Η νέα πειρατική επίθεση του Ισραήλ στον στόλο Global Sumud Flotilla προσθέτει έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα της ατιμωρησίας ενός κράτους που επιμένει να κουρελιάζει κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Δεκάδες σκάφη με διεθνείς αποστολές αλληλεγγύης, που μετέφεραν βοήθεια και μήνυμα στήριξης προς τον Παλαιστινιακό λαό, αψηφώντας τον παράνομο θαλάσσιο αποκλεισμό που εδώ και χρόνια έχει επιβάλει το σιωνιστικό καθεστώς, αναχαιτίστηκαν βίαια από ισραηλινές δυνάμεις σε διεθνή ύδατα. Ακτιβιστές από πολλές χώρες, ανάμεσά τους και δεκάδες Έλληνες πολίτες, συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν παράνομα σε ισραηλινά κέντρα κράτησης, όπου κρατούνται αναμένοντας την απέλασή τους.
Υπάρχει Διεθνές Δίκαιο;
Από νομική άποψη, η αποστολή ήταν πλήρως συμβατή με το διεθνές δίκαιο. Τα πλοία κινούνταν σε διεθνή ύδατα, με δηλωμένο δημόσια τον ανθρωπιστικό σκοπό της αποστολής, χωρίς στρατιωτικό ή άλλο παράνομο φορτίο. Το ναυτικό δίκαιο αναγνωρίζει την ελευθερία της ναυσιπλοΐας και απαγορεύει την αυθαίρετη αναχαίτιση, και δη σε διεθνή ύδατα. Επίσης ο ίδιος ο ΟΗΕ (και άλλοι διεθνείς οργανισμοί) έχει κάνει επανειλημμένα έκκληση να σπάσει ο παράνομος αποκλεισμός και να επιτραπεί η είσοδος ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα.
Από την άλλη πλευρά, η επέμβαση του Ισραήλ μόνο ως τρομοκρατική πράξη πειρατείας μπορεί να θεωρηθεί. Μόνο που αυτή τη φορά οι πειρατές τυχαίνει να είναι ένα κράτος μέλος του ΟΗΕ, που εξακολουθεί, παρά τα συνεχιζόμενα εγκλήματά του, να απολαμβάνει της στήριξης των ΗΠΑ και τις ανοχής των υπόλοιπων μεγάλων παικτών.
Και ποιος θα το επιβάλει;
Στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ορισμένες δυτικές χώρες ανακοίνωσαν την αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους (με αστερίσκους), ανεβάζοντας τον αριθμό των κρατών που αναγνωρίζουν την Παλαιστίνη στα 157. Διεθνείς οργανισμοί χαρακτηρίζουν απερίφραστα πλέον ως γενοκτονία τις ενέργειες του Ισραήλ. Σύμφωνα με τη Σύμβαση για την Πρόληψη και Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας, που εγκρίθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη το 1948, τα κράτη δεσμεύονται να την προλαμβάνουν, να μην την ενισχύουν και να την τιμωρούν.
Αντί για ενέργειες προς την κατεύθυνση αυτή, βέβαια, έχουμε υποκριτικά δάκρυα (σαν αυτά των Ευρωπαίων), πισώπλατες μαχαιριές (όπως της Τουρκίας και των αραβικών καθεστώτων), καλυμμένα σιωνιστικά σχέδια (όπως το project του Τραμπ, που έρχεται με τη μορφή τελεσιγράφου προς τους Παλαιστινίους), και αρκετή αδιαφορία (που φωνάζει συνενοχή όταν πρόκειται για μεγάλες δυνάμεις όπως η Κίνα και η Ρωσία, οι οποίες θα μπορούσαν με μια διαφορετική στάση τους να επηρεάσουν τα πράγματα). Μοναδική εξαίρεση η πρόταση (φωνή βοώντος εν τη ερήμω) του Κολομβιανού προέδρου Γκουστάβο Πέτρο, που κάλεσε τα κράτη μέλη του ΟΗΕ να λάβουν μέτρα (και στρατιωτικά αν χρειαστεί) για τον άμεσο τερματισμό της γενοκτονίας.
Η στάση αυτή της επίσημης Διεθνούς Κοινότητας είναι που ενθαρρύνει τα εγκλήματα της σιωνιστικής οντότητας. Είναι αυτή η στάση που επιτρέπει τις αγριότητες εναντίον του λαού της Παλαιστίνης (σε Γάζα και Δυτική Όχθη). Μπροστά σε αυτήν την πραγματικότητα, η κινητοποίηση των κοινωνιών, των ελεύθερων ανθρώπων που δεν ανέχονται να γίνει η γενοκτονία κανονικότητα, φαντάζει μονόδρομος. Και ορίζει τα ελάχιστα όρια της ηθικής και της νομιμότητας (που θέλουν να ακυρώσουν οι ισχυροί).
«Σουμούντ» στα αραβικά σημαίνει επιμονή και ανθεκτικότητα. Μια έννοια-σύμβολο για την αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού, που παρά τη συνεχιζόμενη γενοκτονία, παρά τα σχέδια (τελικής) λύσης, επιμένει να μένει στον τόπο του. Πλέον μια έννοια-σύμβολο για όλη την ανθρωπότητα, που βλέπει τις απειλές εναντίον της Ζωής, της Ανθρωπιάς και της Ελευθερίας να πολλαπλασιάζονται.
Φιλοσιωνιστές οσφυοκάμπτες
Έχουμε δεκάδες Έλληνες κρατούμενους του Ισραήλ, και μαζί μερικά καράβια που φέρουν την ελληνική σημαία (πλάι-πλάι με την παλαιστινιακή) κουρσευμένα από τους σιωνιστές πειρατές. Και τι κάνει το επίσημο ελληνικό κράτος; Μάταια ψάχνει κανείς κάποια έντονη διαμαρτυρία ή καταγγελία για την –για ακόμη μια φορά– κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου από το σιωνιστικό κατοχικό καθεστώς.
Λίγες ώρες πριν την πειρατεία σε διεθνή ύδατα το ελληνικό ΥΠΕΞ (μαζί με την Ιταλία) καλούσε τους ακτιβιστές να εγκαταλείψουν την προσπάθεια! Ενώ πηγές του Υπουργείου κάνουν λόγο ότι υπάρχει συμφωνία με τις αρχές του Ισραήλ για… ήπια μεταχείριση των Ελλήνων πολιτών (που, θυμίζουμε, απήχθησαν παράνομα σε διεθνή ύδατα). Παράλληλα φιλοκυβερνητικοί δημοσιολόγοι, και μαζί τους τα κυβερνητικά –και πάντα φιλοσιωνιστικά– τρολ του διαδικτύου, δεν έχουν σταματήσει να καταφέρονται εναντίον του στόλου, φτάνοντας στο σημείο να παρακαλάνε το Ισραήλ να βυθίσει τα πλοία (θυμίζουμε, με τους Έλληνες πολίτες!). Η επικοινωνιακή προπαγάνδα του Ισραήλ (Χασμπάρα) περνά μέσα από τα κυβερνητικά κανάλια (και τις ακροδεξιές παραφυάδες τους), και επιδιώκει να εμπεδωθεί στην κοινωνία η τυχοδιωκτική επιλογή των ελίτ για στρατηγική συμμαχία με το κράτος δολοφόνο.
Είναι βέβαιο πως όσο σφίγγει ο κλοιός, όσο το σιωνιστικό πρότζεκτ απομονώνεται και αποδεικνύεται –πέρα από γενοκτόνο– και ανεφάρμοστο, τόσο θα γίνονται πιο επιθετικοί όσοι το στηρίζουν (παρά τις υποκριτικές δηλώσεις για λύση και ειρήνη). Η επίθεση στο εσωτερικό μέτωπο, η αποθάρρυνση όσων θέλουν να αντισταθούν και να στηρίξουν έμπρακτα των Παλαιστινιακό λαό, η προβολή του Ισραήλ ως άτρωτου και παντοδύναμου, η χειραγώγηση της κοινής γνώμης με ψεύτικα αφηγήματα (σε συνεργασία πάντα με τις σιωνιστικές μυστικές υπηρεσίες) είναι τα μέσα αυτής της «πολιτικής».
ΥΓ: Τι ντροπή και για την Κυπριακή Δημοκρατία, που τη μία μέρα γιόρταζε την (έστω και κολοβή) ανεξαρτησία της, και την επόμενη έστελνε δυνάμεις της Αστυνομίας να χτυπήσουν στο ψαχνό Κύπριους που διαμαρτύρονταν έξω από το Προεδρικό για την επίθεση του Ισραήλ στον στόλο! Τι μεγαλύτερο δώρο στην Τουρκία, που θέλει (χέρι-χέρι με το Ισραήλ) να επιβάλει την κατοχή και τον εποικισμό ως κανονικότητα…
Σαλπάροντας για το Δίκαιο
Όσα χρόνια υπάρχει ο αποκλεισμός της Γάζας από το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ –διότι ο πόλεμος δεν ξεκίνησε την 7η Οκτωβρίου του 2023– τόσα χρόνια υπάρχουν και οι προσπάθειες αμφισβήτησής του. Ένα από τα καράβια του Global Sumud Flotilla, που έπλευσε τις προηγούμενες ημέρες στη Μεσόγειο, ονομάστηκε Βαγγέλης Πισσίας, ακριβώς για να μας θυμίζει αυτή την πραγματικότητα.
Ήταν το μακρινό πλέον 2008, όταν η πρωτοβουλία «Ένα καράβι για τη Γάζα» επιχείρησε και κατάφερε να σπάσει τον θαλάσσιο αποκλεισμό της Γάζας! Ακτιβιστές και φίλοι του λαού της Παλαιστίνης βρέθηκαν στις ακτές της Γάζας, εν μέσω πανηγυρικής υποδοχής από χιλιάδες κατοίκους της περιοχής και εκπροσώπους της Αντίστασης. Μια ουσιαστική και υψηλού συμβολισμού πράξη, με πρωταγωνιστική συμμετοχή Ελλήνων ακτιβιστών. Ήταν η απαρχή του Free Gaza Movement και των Freedom Flotilla, που και τα επόμενα χρόνια επιχείρησαν να φτάσουν δια θαλάσσης στη Γάζα (το 2009, το 2010, το 2011). Εγχειρήματα που μπλέχτηκαν στο κουβάρι της γεωπολιτικής (εμπλοκή μυστικών υπηρεσιών, ΜΚΟ, εργαλειοποίηση από την Τουρκία, εμπλοκή με ΑΟΖ και ενεργειακά project) και δέχτηκαν επανειλημμένα σφοδρές επιθέσεις από τη στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ (με θύματα το 2010).
Η ιδέα ότι η διεθνής κοινότητα μπορεί να αμφισβητήσει τον σιδερόφρακτο θαλάσσιο αποκλεισμό, με ταπεινά ψαροκάικα και ιστιοφόρα, αψηφώντας απειλές και πιέσεις, παραμένει ζωντανή – ειδικά όταν οι θεσμικές παρεμβάσεις μοιάζουν μπλοκαρισμένες. Έτσι η κορύφωση του γενοκτονικού πολέμου που συνεχίζει να διεξάγει το κράτος του Ισραήλ βρήκε και πάλι ακτιβιστές να πλέουν προς την Γάζα (το μπλέξιμο στο γεωπολιτικό κουβάρι συμφερόντων δεν έλειψε και αυτή τη φορά), αποτελώντας μέρος ενός ευρύτατου παγκόσμιου κινήματος αντισιωνιστικής οργής και αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη.
Από το Madleen των ευρωπαίων ακτιβιστών, φτάσαμε έτσι στο Sumud, τον μεγαλύτερο μέχρι σήμερα στόλο που επιχείρησε να φτάσει στη Γάζα, με αντιπροσωπείες από δεκάδες χώρες και έντονη παρουσία Αράβων ακτιβιστών. Μαζί και ένα ογκούμενο κύμα συμπαράστασης και εγρήγορσης, από τους απεργούς ναυτεργάτες στην Ιταλία, μέχρι τους εξεγερμένους νέους στο Μαρόκο και την Τυνησία, να μεταφέρουν το μήνυμα αντίστασης της Παλαιστίνης σε κάθε πόλη του κόσμου. Ειδικά σήμερα που οι ισχυροί του πλανήτη επιχειρούν να σβήσουν το αίτημα για ελευθερία και κράτος για τον Παλαιστινιακό λαό, παρουσιάζοντας ως «λύση» μια καλυμμένη γενοκτονία, η φωνή αυτή των λαών, που επιμένουν πως δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη, είναι η κύρια δύναμη υποστήριξης του Παλαιστινιακού λαού.
