Μια φορά κι έναν καιρό
υπήρχαν οι φύλακες-άγγελοι.
Πολλοί απ’ αυτούς δούλευαν
στις φάμπρικες που έφτιαχναν
τα παραμύθια…
Άλλοι πάλι πρόσεχαν πρόσωπα
από παιδάκια,
ώσπου να γίνουν πρόσωπα
που έκλειναν τα μάτια.
Αυτό το τελευταίο
είχε αποδεκατίσει
τους φύλακες-αγγέλους
στο διάβα των αιώνων.
Διότι πολλοί απ’ αυτούς
δεν άντεχαν τον τρόπο
που έκλειναν τα μάτια τους
τα πρόσωπα
…κι ακόμα περισσότερο
δεν άντεχαν
τη διαδρομή πολλών προσώπων
ώσπου να κλείσουν τα μάτια τους.
Παρά ταύτα, οι φύλακες-άγγελοι
επέμεναν στις βάρδιες τους.
Κρύβονταν στα άνθη και τις μηχανές
στους στίχους
στα χρώματα, στις μυρωδιές
στα χαρακώματα
και στα καράβια
φύλαγαν και πρόσεχαν.
Μας πρόσεχαν.
Ώσπου δεν τους αντέξαμε άλλο.
Και αρχίσαμε τις συλλήψεις.
Παντού. Στα σπίτια μας, στους κήπους
στα μπακάλικα, στα κόμματα
και στα μουσεία
στα βιβλία. Οι συλλήψεις των
αγγέλων συνεχίσθηκαν επί
δεκαετίες.
Μερικοί απ’ αυτούς οργίσθηκαν,
εξέπεσαν και χάθηκαν
στον Κάτω Κόσμο.
Άλλοι, οι πιο πολλοί από τους λίγους
που επέζησαν
βγήκαν στην παρανομία
και τώρα πια μας φυλάνε κρυφά,
μην τους πάρουμε χαμπάρι
και τους καταδώσουμε
στη Στρατονομία των Τραπεζών
και των εκλογικών αποτελεσμάτων.
Πλην ολίγων προσώπων
που ταΐζουν κρυφά
τους φύλακες-αγγέλους,
όπως ταΐζουν τα πουλάκια
με ευχαριστίες τα άστρα,
περιμένοντας να ξαναγίνουμε
άνθρωποι.
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
27•IV•2021
