερά της θάλασσας να πέσω,
δίπλα στο δελφίνι να τρέξω
συζήτηση να ανοίξω μαζί τoυ.
Να ανέβω στην πλάτη του
να δω τον ήλιο.
Λέω να ξαναφήσω
το όνειρο να πάει μακριά
εκεί που δεν ξέρουμε πώς είναι.
Και αν το ταξίδι λίγο ακόμα αργεί
θα συνεχίσω ταξιδεύοντας.
* Ο Κώστας Σκηνιώτης
είναι ποιητής, μέλος
της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών
