Ξανάρχεται έμπρακτα στο προσκήνιο το σχέδιο της τραμπικής διοίκησης να «συμμαζέψει» αυτό που οι ΗΠΑ θεωρούσαν πάντα πίσω αυλή τους – δηλαδή τη Λατινική Αμερική. Και πρώτη χώρα υποψήφια προς «συμμάζεμα» είναι, πάλι, η Βενεζουέλα. Ήδη η Ουάσιγκτον έχει στείλει κοντά στις ακτές της μια εντυπωσιακή αρμάδα πολεμικών σκαφών, συν 4.500 πεζοναύτες και άλλους στρατιωτικούς, «για να καταπολεμήσει το εμπόριο ναρκωτικών». Λέει πολλά το γεγονός ότι σε αυτή τη δύναμη δεν περιλαμβάνονται οι υπηρεσίες καταπολέμησης της διακίνησης ναρκωτικών, αλλά μόνο πολεμικά πλοία και στρατιωτικές μονάδες που πραγματοποιούν εισβολές και πολέμους.
Αυτά όμως είναι λεπτομέρειες για τη Δυτική προπαγάνδα, που εδώ και δεκαετίες εκφράζει την απόγνωσή της για το γεγονός ότι μια λατινοαμερικάνικη χώρα που διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου παγκοσμίως έχει ξεφύγει από το μαντρί. Έτσι, σύμφωνα με την Ουάσινγκτον, η Βενεζουέλα είναι «ναρκο-κράτος». Και ο πρόεδρός της Νικολά Μαδούρο είναι επικεφαλής του φοβερού και τρομερού ναρκο-τρομοκρατικού «Καρτέλ των Ήλιων». Τόσο φοβερού και τρομερού που… δεν αναφέρεται καν στη φετινή ετήσια έκθεση* (ούτε σε καμία από τις 30 προηγούμενες) της Υπηρεσίας Ναρκωτικών και Εγκλήματος του ΟΗΕ! Αλλά ούτε σε καμία άλλη σχετική έκθεση ευρωπαϊκών ή άλλων οργανισμών.
Λεπτομέρειες
Εύλογα λοιπόν οι… έγκριτοι δημοσιογράφοι και αναλυτές που λειαίνουν το έδαφος για μια ακόμη επέμβαση των ΗΠΑ, αποφεύγουν κάθε προσπάθεια να αποδείξουν τους απίθανους ισχυρισμούς του Τραμπ. Διότι τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι από το έδαφος της Βενεζουέλας διακινείται προς τις ΗΠΑ και την Ευρώπη μόλις το 5% της κολομβιανής κοκαΐνης. Αντίθετα, από τη Γουατεμάλα και τα λιμάνια του Εκουαδόρ, για παράδειγμα, η κολομβιανή, μεξικάνικη και αλβανική μαφία διακινούν χιλιάδες τόνους. Υπάρχει μια απλή εξήγηση για τη στοχοποίηση της Βενεζουέλας και του Μαδούρο: το Εκουαδόρ και η Γουατεμάλα παράγουν ελάχιστο πετρέλαιο. Αλλά, κυρίως, μόλις φτερνιστεί κάποιος στην Ουάσινγκτον, οι κυβερνήσεις τους κρυολογούν…
Τώρα όμως διαφημίζονται οι πανηγυρισμοί του Τραμπ για την ανατίναξη, από το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ στα ανοιχτά της Βενεζουέλας, ενός σκάφους «στο οποίο επέβαιναν 11 ναρκο-τρομοκράτες». Αυτή η εξωδικαστική εκτέλεση τύπου Φαρ Ουέστ στέλνει μήνυμα: την Ουάσινγκτον δεν την ενδιαφέρει η καταπολέμηση των ναρκωτικών, αλλά η καθυπόταξη της Βενεζουέλας και η καταλήστευση του πλούτου της. Άλλωστε ο Τραμπ το έχει εξηγήσει με διάφορους τρόπους. Έλεγε π.χ. στον Τζέιμς Κόουμι, την εποχή που αυτός ήταν διευθυντής του FBI: «Ο Μαδούρο κάθεται πάνω σε ένα βουνό πετρέλαιο το οποίο χρειαζόμαστε». Και στον τότε σύμβουλο εθνικής ασφάλειας Τζον Μπόλτον: «Η Βενεζουέλα στην πραγματικότητα αποτελεί τμήμα των ΗΠΑ»!
Μπελάδες
Φυσικά αυτού του είδους η γκανγκστερική λογική δεν είναι προνόμιο του Τραμπ: τη μοιράζεται το σύνολο της κατά τα άλλα αλληλοσπαρασσόμενης βορειοαμερικανικής ελίτ, η οποία διαχρονικά έχει προσπαθήσει με κάθε τρόπο (πραξικόπημα, απόπειρες δολοφονίας, υποκίνηση της φιλοαμερικάνικης αντιπολίτευσης σε τρομοκρατικές ενέργειες κ.ο.κ.) να ανακτήσει τον έλεγχο της Βενεζουέλας. Με την υποστήριξη φυσικά μιας Ευρώπης με επιλεκτικές δημοκρατικές ευαισθησίες. Αν και η τελευταία φαίνεται να πιάστηκε στον ύπνο: όλες οι σχετικές εκθέσεις της Ε.Ε., περιλαμβανομένης της φετινής, δεν κάνουν την παραμικρή μνεία της χώρας αυτής ως «διαδρόμου διακίνησης ναρκωτικών».
Είναι πολύ πιθανό οι επιθετικές κινήσεις των ΗΠΑ να αποσκοπούν στην ενθάρρυνση της εξαντλημένης και πολυδιασπασμένης φιλοαμερικάνικης αντιπολίτευσης να επιχειρήσει έναν νέο γύρο ανατροπής της κυβέρνησης Μαδούρο. Αυτό θα γλίτωνε τον Τραμπ από τον μπελά μιας άμεσης πολεμικής εμπλοκής που εύκολα λέγεται αλλά δύσκολα γίνεται. Το τελευταίο το κατάλαβε μέχρι και ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Ρούμπιο στην επίσκεψή του, αυτήν την εβδομάδα, στο Μεξικό, όπου συναίνεσε με την πρόεδρο Σεϊνμπάουμ στη «συνέχιση της συνεργασίας με σεβασμό στο διεθνές δίκαιο και στην κυριαρχία κάθε κράτους». Πράγματι, η Σεϊνμπάουμ είναι υποχρεωμένη να ελίσσεται αριστοτεχνικά με τη γραμμή «συνεργασία ναι, υποταγή ποτέ» ώστε να αφοπλίσει την τυχοδιωκτική παρόρμηση του Τραμπ για στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ εντός μεξικανικού εδάφους…
***
Το μέχρι στιγμής συμπέρασμα είναι ότι η διοίκηση των ΗΠΑ επιχειρεί να ξεδιπλώσει εκ νέου το σχέδιο επικυριαρχίας σε όλη την αμερικανική ήπειρο, αλλά σκοντάφτει στις αντιφάσεις που το διαπερνούν – και στην αδυναμία της να διατηρεί με επιτυχία πολλαπλά μέτωπα. Ο εμφύλιος διαρκείας εντός της βορειοαμερικάνικης ελίτ και η συνεχιζόμενη (παρά τους φραστικούς λεονταρισμούς του τραμπισμού) πορεία αποδυνάμωσης των ΗΠΑ, περιπλέκουν κι άλλο την κατάσταση – γεγονός που βέβαια μπορεί να προκαλέσει νέους επικίνδυνους τυχοδιωκτισμούς από πλευράς Τραμπ. Διότι για την ώρα ο απολογισμός είναι μάλλον απογοητευτικός: η Γροιλανδία δεν έχει εξαγοραστεί, ο Καναδάς δεν έχει γίνει 51η πολιτεία των ΗΠΑ, ο Παναμάς παραμένει διαφιλονικούμενος, η Κούβα τρολάρει την Ουάσινγκτον, η Βενεζουέλα παραμένει εκτός ελέγχου, ο «ήρωας» Μπολσονάρου δικάζεται στη Βραζιλία, η αδελφή του έτερου «ήρωα» Μιλέι κατηγορείται στην Αργεντινή για υπεξαίρεση και μίζες, και πάει λέγοντας…
* World Drug Report 2025: www.unodc.org/wdr
«Η Μαφία του Μαϊάμι πέτυχε το αδιανόητο»
Την Τετάρτη πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στην ΕΣΗΕΑ εκδήλωση αλληλεγγύης στην Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας, με ομιλητές τον Βενεζουελάνο πρέσβη Φρέντι Φερνάντεζ Τόρες, τον Κουβανό πρέσβη Άραμις Φουέντε Χερνάντεζ, τον συγγραφέα-δημοσιογράφο Λεωνίδα Βατικιώτη, τον συγγραφέα-εκπαιδευτικό Βασίλη Λιόση, τη Λουκία Κωνσταντίνου, μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου Χοσέ Μαρτί, τη Μαντώ Μανώλη, μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Φοιτητών Νομικής Αθήνας, και τον Κώστα Ήσυχο, εκπρόσωπος του δικτύου REDH. Ο πρέσβης της Βενεζουέλας μεταξύ άλλων τόνισε:
«Η Βενεζουέλα εδραίωσε την ανεξαρτησία της το 1823, ύστερα από μια δεκαετία πολέμου κατά τον οποίο έχασε περισσότερο από το μισό του ενήλικου πληθυσμού της και υπέστη την πλήρη καταστροφή της οικονομίας της. Η ανεξαρτησία μας απαιτεί πάντα απόλυτη αφοσίωση. Έτσι ήταν στις αρχές του 19ου αιώνα, έτσι μας αντιστοιχεί και στον 21ο αιώνα… Είναι τεράστια αδεξιότητα της Μαφίας του Μαϊάμι η απόπειρα να δικαιολογήσει μια επίθεση στη Βενεζουέλα επινοώντας μια ανύπαρκτη σχέση με το ναρκοεμπόριο. Είναι ένα ψέμα με λιγότερα “στοιχεία” κι από εκείνο για την ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ… Αυτό που πραγματικά τους ενοχλεί είναι η κυριαρχία μας, η ανεξαρτησία μας, η διαχείρισή από εμάς τους ίδιους του πετρελαϊκού μας αποθέματος, του μεγαλύτερου πετρελαϊκού αποθέματος στον κόσμο… Λένε ότι θα μας ασκήσουν μέγιστη πίεση. Εμείς λέμε: Μέγιστη προετοιμασία. Μέγιστη αντίσταση. Μέγιστη επαναστατικότητα. Η αδέξια πολιτική της Μαφίας του Μαϊάμι πέτυχε το αδιανόητο: όχι μόνο οι τσαβιστές, αλλά και υποστηρικτές της αντιπολίτευσης εγγράφονται ως πολιτοφύλακες για να υπερασπιστούν την πατρίδα!»
