Του Χρήστου Πιλάλη
Πριν από μία εβδομάδα, η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου δημοσιοποίησε, με τυμπανοκρουσίες, το σχέδιο υλοποίησης των προγραμματικών δεσμεύσεων του ΠΑΣΟΚ στο χώρο της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Σε 38 γενικόλογες σελίδες (όλο το κείμενο είναι στο https://www.ypepth.gr) επιχειρείται εν είδει έκθεσης ιδεών η περιγραφή ενός εξωραϊσμένου «νέου σχολείου», που θα αξιοποιεί κάθε σύγχρονο εργαλείο. Διότι, όπως επισημαίνεται, ο διαδραστικός πίνακας, το ηλεκτρονικό βιβλίο, το ψηφιακό εκπαιδευτικό υλικό, ο προσωπικός μαθητικός υπολογιστής, μεταξύ άλλων, «καταργούν τα σύνορα της γνώσης».
Πρόκειται για ένα αυθαίρετο συμπέρασμα που αγνοεί ότι πληροφορία και γνώση είναι διαφορετικά πράγματα τα οποία συνδέονται με διαφορετικές εγκεφαλικές διεργασίες: η πρώτη κυρίως με τη μνήμη και η δεύτερη με ανώτερες νοητικές λειτουργίες, όπως είναι η ανάλυση και η σύνθεση διά της κριτικής και δημιουργικής σκέψης.
Ως διά μαγείας και χωρίς αναφορά ή έστω υπαινιγμό στις αναγκαίες παιδαγωγικές μεθόδους, που θα οργανώσουν την ψηφιακή πληροφορία και θα συντελέσουν στη γνώση, τα νέα ψηφιακά προϊόντα αποκτούν μεταφυσικές διαστάσεις, προκειμένου το υπουργείο να εντυπωσιάσει χωρίς κόπο.
Το «Νέο Σχολείο» θα συνδεθεί με τη «Νέα Αρχιτεκτονική» της αυτοδιοίκησης, με μεταφορά νέων αρμοδιοτήτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση που έχει πενιχρούς πόρους. Το έργο αυτό το έχουμε ξαναδεί. Έχουμε την εμπειρία των παιδικών σταθμών, που μεταφέρθηκαν την τελευταία δεκαετία στους δήμους χωρίς καμιά αύξηση στη χρηματοδότησή τους, με αποτέλεσμα τη θεσμοθέτηση τροφείων, που επιβαρύνουν τους γονείς των νηπίων. Παρόμοιο μέλλον φαίνεται να προετοιμάζει το υπουργείο και στις οικογένειες των μαθητών των δυο πρώτων βαθμίδων της εκπαίδευσης.
Στους στόχους του «Νέου Σχολείου» βρίσκουμε την ενίσχυση της καινοτομίας και του επιχειρηματικού πνεύματος. Όπως φαίνεται, υιοθετείται η πρόταση του ΣΕΒ για μάθημα επιχειρηματικότητας στην εκπαίδευση, που έγινε κατά τη συνάντησή του με την υπουργό, στις 11/11/2009. Ως στόχοι αναφέρονται, ασαφώς, η μείωση του ποσοστού των μαθητών που τελειώνουν την υποχρεωτική εκπαίδευση με πρόβλημα στην ανάγνωση και στα μαθηματικά, καθώς και η μείωση της σχολικής διαρροής. Τίποτα δεν συγκεκριμενοποιείται όταν σε όλους αυτούς τους δείκτες η Ελλάδα βρίσκεται στις χειρότερες θέσεις της Ευρώπης με πολύ μεγαλύτερα ποσοστά από το μέσο όρο της ΕΕ. Το «Νέο Σχολείο» της κυρίας Διαμαντοπούλου μπορεί να στεγάζεται σε παμπάλαια κτίρια, χωρίς χώρους άθλησης, χωρίς υποδομές για τους μαθητές ΑΜΕΑ, χωρίς παιδοψυχολόγους, με 30 μαθητές και μαθήτριες ανά τάξη, μπορεί να μην έχει εκπαιδευτικούς, θα έχει όμως ευρυζωνικότητα και πλήρη ψηφιακή υποστήριξη από το Σεπτέμβρη στη Δευτεροβάθμια και πιλοτικά στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση! Τι κι αν τα νέα προγράμματα σπουδών -το περιεχόμενο, δηλαδή, που θα δώσει την όποια εκπαιδευτική υπόσταση στα ψηφιακά εργαλεία – θα εφαρμοστούν πειραματικά το 2011 και θα γενικευτούν στο σύνολο της χώρας το 2012;
Οι δε εκπαιδευτικοί καλούνται να επιμορφωθούν στο επιστημονικό αντικείμενό τους, στις παιδαγωγικές μεθόδους, στις νέες τεχνολογίες αλλά και στα θέματα διοίκησης της εκπαίδευσης με βραχύχρονα σεμινάρια 50 ωρών κατά πρόσωπο και 150 ωρών από απόσταση! Πολλοί κρίσιμοι τομείς, όπως η ξενόγλωσση εκπαίδευση και η ειδική αγωγή του «Νέου Σχολείου» περιγράφονται συνθηματικά. Οι δε «Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας» θα εφαρμοστούν σε 10 περιοχές ώς το 2013. Όμως, με βάση τη διεθνή εμπειρία, με το χαρακτηρισμό μιας περιοχής, στην οποία συσσωρεύονται περισσότερα προβλήματα, ως «ζώνης εκπαιδευτικής προτεραιότητας» η πολιτεία καλείται να παρέμβει ενισχυτικά με εξειδικευμένο εκπαιδευτικό προσωπικό, ενισχυτική διδασκαλία, τμήματα ένταξης και υποδοχής αλλοδαπών και παλιννοστούντων μαθητών, προγράμματα εμψύχωσης και στήριξης της οικογένειας, ενίσχυση της γλωσσομάθειας, ειδικά προγράμματα ψυχοπαιδαγωγικής παρέμβασης και ό,τι άλλο απαιτείται. Όλα αυτά, που σήμερα λείπουν, απαιτούν πολλά χρήματα για το δημόσιο σχολείο που διαρκώς υποβαθμίζεται από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.
Η σημερινή κυβέρνηση με το νέο της σχέδιο και τη μεγάλη υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης σπρώχνει το δημόσιο σχολείο ακόμη περισσότερο στα ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα (αγορά νέων τεχνολογιών, Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, ιδιωτική εκπαίδευση).
Από το επιπλέον 1 δις ευρώ που υποσχέθηκε για την παιδεία προεκλογικά, αλλά και στον προϋπολογισμό του 2010, τα 980 εκατομμύρια έχουν εξανεμιστεί με τα μέτρα του Γενάρη και του Μάρτη. Το υπόλοιπο συνολικό ποσό για την παιδεία αντιπροσωπεύει το 3,1% του ΑΕΠ, ποσοστό που είναι το μακράν χειρότερο κάθε ευρωπαϊκής χώρας στην Ε.Ε. των 27. Εν τέλει, μπορεί η παιδεία μας να έχει μείνει πολύ πίσω, όμως με τη νέα «ψηφιακή τάξη» θα μας μείνει τουλάχιστον το e-book!
Η πολιτική της κυβέρνησης και η μεγάλη υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης, παραδίδει το δημόσιο σχολείο στους ιδιώτες
