Γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Σε όλη την προεκλογική περίοδο, κυβέρνηση και κόμματα της Αντιπολίτευσης έπαιξαν θέατρο προκειμένου να ξεγελάσουν τους ψηφοφόρους. Προσάρμοσαν τη ρητορική τους και τη συνθηματολογία τους σε πολεμική εθνικών εκλογών. Κι αυτό, επειδή στην Ευρωβουλή δεν μπορούν να ασκήσουν καμία επιρροή. Το στρατηγείο του άκρατου καπιταλισμού δεν δέχεται υποδείξεις, ούτε ενδιαφέρεται για τα προβλήματα των λαών. Τα συμφέροντα των ξένων τραπεζιτών είναι ο άξονας πάνω στον οποίο υποχρεούνται να προσαρμόζονται άπαντες.
Η ΑΠΑΤΗ των λόγων και των εικόνων επιστρατεύθηκε πάνω από έναν μήνα προκειμένου να εξιδανικευτεί το «Ιερατείο» του στυγνού καπιταλισμού, δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ένωση, και να προσέλθουν οι πολίτες να ψηφίσουν. Η ψηφοφορία αυτή όμως δεν έχει καμία σχέση με τις ψηφοφορίες που γνωρίζαμε στις εθνικές εκλογές. Εκεί πηγαίναμε για να στείλουμε πράγματι αντιπροσώπους των κομμάτων που μας εξέφραζαν ιδεολογικά. Τα πολιτικά κόμματα, με παράδοση μέσα στο πέρασμα του χρόνου, αντιπροσώπευαν τις αντιλήψεις μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων. Υπήρχαν και ηγέτες-προσωπικότητες που λατρεύονταν από τους οπαδούς και έγραψαν Ιστορία.
Τα τελευταία χρόνια, είναι γεγονός ότι ο πολιτικός μας κόσμος βρίσκεται σε σήψη και παρακμή τέτοια, που ουδέποτε κατά το παρελθόν είχαμε γνωρίσει. Αλλά δεν είναι τώρα αυτό το θέμα. Επικεντρώνουμε την προσοχή μας στην ψηφοφορία της 9ης Ιουνίου. Διότι οι ευρωεκλογές δίνουν στην πραγματικότητα μία ψευδαίσθηση δημοκρατικού δικαιώματος των πολιτών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν κατασκευάσθηκε προκειμένου να προασπίσει δικαιώματα και συμφέροντα πολιτών και λαών. Είναι η στυγνή δικτατορία του άκρατου καπιταλισμού των διεθνών τραπεζιτών, που μέσω της οικονομίας και του κοινού νομίσματος, το οποίο ελέγχεται εκτός συνόρων, επιβάλλει μέτρα και κανόνες που εξυπηρετούν αποκλειστικά το μεγάλο κεφάλαιο. Χώρα που δεν έχει εθνικό νόμισμα καθίσταται αυτομάτως υπόδουλη.
Η πολιτική των Βρυξελλών επέφερε φτωχοποίηση του ελληνικού λαού τέτοια που ουδέποτε στο πέρασμα του χρόνου γνώρισε υπό ομαλές συνθήκες. Ο ευρωπαϊκός ολοκληρωτισμός δεν έχει ανάγκη τις παλαιές συνταγές των τανκς και των όπλων. Αυτές είναι ξεπερασμένες μεθοδεύσεις. Με έναν κάλπικο μανδύα «δημοκρατίας» και κοινοβουλευτισμού επιβάλλεται η υποδούλωση λαών, που ουσιαστικά χάνουν την εθνική τους ανεξαρτησία. Η Ελλάδα π.χ. από ανεξάρτητο κράτος μετεβλήθη σε γεωγραφική υποδιαίρεση του μορφώματος που λέγεται «Ευρωπαϊκή Ένωση». Η τελευταία εμφανίζεται ως… «λίκνο της δημοκρατίας», ενώ πρόκειται για οικονομικό φασισμό.
ΓΙΑ ΝΑ επιτευχθεί η «προσαρμογή», δηλαδή η υποδούλωση των κρατών σ’ αυτόν τον ολοκληρωτισμό των τραπεζιτών, χρειάσθηκε επί χρόνια να εκμαυλιστεί ο πολιτικός κόσμος των κρατών. Έπεσαν στην παγίδα ακόμα και καλοπροαίρετοι πολιτικοί διαφόρων κομμάτων. Περισσότερο ενδιέφερε όμως το «Ιερατείο» των Βρυξελλών να προσκυνήσουν τη νέα πολιτική «θρησκεία» οι παντός είδους Αριστεροί.
Και τούτο επραγματοποιήθη επειδή είχαν επιπλεύσει στα κόμματα αριβίστες, πολιτικοί τυχοδιώκτες, «ιδεολόγοι της βουλευτικής αποζημιώσεως» και άλλοι τυχάρπαστοι, που ήταν πρόθυμοι να πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων ιδέες και αρχές χάριν των οικονομικών προνομίων που εξασφάλιζαν. Δεν πρόκειται να αναφέρουμε ονόματα. Είναι εύκολο να τους εντοπίσετε μελετώντας τους καταλόγους των ευρωβουλευτών μέσα στο διάβα των καιρών. Οι πολιτικοί αυτής της κατηγορίας, δεν έχουν στην πραγματικότητα πολιτικά σύνορα. Σιωπηλά ενώνονται την ώρα των κρίσιμων αποφάσεων. Κι αξίζει να ανατρέξει κανείς στο ξεκίνημα της Ιστορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ για να δει εκείνους που πρωτοστάτησαν με… «ιερόν πάθος» για να μας βάλουν μέσα στη «στρούγκα» των διεθνών τραπεζιτών.
Το ευρωκοινοβούλιο είναι η Κίρκη που μεταβάλλει μέσω του χρήματος τους ευρωβουλευτές σε πειθήνια όργανα των οικονομικών δικτατόρων. Πέφτουν στα τέσσερα αποδεχόμενοι τις «άνωθεν» διαταγές. Κίρκη υπάρχει, δεν υπάρχουν όμως Οδυσσείς να αντισταθούν στις σειρήνες που παίρνουν τα μυαλά των «κομματικών πληρωμάτων». Μπροστά στη γενική φτωχοποίηση που έχει επέλθει, την ακρίβεια, την ανεργία και την υποβάθμιση της ζωής, οι λαοί σιγά-σιγά ξυπνούν από τον λήθαργο και αρχίζουν να αναζητούν μεθόδους για να αντιδράσουν. Οι άνθρωποι δεν θαμπώνονται πλέον από τη διαφημιζόμενη «ευρωπαϊκή προοπτική» και δυσανασχετούν. Τα κέντρα των Βρυξελλών το έχουν αντιληφθεί αυτό, όπως και την απροθυμία μεγάλης μερίδας των πολιτών να προσέλθουν στις κάλπες. Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι στην πραγματικότητα η ψήφος τους έχει αποκλειστικό στόχο να δώσει «δημοκρατική νομιμοφάνεια» στην απολυταρχία του μεγάλου κεφαλαίου. Γι’ αυτό πρωθυπουργοί και αρχηγοί κομμάτων έχουν πάρει εντολή να διαφημίζουν, να εξυμνούν και να παρουσιάζουν την ψηφοφορία για την ευρωβουλή ως… «θρίαμβο της δημοκρατίας»!
ΌΣΟ ΠΛΗΣΙΑΖΑΜΕ προς την 9η Ιουνίου τα κόμματα άφησαν τα προσχήματα. Ο Μητσοτάκης ζήτησε «ενίσχυση» των ποσοστών του για να δείξει ότι διατηρεί την προτίμηση των ψηφοφόρων. Η μεγάλη υποκρισία όμως είναι του Κασσελάκη και του ΣΥΡΙΖΑ. Ο εξ Αμερικής εφοπλιστής δεν είπε λέξη για τον ολοκληρωτισμό του ευρωκοινοβουλίου, και επιδόθηκε σε προεκλογικές υποσχέσεις που θα… «βελτιώσουν τη ζωή μας»! Δεν θέλησε να αντιπολιτευθεί τις Βρυξέλλες, αφού κι αυτός είναι δέσμιος του «Ιερατείου». Την παλιά εποχή, το ΚΚΕ ποτέ δεν έκρυψε τους στενούς δεσμούς του με το Κ.Κ. της ΕΣΣΔ. Άπειρες φορές διακήρυξε την απέραντη φιλία του με το «μεγάλο κόμμα του Λένιν» ( παλαιότερα και του Στάλιν). Γεγονός είναι ότι το ΚΚΕ από της ιδρύσεώς του δεν είχε καμιά αυτοτέλεια. Αλλά αυτή η υπακοή τουλάχιστον εναρμονιζόταν με την ιδεολογία του διεθνούς Κομμουνισμού και των κανόνων της Κομιντέρν. Ο Κασσελάκης όμως δεν υπακούει σε κανένα κομμουνιστικό ή αριστερό «κέντρο». Εκτελεί εντολές του αμερικανικού παράγοντα και των συμφερόντων των Βρυξελλών, αλλά δεν θέλει να φανούν οι δεσμοί του με τις «άνομες εξουσίες»!
Ο Μολότοφ είχε χαρακτηρίσει το ΚΚΕ ως «μικρό φλάουτο μέσα στη μεγάλη κόκκινη ορχήστρα». Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι επίσης «μικρό φλάουτο», αλλά μέσα στην τεράστια καπιταλιστική ορχήστρα. Με τον θλιβερό του ρόλο δεν μπορεί να επηρεάσει στο ελάχιστο την αριστερή διανόηση. Ο Τολιάτι είχε θέσει ως στόχο του Ιταλικού Κ.Κ. τη δημιουργία μιας ιταλικής κομμουνιστικής παράδοσης, σε θέση να επηρεάσει και να συγκινήσει την ιταλική διανόηση. Και το πέτυχε. Ο ΣΥΡΙΖΑ το μόνο που κατάφερε είναι να γελοιοποιήσει και να εξευτελίσει την Αριστερά. Με τις ευρωεκλογές, ο Στέφανος έκανε φανερή την υποταγή του στους τραπεζίτες, αφού οι προτάσεις του για «να βελτιώσει τη ζωή μας» δεν έρχονται σε σύγκρουση με τις εντολές των «κηδεμόνων». Η φωνή του δεν είναι γνήσια, αλλά αντίλαλος των Βρυξελλών. Οι ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου στην ουσία νοθεύουν το νόημα της δημοκρατίας. Παρέχουν την ψευδαίσθηση στους πολίτες ότι δήθεν έχουν λόγο και επηρεάζουν τις τύχες των ευρωπαϊκών λαών και των εθνών.
Γι’ αυτό, ποτέ άλλοτε η αποχή από τις κάλπες δεν είχε τόση σημασία, όσο σήμερα. Επειδή τώρα έχει νόημα αποδοκιμασίας των καπήλων της δημοκρατίας.
Είναι η ώρα να υμνήσουμε την ελευθερία της βουλήσεως, όπως το έκανε ο Μαγιακόφσκι με τους στίχους του, κλείνοντας τ’ αυτιά μας στην ευρωπαϊκή προπαγάνδα των κομμάτων.
«Εγώ είμαι πια ελεύθερος από αγάπες και αφίσες…»
