Ηλεκτρικές αναγνώσεις φ.94

…Οι Ηλεκτρικές Αναγνώσεις γίνονται κινηματογραφικές… Διαβάζω τα Καλοκαιρινά ψέματα του Bernhard Schlink (Κριτική).

Από την εποχή του Διαβάζοντας στη Χάνα δεν έχω χάσει κανένα του βιβλίο, όμως η καινούργια αυτή συλλογή διηγημάτων φέρνει κάτι διαφορετικό. Μια μοναδική ατμόσφαιρα, λεπτές ψυχολογικές παρατηρήσεις, ανελέητη ματιά σε κάθε είδος σχέσεων. Ο άντρας και η γυναίκα. Η μητέρα και η οικογένεια. Ο γιος κι ο πατέρας. Σκηνές από παράξενα καλοκαίρια. Μερικές από τις ιστορίες αγγίζουν τα όρια του θρίλερ. Πολλές φορές κινδύνεψα να κατέβω σε λάθος σταθμό του μετρό. Κι ενώ, λοιπόν, μετεπιβιβάζομαι στο Σύνταγμα κρατώντας το βιβλίο στο χέρι με το δάχτυλο να σημαδεύει τη σελίδα, βλέπω μπροστά μου τον Θόδωρο Αγγελόπουλο. Δεν τον γνωρίζω και δεν τον έχω συναντήσει ποτέ μου, ωστόσο, του μιλάω. Κάτι αμήχανο για το πόσο μου αρέσει η δουλειά του. Εκείνη τη στιγμή σκέφτομαι ότι αν κάποιος θα μπορούσε να μεταφέρει στον κινηματογράφο τα Καλοκαιρινά ψέματα αυτός δεν θα ήταν άλλος από τον σκηνοθέτη του Θίασου. Του προτείνω το βιβλίο. «Νομίζω θα σας αρέσει». Του θυμίζω πως πρόκειται για τον συγγραφέα της Χάνα που μεταφέρθηκε πετυχημένα και στον κινηματογράφο. Με ρωτά για τον εκδοτικό οίκο. Πριν αλλάξουμε τρένα τον ρωτώ για την καινούργια του ταινία. «Αρχίζουμε γυρίσματα τον Φεβρουάριο. Θα αφορά την κρίση…».
…Ο σκηνοθέτης χάνεται στον κόσμο σαν ήρωας μιας από τις ταινίες του. Πηγαίνω στον Ηλεκτρικό, συνεχίζοντας τον Schlink και νιώθω σαν να έκανα μόλις ένα πέρασμα από κάποιο φιλμ…
…Νιώθω λες και ζω παράξενες συμπτώσεις, όταν λίγες μέρες μετά ταξιδεύω για τη Θεσσαλονίκη έχοντας στις αποσκευές μου το Νήμα, το καινούργιο μυθιστόρημα της Βικτόρια Χίσλοπ (Διόπτρα). Το ανοίγω για πρώτη φορά στο τρένο και διαπιστώνω πως διαδραματίζεται στη Θεσσαλονίκη. Και, μάλιστα, στη γειτονιά όπου πηγαίνω να φιλοξενηθώ. Μέχρι να επιστρέψω στην Αθήνα θα το έχω διαβάσει όλο! Θα ζω παράλληλα σε πραγματικό και σε μυθιστορηματικό χρόνο. Η ιστορία ξεκινά με τη μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης. Ακολουθεί η Καταστροφή της Σμύρνης και η προσφυγιά. Η νέα μορφή της Θεσσαλονίκης ξεπηδά. Η Χίσλοπ μέσα από τις περιπέτειες των ηρώων της μας παρουσιάζει την ιστορία της πόλης μέσα στον 20ό αιώνα, φτάνοντας μέχρι τις μέρες μας. Το μυθιστόρημα γίνεται απολύτως επίκαιρο με την παρουσίαση του αποτρόπαιου πρόσωπου του δωσιλογισμού. Οι συνεργάτες των Γερμανών, η συμμετοχή τους στο Ολοκαύτωμα, οι περιουσίες που αποκτήθηκαν στον πόλεμο. Η ατιμωρησία… Και από την άλλη οι απεργίες, ο Μάης του ’36, η Αντίσταση, οι διωγμοί… Ένα βιβλίο που δεν προτείνεται να διαβάσει η παρέα του… Καρατζαφέρη που θεωρεί απλό «λάθος» του Χίτλερ το Ολοκαύτωμα.
…Πιο ανάλαφρο, αλλά με πάντα παρούσα την ιστορία είναι το νέο μυθιστόρημα του Τεύκρου Μιχαηλίδη Τα τέσσερα χρώματα του καλοκαιριού (Πόλις) που μας ταξιδεύει στη Σέριφο, στους πρώτους εργατικούς αγώνες, αλλά και σε ένα παράξενο μαθηματικό αίνιγμα, αυτό των «τεσσάρων χρωμάτων» που χρειάζονται για να φτιάξεις ένα χάρτη. Συναρπαστικό, με καλοκαιρινή διάθεση που τονίζεται και με τους στίχους γνωστών τραγουδιών που χρησιμοποιούνται, με  μια ερωτική ιστορία που θα σας θυμίσει παλιά καλοκαίρια, το βιβλίο προσφέρεται και για μια σύντομη απόδραση από το ζοφερό σήμερα…
…Αντίθετα, στο σκοτάδι των ανθρώπινων σχέσεων μας οδηγεί το παράξενο Δάσος των παιδιών του Χρήστου Αγγελάκου (Μεταίχμιο). Μια ηλικιωμένη γυναίκα, δίπλα σε ένα δάσος που απειλείται από καταπατητές, σε ένα παλιό σπίτι που καταρρέει ανοίγοντας την όρεξη των εργολάβων, ζει ένα τελευταίο σκίρτημα του έρωτα που θα αποδειχθεί απολύτως αδιέξοδο. Με μια ιστορία που μοιάζει να επαναλαμβάνεται ως (νέα) τραγωδία. Βυθίζεται στις σκοτεινές της αναμνήσεις, σε μια ζωή όπου καταφύγιο και σκηνικό των χειρότερων στιγμών της ζωής της θα γίνει το δάσος. Το δάσος που, τελικά, θα καταβροχθίσει και την ίδια…
…Γιατί νιώθω πως έτσι μοιάζει να μας καταβροχθίζει καθημερινά και όλο αυτό το δίκτυο των υπόγειων γραμμών;   

Σχόλια