Kαλημέρα πελάτες μου, συντρόφια του Δρόμου.
Τι θα γίνει ρε ’σεις, κάθε φορά που θα έχει «παρέλασις», ο ταξιτζής θα γράφει μέχρι την αυγή για να προλάβει το έκτακτο φύλλο;

Μωρέ στις εκλογές θα πάρω την εκδίκησή μου… Έχω να απολαύσω από τον καναπέ μου Ρένα Παπαδημούλη και τους άλλους της επαναστατικής Αριστεράς που θα πάει σύννεφο! (Έλα πελάτη, μην κάνεις πονηρές σκέψεις, τα ονόματα είναι φανταστικά…).
Που λέτε χελιδονάκια μου, έσκασε μύτη η άνοιξις με όλα της τα παρελκόμενα! Και μαζί ήρθε και η Ημέρα της Ποίησης και η πορεία ποίησης. Γι’ αυτό θα ’μαστε σήμερα πιο ποιητικοί, ρε αδελφέ,·του Δρόμου μεν, πιο ποιητικοί, δε!
Με ρωτάει ένας κύριος -μάλλον ποιητής- με ωραία κώμη και παράστημα διανοούμενου:
– Kαι εσείς ποιητής;
– Του δρόμου, απαντάω με καμάρι!
– Μπαρντόν;
– Ταξιτζής, κύριέ μου – και τον βλέπω να απομακρύνεται με ελαφρά! Λοιπόν, θα του ζητήσω από τη στήλη μου συγγνώμη που είμαι ταξιτζής και ονειρεύομαι έναν καλύτερο κόσμο και στις αϋπνίες μου διαβάζω ποίηση!
Ποιητικά, που λέτε, καλωσόρισε και ο Μίμης Ανδρουλάκης τον Βαγγέλη (όπως κάποτε τον Γιώργη), παρομοιάζοντάς τον με τον Ελευθέριο Βενιζέλο! Και ποιητικά του απαντάμε: «Γεια σου μωρέ Μίμη Κουζελέ, απ’ όλα τα χωνεύεις και στην κατάντια σου Αριστερέ μνημόνια παινεύεις»! Άξιος-άξιος μασκαράς!
Αλλά και ο αποχαιρετισμός του Γιώργου μύριζε ποίηση. Μπορεί να συνέβαλε σ’ αυτό και ο ποιητής Χυτήρης.
«Στα χωριά της Αχαΐας, πάνω στα βουνά όπου πορεύτηκα, οι γέροι μου φώναζαν: “Γιώργο για πάντα μαζί σου”». Γιώργο μου, μπορεί οι γέροι να ήταν αποκλεισμένοι στα χειμαδιά τους και να μην πολυκατάλαβαν! Εμείς όμως, οι «ποιητές» της πόλης, σου αφιερώνουμε τους εξής στίχους: «Γιώργο τώρα που έκανες τη χώρα Μπαγκλαντές στην Πόρσε του αδελφού σου μπες και πριν οι παρελάσεις ανατείλουν, στο διάολο και στον αγύριστο, άντε βγες».
– Ηθικόν;
– Ακμαίο!
– Ηθικόν, ψάρια;
– Ακμαίο!
– Βρε ταξιτζή, γενόσημα παίρνεις;
– Όχι πελάτες μου, προπονούμαι για την παρέλαση. Δεν ακούσατε την Αλέκα, τον Αλέξη, τον Φώτη, τον Λαζόπουλο, τον Μέγκελε, τον Αντώνη, τον Βαγγέλη, τα κανάλια, προειδοποιούν: «Έρχονται οι έφεδροι, οι απόστρατοι, οι προβοκάτορες». Δηλαδή, κάτσε σπίτι σου και βλέπε την παρέλαση από την Τ.V. Λοιπόν, αν ο στόχος είναι να μας τρομάξετε και αν είναι οι παρελάσεις να φτάσουν μέχρι Κολωνάκι, Μαξίμου, Καστρί, Εκάλη, Ραφήνα και Γουδή, δηλώνουμε όλοι οι πελάτες, από τώρα, «έφεδροι» και με σημαία παρακαλώ! Άι σιχτίρ και στον αγύριστο! Αρκετά μας σώσατε όλοι. Οι αγανακτισμένοι είναι εδώ και ενωμένοι. Και θα απαγγείλουν και ποίηση: «Είσαι τρέλα, είσαι τρέλα, δοσίλογε στην παρέλα»!
Εξάλλου και ο ποιητής του Μπαϊρακτάρη (Καραμανλής) με στίχους (κεμπάπ) και Σολωμό (σούσι) ηρεμεί. Ακούς εκεί οι μυστικές δυνάμεις να θέλουν νεκρό τον ποιητή της Δεξιάς! Ο ταξιτζής κατέχει το πλαν Β’. Την ώρα που ο «ποιητής» θα είναι απασχολημένος στον Μπαϊρακτάρη, οι «νηστικές δυνάμεις» του Συντάγματος (αγανακτισμένοι) θα στείλουν τον «λουκάνικο» να κλέψει τις μπριζόλες, θα βγει έξω ο ποιητής και έτσι θα πέσει στα χέρια των «νηστικών δυνάμεων». Τόσο απλά!
Επίλογος: Η Άννα Νταλάρα ρωτάει τον Γιώργο: «Να σου φτιάξω φαΐ για τη δουλειά Γιώργο;». Κι ο Γιώργος απαντά: « Όχι Άννα, θα φάω στη δουλειά (γιαούρτι)»! Φιλάκια στον Τζιμάκο (Πανούση).
Μακριά, πελάτες μου, από τη Χρυσή Αυγή και την Κυριακή σας περιμένω στην «παρέλασις». Για καλό και για κακό πάρτε και κανένα γιαούρτι «Αταλάντης» κατά προτίμηση, κάνει καλό!
Και αν δείτε τον ταξιτζή με ράσο στις 31 Μάρτη στο Μέγαρο, δεν θα είναι οφθαλμαπάτη! Θα ψάλλει βυζαντινούς ύμνους και παραδοσιακό τραγούδι!

Φιλάκια!
Ο Ταξιτζής του Δρόμου της Αριστεράς

 

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!