Μ’ αυτό το σύνθημα απευθύνονται οι νεαροί ακτιβιστές του Μοβ Λαού της Ιταλίας στους συμπολίτες τους, τους οποίους φαίνεται να έχουν αιχμαλωτίσει τα τρία τηλεοπτικά δίκτυα ιδιοκτησίας Μπερλουσκόνι, τα τρία κρατικά δίκτυα που ελέγχει ο Μπερλουσκόνι, τα δεκάδες περιοδικά και εφημερίδες των επιχειρήσεών του, ανάμεσα στα οποία ασφυκτιά και λογοκρίνεται εμμέσως το ένα και μοναδικό μη μπερλουσκονικό τηλεοπτικό δίκτυο. Αντιλήφθηκαν με πιο οξυδερκή τρόπο οι νέοι αυτό που αγνοούσαν ή κάνουν πως αγνοούν οι μεγαλύτεροι;
Αν κρίνει κανείς από τα 2 εκατομμύρια που κατέβηκαν στους δρόμους τον περασμένο Δεκέμβριο στην «Ημέρα του Όχι στον Μπερλουσκόνι» αλλά και από τις διακόσιες χιλιάδες που πήραν μέρος στη διαδήλωση της Πιάτσα ντελ Πόπολο στη Ρώμη, πριν από λίγες ημέρες, η απάντηση είναι μάλλον καταφατική. Ο Μοβ Λαός (ονομάστηκε έτσι επειδή χρησιμοποιεί το μοβ ως χρώμα) ξεπήδησε μέσα από μια πρωτοβουλία στο Διαδίκτυο και έχει δημιουργήσει ένα πολιτικό κίνημα βάσης, όπως δείχνει το σύνθημά του: «Να φύγει ο Μπερλουσκόνι και η κυβέρνησή του». Στην Ιταλία μια γενιά πριν ένα τέτοιο σύνθημα δεν θα μπορούσε να εκπορεύεται από συλλογικότητες που δεν σχετίζονται με κόμματα ή συνδικάτα. «Η επίσημη αντιπολίτευση είναι αδύναμη και διαιρεμένη», λέει μια νεαρή ακτιβίστρια στο δίκτυο του BBC, «και δεν κάνει τη δουλειά της».
Οι νέοι διαδηλώνουν κρατώντας αποσπάσματα του Συντάγματος και φωνάζοντας «οι νόμοι είναι ίδιοι για όλους», αντιδρώντας στην προσπάθεια του Ιταλού πρωθυπουργού να διαφύγει από τις δίκες για διαφθορά και να αποκαταστήσει την ασυλία του που ήρθη με απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, τον περασμένο Οκτώβριο. Το ότι το Δημοκρατικό Κόμμα έσπευσε να προσεταιριστεί το κίνημα αυτό, δεν φαίνεται να το αθωώνει, ως προς τη συνενοχή του, στις εξελίξεις των τελευταίων χρόνων.
Ιταλικό ρομάντζο ή μια πολύ συνηθισμένη ιστορία; Αυτό αναρωτιούνται δημοσιολόγοι για το «φαινόμενο Μπερλουσκόνι» αφού, παρά τα τερατώδη που έχει διαπράξει, συγκεντρώνει ακόμη την προτίμηση πολλών συμπατριωτών του. Οι Ιταλοί ψηφίζουν τον Μπερλουσκόνι γιατί δεν έχει ιδεολογία – η υποστήριξη του καπιταλισμού σπανίως φαίνεται ως ιδεολογία σε ένα καθεστώς αστικής δημοκρατίας, λέει ο Γκ. Στιούαρτ (The Berlusconi Phenomenon – Gifted Demagogue or Lucky Buffon?). Ο Μπερλουσκόνι με την ωμότητά του φαίνεται σαν φιγούρα εκτός πολιτικής, παρά τον αντικομμουνισμό και το φιλοφασισμό του. ‘Η μήπως η προτίμηση προς κάποιον που θεωρείται απατεώνας από δικαστικούς και σκεπτόμενους ανθρώπους δείχνει πόσο εύκολο είναι να χειραγωγούνται οι άνθρωποι από τα Μέσα και πόσο εύπιστα γίνονται τα εκλογικά σώματα, όπως φαίνεται και από άλλες επικράτειες της σύγχρονης καπιταλιστικής δημοκρατίας;
