Στα μέσα Ιουνίου η προσοχή θα στραφεί και πάλι στο ισπανικό κράτος, όπου εξακολουθεί να κυβερνά η Δεξιά του Ραχόι με την ανοχή των «σοσιαλιστών». Στις 13-14 Ιουνίου θα συζητηθεί στη Βουλή η πρόταση μομφής την οποία κατέθεσαν οι Podemos. Και δύο μέρες αργότερα θα ξεκινήσει το συνέδριο του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PSOE), που εξακολουθεί να αλληλοσπαράσσεται και μετά την επιστροφή του Πέδρο Σάντσεθ στη ηγεσία του. Η εσωκομματική κρίση ξεκίνησε το 2011, όταν η «σοσιαλιστική» τότε ισπανική κυβέρνηση του Θαπατέρο έβαλε τη χώρα σε καθεστώς μνημονιακής λιτότητας – με αποτέλεσμα το PSOE να χάσει πάνω από το 50% των μελών του και… τις εκλογές. Η ανάδειξη του Σάντσεθ στην ηγεσία το 2014 αποσκοπούσε λοιπόν στην αποτροπή της πλήρους λεηλασίας της εκλογικής βάσης του PSOE από τους Podemos.
Όταν όμως οι αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις του 2015 και 2016 δεν κατάφεραν να αναδείξουν κυβέρνηση, το σύστημα της Μαδρίτης σήμανε συναγερμό, απαιτώντας τη στήριξη του Ραχόι από τους «σοσιαλιστές». Έτσι θα αποσοβούνταν έστω και προσωρινά ο κίνδυνος να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο άλλες δυνάμεις, όπως οι Podemos και τα κινήματα «επαρχιών» του ισπανικού κράτους που επιζητούν την ανεξαρτησία τους από τη Μαδρίτη. Όμως ο Σάντσεθ, φοβούμενος την «πασοκοποίηση» του κόμματός του, αρνούνταν να συναινέσει. Έτσι τον περασμένο Οκτώβριο εκδιώχθηκε με εσωκομματικό πραξικόπημα, εξέλιξη που βύθισε το κόμμα του σε ακόμη οξύτερη κρίση, καθώς οι «διάδοχοι» έδωσαν στον Ραχόι την απαιτούμενη στήριξη.
Η επιστροφή του ως ηγέτη του PSOE στις 21 Μαΐου με 50,2% (έναντι 39,9% που πήρε η εκλεκτή του βαθέος κράτους Σουσάνα Ντίαθ) ερμηνεύθηκε ως μια μικρή εξέγερση των θυμωμένων μελών που απέμειναν, κόντρα στις επίμονες «συμβουλές» να υποστηριχθεί η Ντίαθ. Αλλά η εκλογή Σάντσεθ κάθε άλλο παρά λύνει το πρόβλημα, αφού αυτός πάλι ακροβατεί μεταξύ αριστερής φρασεολογίας και σκληρής πραγματικότητας: τι θα κάνει στην ψηφοφορία της πρότασης μομφής που έχουν καταθέσει οι Podemos; Αν την υπερψηφίσει, είναι πιθανό η κυβέρνηση Ραχόι να πέσει. Οπότε, καλή η «νέα αριστερή στροφή» του PSOE, αλλά μην ζαλιστούμε κιόλας! Όπως φαίνεται, ο Σάντσεθ θα απέχει… και άρα οι πρόσφατα αναζωογονημένες φαντασιώσεις της εγχώριας κυβερνώσας «αριστεράς» για αλλαγή των συσχετισμών στην Ευρώπη θα αναβληθούν για μία ακόμη φορά.
