Μεγάλη φασαρία προκάλεσε η συνομιλία Πολάκη – Στουρνάρα. Γνωρίζουμε όλοι τον ρόλο και το ποιόν του κ. Πολάκη. Χοντράνθρωπος, μαζικός προβοκάτορας, με ειδικό ρόλο να αποπροσανατολίζει, στρέφοντας από τα κεντρικά ζητήματα αλλού την πολιτική ατζέντα. Άλτερ έγκο του Τσίπρα, προχώρησε στο γνωστό τηλεφώνημα σε μια απόπειρα να εντάξει την πίεση προς τον Στουρνάρα στο παιχνίδι που παίζει ο πρωθυπουργός για τα κόκκινα δάνεια.
«Μαγνητοφωνώ, δεν μαγνητοφωνώ». «Επιβεβαιώνω όσα λέχθηκαν και δημοσιεύτηκαν» στο… έγκυρο Documento. Φασαρία για τα 100 χιλιάρικα καταναλωτικό από την «τράπεζα του ΣΥΡΙΖΑ», την Attica Bank. Η οποία, παρεμπιπτόντως, έχει επικεφαλής τον γνωστό άνθρωπο διεθνών οργανισμών και τραπεζών Ρουμελιώτη που πρόσφατα έπαιξε μπουνιές με άλλο στέλεχος της τράπεζας για ένα δάνειο. Γνωστές είναι κι οι πλάγιες κριτικές των «53» του ΣΥΡΙΖΑ μέσω της ΕφΣυν, αλλά και η εκμετάλλευση που φυσικά επιχείρησε η Ν.Δ.
Ενώ αυτά κυρίως απασχόλησαν, από όλους «ξέφυγε» μια μικρή λεπτομέρεια. Την εκστόμισε ο διοικητής της Τράπεζας «της Ελλάδας» κ. Στουρνάρας. Φαίνεται μάλλον φυσιολογική για τους συστημικούς υποστηρικτές της κανονικότητας των μνημονίων και της ευρωκρατίας.
Ο Στουρνάρας θύμισε το νέο καθεστώς στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα: «Δεν μπορώ να ελέγξω τις 4 συστημικές τράπεζες, γιατί αυτό είναι αρμοδιότητα του SSM», δηλαδή του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού. Κάτι που σημαίνει ότι ο έλεγχος κι η εποπτεία των συστημικά σημαντικών πιστωτικών ιδρυμάτων, ανατέθηκαν σε μια υπερεθνική αρχή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Σιωπή λοιπόν από όλους τους συστημικούς παράγοντες γι’ αυτή την κατάφορη θεσμική εκτροπή και επιβολή της «τραπεζικής Ευρώπης» στα μεγαλύτερα πιστωτικά ιδρύματα κάθε χώρας. Το τι συμβαίνει μέσα στο τραπεζικό σύστημα της χώρας, δεν μπορεί να το ελέγξει η ΤτΕ αλλά μονάχα ένας εποπτικός μηχανισμός. Ο οποίος βεβαίως αδιαφορεί πλήρως για ανάγκες και δεοντολογίες, εξασφαλίζοντας μονάχα να αρπάξει όσα μπορούν να αρπαχτούν.
Ο Στουρνάρας είναι τμήμα αυτού του μηχανισμού, ο υπουργός Οικονομικών και οι εποπτεύουσες αρχές, το ΤΧΣ, είναι τμήματα του σιδερένιου πλαισίου της ευρωκρατίας. Σε όλες τις επιτροπές και αρχές, επικεφαλής είναι ξένοι, μεγαλοστελέχη αυτού του τερατώδους πλέγματος.
Ο αφελληνισμός του τραπεζικού συστήματος και η υπαγωγή του στη γερμανική Ευρώπη και την τραπεζική Ευρώπη, θεωρείται από όλο σχεδόν τον πολιτικό κόσμο ως «κανονικότητα». Τα δύο κόμματα του διπολισμού μπορεί να σφάζονται προεκλογικά για το μαγνητόφωνο και τους τσαμπουκάδες του Πολάκη. Αλλά για τη ρητή δήλωση Στουρνάρα ότι αλλού δίνει λογαριασμό κι ότι έτσι είναι το κανονικό από δω και πέρα, δεν τρέχει τίποτα. Λογικό αφού σε αυτό έχουν συμφωνήσει όσοι κυβερνούν κι όσοι κυβερνούσαν ή πρόκειται να κυβερνήσουν.
Οι υπεύθυνοι από την κυβέρνηση για τον τραπεζικό τομέα, ο Δραγασάκης (ειδικές και προνομιακές πάντα οι σχέσεις του με τον χώρο, αφού διετέλεσε σύμβουλος τραπεζών) κι ο γενικός κουμανταδόρος Φλαμπουράρης που ανέλαβε τα προεκλογικά παζάρια, δεν ενοχλούνται διόλου από τον θεσμικό ρόλο του Στουρνάρα. Απλώς, θα προτιμούσαν έναν δικό τους στην θέση αυτή. Αυτός όμως διορίζεται μόνο με σύμφωνη γνώμη Βρυξελλών και Φρανκφούρτης.
Έτσι εξηγείται η σιωπή των αμαρτωλών αμνών…
