Ο Καντάφι είχε την ίδια μοίρα με τον Σαντάμ Χουσεΐν. Εκτέλεση. Στην περίπτωση του Σαντάμ έγινε και μια εικονική δίκη. Στην περίπτωση του Καντάφι, έγινε εκτέλεση τραυματία και διαπόμπευση του νεκρού σώματός του.
Οι επί δεκαετίες δικοί του άνθρωποι που στελεχώνουν το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο γέμισαν τον κόσμο ψεύδη. Ανακοίνωσαν ότι σκοτώθηκε από «διασταυρούμενα πυρά». Μπορεί, είπαν, να σκοτώθηκε από πυρά «επαναστατών ή πιστών». Αυτοί πρόκειται να εφαρμόσουν το «κράτος δικαίου» στη Λιβύη. Όχι ότι οι προστάτες τους είναι καλύτερου φυράματος, βεβαίως.
Θα μπορούσε κάλλιστα να θέσει κανείς το ερώτημα: Πόσο βολικό θα ήταν να παρουσιαστεί ο Καντάφι στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ή σε όποιο άλλο που θα τηρούσε στοιχειωδώς τις διαδικασίες; Για παράδειγμα, θα μπορούσε να μιλήσει με πολλές λεπτομέρειες για το βίο και την πολιτεία όσων εμφανίζονται τώρα ως επαναστάτες και δημοκράτες στη Λιβύη και θα κληθεί ο λιβυκός λαός να ψηφίσει κάποτε. Το ότι ήταν τύραννος δεν αλλάζει το γεγονός ότι αυτοί που άρπαξαν την ηγεσία της εξέγερσης είναι ένας αντιδραστικός εσμός, πολλά μέλη του οποίου έχουν συμφωνήσει εδώ και καιρό να ξεπουλήσουν τον πλούτο της Λιβύης και να προσφέρουν χώρο εγκατάστασης στην αμερικανική Africom για τους πολέμους της στην Αφρική.
Ο Καντάφι στη Χάγη θα έφερνε, επίσης, σε πολύ δύσκολη θέση όλους εκείνους τους Ευρωπαίους ηγέτες, Μπλερ, Μπερλουσκόνι, Σαρκοζί, που τον αγκάλιαζαν θερμά και του φιλούσαν το χέρι μόλις δυο χρόνια πριν, όλους εκείνους τους σεβάσμιους δυτικούς διανοούμενους που χρηματίζονταν απ’ αυτόν, όλες εκείνες τις επικερδείς συμφωνίες που τον μετέβαλαν από το «τρελό σκυλί» επί Ρέιγκαν σε «δικό μας μπάσταρδο».
Έτσι η εκτέλεσή του με όποιο τρόπο ήταν προαποφασισμένη. Η Χ. Κλίντον, σε μια έκτακτη επίσκεψη στην Τρίπολη, 48 μόλις ώρες πριν την αναγγελία του θανάτου του, δήλωσε: «Πιάστε τον ή σκοτώστε τον», προφανώς δεν μπορούσε να πει απλώς «σκοτώστε τον και πετάξτε τον στη θάλασσα», όπως στην περίπτωση του Οσάμα μπιν Λάντεν. Επισκέφθηκε τη Λιβύη τη στιγμή που οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί είχαν μετατρέψει τη Σύρτη, ιδιαίτερη πατρίδα του Καντάφι, σε μια νέα Φαλούτζα, και ασφαλώς συζητιόταν ο χειρισμός του θέματος.
Πάνω στο νεκρό σώμα του έπεσαν σαν τα σαρκοβόρα όλοι. Το γαλλικό υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε ότι τον τραυμάτισε γαλλικό μαχητικό Rafale που βομβάρδισε το κονβόι του. Το αμερικανικό Πεντάγωνο ότι τον τραυμάτισαν πυρά ενός Predator που εξαπέλυσε πύραυλο «Φωτιά της Κόλασης», για να παίρνουν πόντους στην αγορά και τα θαυμάσια προϊόντα τους. Όταν κρύφτηκε τραυματισμένος σε έναν αγωγό ομβρίων τον βρήκαν οι «επαναστάτες». Οι οποίοι, σύμφωνα με αραβικά δίκτυα, τον έσπρωχναν και τον έσερναν πληγωμένο και αιμορραγούντα και αφού τον έβαλαν στην καρότσα ενός φορτηγού, τον εκτέλεσαν με μια σφαίρα στο κεφάλι και μία στο στήθος. Στη συνέχεια οι «άνθρωποι της νέας Λιβύης» περιέφεραν τη σορό του στη Μισράτα, κυλώντας το νεκρό και ματωμένο σώμα στα πεζοδρόμια.
Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Independent σοκάρουν τόσο πολύ οι σκηνές που τραβήχτηκαν από κινητό τηλέφωνο που η υπηρεσία ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ ζήτησε να καθυστερήσει η κηδεία του Καντάφι και να διεξαχθεί έρευνα για τις συνθήκες του θανάτου του. Κατόπιν εορτής πάντα.
Και με τα θύματα της Σύρτης; Τους εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες που προκάλεσε το ΝΑΤΟ, μόνο και μόνο για να «ξετρυπώσει» τον Καντάφι; Ποιος θα ζητήσει λογαριασμό γι’ αυτά και ποιος θα τιμωρηθεί; Μα κανείς, ασφαλώς. Τουλάχιστον όχι τώρα και όχι από αυτούς τους οργανισμούς, όπως τα δικαστήρια της Χάγης, που έχουν κόψει και ράψει στα μέτρα τους οι Αμερικανο-ευρωπαίοι.
Θα μπορούσε κάλλιστα να θέσει κανείς το ερώτημα: Πόσο βολικό θα ήταν να παρουσιαστεί ο Καντάφι στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ή σε όποιο άλλο που θα τηρούσε στοιχειωδώς τις διαδικασίες; Για παράδειγμα, θα μπορούσε να μιλήσει με πολλές λεπτομέρειες για το βίο και την πολιτεία όσων εμφανίζονται τώρα ως επαναστάτες και δημοκράτες στη Λιβύη και θα κληθεί ο λιβυκός λαός να ψηφίσει κάποτε. Το ότι ήταν τύραννος δεν αλλάζει το γεγονός ότι αυτοί που άρπαξαν την ηγεσία της εξέγερσης είναι ένας αντιδραστικός εσμός, πολλά μέλη του οποίου έχουν συμφωνήσει εδώ και καιρό να ξεπουλήσουν τον πλούτο της Λιβύης και να προσφέρουν χώρο εγκατάστασης στην αμερικανική Africom για τους πολέμους της στην Αφρική.
Ο Καντάφι στη Χάγη θα έφερνε, επίσης, σε πολύ δύσκολη θέση όλους εκείνους τους Ευρωπαίους ηγέτες, Μπλερ, Μπερλουσκόνι, Σαρκοζί, που τον αγκάλιαζαν θερμά και του φιλούσαν το χέρι μόλις δυο χρόνια πριν, όλους εκείνους τους σεβάσμιους δυτικούς διανοούμενους που χρηματίζονταν απ’ αυτόν, όλες εκείνες τις επικερδείς συμφωνίες που τον μετέβαλαν από το «τρελό σκυλί» επί Ρέιγκαν σε «δικό μας μπάσταρδο».
Έτσι η εκτέλεσή του με όποιο τρόπο ήταν προαποφασισμένη. Η Χ. Κλίντον, σε μια έκτακτη επίσκεψη στην Τρίπολη, 48 μόλις ώρες πριν την αναγγελία του θανάτου του, δήλωσε: «Πιάστε τον ή σκοτώστε τον», προφανώς δεν μπορούσε να πει απλώς «σκοτώστε τον και πετάξτε τον στη θάλασσα», όπως στην περίπτωση του Οσάμα μπιν Λάντεν. Επισκέφθηκε τη Λιβύη τη στιγμή που οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί είχαν μετατρέψει τη Σύρτη, ιδιαίτερη πατρίδα του Καντάφι, σε μια νέα Φαλούτζα, και ασφαλώς συζητιόταν ο χειρισμός του θέματος.
Πάνω στο νεκρό σώμα του έπεσαν σαν τα σαρκοβόρα όλοι. Το γαλλικό υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε ότι τον τραυμάτισε γαλλικό μαχητικό Rafale που βομβάρδισε το κονβόι του. Το αμερικανικό Πεντάγωνο ότι τον τραυμάτισαν πυρά ενός Predator που εξαπέλυσε πύραυλο «Φωτιά της Κόλασης», για να παίρνουν πόντους στην αγορά και τα θαυμάσια προϊόντα τους. Όταν κρύφτηκε τραυματισμένος σε έναν αγωγό ομβρίων τον βρήκαν οι «επαναστάτες». Οι οποίοι, σύμφωνα με αραβικά δίκτυα, τον έσπρωχναν και τον έσερναν πληγωμένο και αιμορραγούντα και αφού τον έβαλαν στην καρότσα ενός φορτηγού, τον εκτέλεσαν με μια σφαίρα στο κεφάλι και μία στο στήθος. Στη συνέχεια οι «άνθρωποι της νέας Λιβύης» περιέφεραν τη σορό του στη Μισράτα, κυλώντας το νεκρό και ματωμένο σώμα στα πεζοδρόμια.
Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Independent σοκάρουν τόσο πολύ οι σκηνές που τραβήχτηκαν από κινητό τηλέφωνο που η υπηρεσία ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ ζήτησε να καθυστερήσει η κηδεία του Καντάφι και να διεξαχθεί έρευνα για τις συνθήκες του θανάτου του. Κατόπιν εορτής πάντα.
Και με τα θύματα της Σύρτης; Τους εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες που προκάλεσε το ΝΑΤΟ, μόνο και μόνο για να «ξετρυπώσει» τον Καντάφι; Ποιος θα ζητήσει λογαριασμό γι’ αυτά και ποιος θα τιμωρηθεί; Μα κανείς, ασφαλώς. Τουλάχιστον όχι τώρα και όχι από αυτούς τους οργανισμούς, όπως τα δικαστήρια της Χάγης, που έχουν κόψει και ράψει στα μέτρα τους οι Αμερικανο-ευρωπαίοι.
Αρ.Α.
Σχόλια
