Η κυβέρνηση, τα κόμματα, το ελληνικό κατεστημένο χαριεντίζονται περί τον Κασσελάκη, τις ευρωεκλογές, τον Ολυμπιακό ή τον ΠΑΟΚ, ίσα-ίσα για να αποφύγουν να μιλήσουν «για το ψητό»: Το τεράστιο, καθοριστικό βήμα της Τουρκίας σχετικά με το Αιγαίο.
Ως τώρα το Αιγαίο ήταν ένα σημαντικό πολιτικό ζήτημα. Η Τουρκία, στην προσπάθειά της να αυτοανακηρυχθεί «αυτοκρατορία», δημιούργησε εκ του μηδενός πολιτικό «πρόβλημα Αιγαίο». Η κατάσταση αλλάζει ριζικά από τη στιγμή που το θέμα του Αιγαίου μπαίνει στο σχολικό πρόγραμμα με απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης. Οι Τούρκοι θα μαθαίνουν από μικρά παιδιά ότι το Αιγαίο είναι τουρκικό.
Η ΔΙΑΦΟΡΑ είναι πλέον η εξής: 1) Για μας το Αιγαίο είναι το θαλάσσιο κομμάτι της χώρας μας. Έχουμε ιστορικούς δεσμούς από όταν η Τουρκία δεν υπήρχε. Τώρα μας ανήκει με τους περιορισμούς αλλά και την κατοχύρωση των Διεθνών Συνθηκών, κυρίως της Λωζάνης. Με αυτή την έννοια το Αιγαίο είναι ελληνικό, αναγνωρισμένο ως τέτοιο Διεθνώς. 2) Η απόφαση του Ερντογάν να μετατρέψει το Αιγαίο σε σχολικό μάθημα δημιουργεί την αίσθηση στην Τουρκία, στους νέους και στο σύνολο των Τούρκων ότι δεν είναι πλέον ένα πολιτικό ζήτημα αλλά κάτι που αφορά το «είναι» τους, είναι αιτία ταυτότητας, ύπαρξης. Κάτι σαν τους Σκοπιανούς που πιστεύουν (ψευδής συνείδηση) ότι είναι Μακεδόνες-απόγονοι του Μέγα Αλέξανδρου.
Δίκιο έχει αυτός που θα βγει αλώβητος, νικητής. Τα υπόλοιπα είναι παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του
ΑΥΤΟ ΟΔΗΓΕΙ σε πλήρες αδιέξοδο. Για να μην πολυλογούμε, οδηγεί σε τουρκική απαίτηση τώρα μεν για κατοχή μερικών νησιών, και αργότερα –ανοίγοντας η όρεξη– για κατοχή ολόκληρου του Αιγαίου. Ή σε αδιέξοδο πόλεμο, όπως ακριβώς στην Παλαιστίνη: Επειδή όποια πλευρά και να χάνει σήμερα θα συνεχίζει να το διεκδικεί αύριο. Διότι θα είναι θέμα ύπαρξης και ταυτότητας και όχι μια απλή πολιτική διαφορά. Ο τουρκικός λαός, μαθημένος από το σχολείο, θα πιστεύει ότι το Αιγαίο είναι τουρκικό – όπως οι Σκοπιανοί για την Μακεδονία. Από πολιτικό πρόβλημα πάμε σε εθνικό ζήτημα.
Μπορεί, όποιος αρνείται να δει το (άμεσο) μέλλον, να θεωρεί ότι πρόκειται για «θεωρίες συνωμοσίας». Αλλά, επαναλαμβάνω, με κάτι τέτοια οι Σκοπιανοί κατασκεύασαν τη «συνείδησή» τους (τους βρίσκουμε ήδη μπροστά μας), και σε κάτι ανάλογα έχουν τη ρίζα τους τα άλυτα και αιματηρά προβλήματα στην Παλαιστίνη.
ΛΥΣΗ; Δεν έχω πρόχειρη, όχι γι’ άλλο λόγο αλλά επειδή έχω αρχίσει να πιστεύω (και μάλλον άργησα πολύ) ότι κάποια κέντρα της Δύσης σχεδιάζουν σοβαρές ανακατατάξεις και αναθεωρήσεις συνόρων στην Ελλάδα, ως ορεκτικό – με κύριο πιάτο την Ευρώπη.
Μυρίζει πόλεμο, και αυτός δεν γίνεται στα «κουτουρού», αλλά έχει σκοπούς, ανομολόγητους, σ’ όποια πλευρά της Ιστορίας κι αν σταθείς. Το Δίκαιο, σε καιρούς αυθαιρεσίας, είναι όπλο των ανόητων ή πρόσχημα παράδοσης. Δίκιο έχει αυτός που θα βγει αλώβητος, νικητής. Τα υπόλοιπα είναι παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του.
Υ.Γ.: Θα τέλειωνα εδώ όταν, αίφνης, η Ελλάδα βρέθηκε με αντιπρόσωπο στη Μόσχα για την ημέρα της Νίκης κατά του φασισμού. Το γεγονός πέρασε «στο ντούκου» αλλά δεν είναι ασήμαντο. Άραγε κάποιοι, ξαφνικά, αμφιβάλλουν για το πού βρίσκεται η σωστή πλευρά της Ιστορίας, ή αναρωτιούνται, ψάχνοντας άλλοθι, αν θα προλάβουν να σωθούν έτσι που το πάνε;
