Καθώς τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν στην Ιερουσαλήμ μετά την αιματηρή επίθεση Παλαιστινίων στη συναγωγή που άφησε πίσω της τέσσερις Ραβίνους και έναν αστυνομικό νεκρό, χρειάζεται κανείς να σταθεί τόσο στις πρώτες πολιτικές επιπτώσεις όσο και στο ευρύτερο πλαίσιο μέσα στο οποίο έγινε.
Ήδη το Ισραήλ δεν αρκείται στη συλλογική τιμωρία της οικογένειας και ολόκληρης της γειτονιάς των δύο νεκρών πλέον Παλαιστινίων δραστών, ούτε στο να αφήνει τους εποίκους ανεξέλεγκτους να επιτίθενται σε όποιον Παλαιστίνιο βρίσκουν μπροστά τους. Προσπαθεί επιπλέον να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την κατάσταση πολιτικά. Καταρχάς κατηγορεί τόσο τον Πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς όσο και τη Χαμάς, παρόλο που ο πρώτος καταδίκασε την επίθεση. Η Χαμάς τη χαιρέτισε όπως και το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης PFLP, μέλη του οποίου φαίνεται ότι είναι οι δράστες, χωρίς όμως το κόμμα να δηλώνει ότι οργάνωσε την επίθεση. Επίσης το Ισραήλ ανακοίνωσε ήδη νέους εποικισμούς στη Δυτική Όχθη.
Πρέπει να τονιστεί πως η παλαιστινιακή αντίδραση και η σταδιακή κλιμάκωση στην Ιερουσαλήμ ήρθε μετά από πολλούς μήνες προκλήσεων και επιθέσεων των εποίκων και των αρχών κατοχής τόσο στο Τέμενος Αλ Άκσα όσο και σε παλαιστινιακές γειτονιές, με αποκορύφωμα το κρέμασμα Παλαιστίνιου οδηγού μέσα στο λεωφορείο του. Όπως ανέλυσε πρόσφατα κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα ο Σέρτζιο Γιάχνι, από το Κέντρο Εναλλακτικής Πληροφόρησης (AIC), η επίθεση στην Αν. Ιερουσαλήμ αποτελεί την τρίτη φάση της επίθεσης, μετά από αυτές στη Δυτική Όχθη τον Ιούνιο και στη Γάζα τον Ιούλιο-Αύγουστο, στο πλαίσιο οργανωμένου σχεδίου να πληγεί η ραχοκοκαλιά της πολιτικής αντίστασης των Παλαιστινίων.
Ο Παλαιστίνιος αναλυτής Νάσαρ Ιμπραχίμ, επίσης από το AIC, αναρωτιόταν λίγες μέρες πριν πώς είναι δυνατό ορισμένοι δημοσιογράφοι να αντιμετωπίζουν τις επιθέσεις του Ισραήλ με την αντίληψη «το Ισραήλ τα κάνει αυτά από χαζομάρα».
«Αυτή τη στιγμή, ενώ ο κόσμος είναι απασχολημένος με άλλα ζητήματα, το Ισραήλ αποφάσισε πως ήταν ώρα να περάσει την παλαιστινιακή και αραβική κόκκινη γραμμή. Αυτή η κόκκινη γραμμή σχετίζεται με τη γεωγραφία, τη θρησκεία, την ηθική και το συμβολισμό για τους Παλαιστίνιους και τους Άραβες. Το Ισραήλ δίνει το ισχυρότερο δυνατό χτύπημα στο σύμβολο, με τις επιθέσεις στο Αλ Άκσα, και έτσι ανοίγει το δρόμο για μεταβολές, δημογραφικές, χωροταξικές, οικονομικές ή πολιτικές. […] Η κλιμάκωση του Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ δεν είναι μόνο πολιτική, αλλά στρατηγική. Είναι η κλιμάκωση ολόκληρου του πλαισίου ενεργειών που έχουν γίνει από την κατοχή από το 1967. Επιδιώκει να αλλάξει τον πυρήνα της κατάστασης στην Ιερουσαλήμ σε όλα τα επίπεδα ώστε να φτάσει η κατάλληλη στιγμή που αυτά τα νέα δεδομένα θα μετατραπούν σε δομές που δύσκολα θα αντιστρέφονται».
Σύλλογος Ιντιφάντα
https://intifadagr.wordpress.com/
